Lake

8. Ciemniejsza strona Ciernobyla

Po satysfakcjonującym obiedzie dostali kwadrans na zabranie jakichś potrzebnych pierdół typu woda czy telefon, zanim zgromadzą się przy autokarach. Nieszczęśnicy, którzy byli gotowi pierwsi, otrzymali zaszczyt czekania w pełnym słońcu dziesięciu minut; nie mogli nawet schować się z drugiej, ocienionej strony swojej arki, bo nauczycielki chciały mieć ich wszystkich tuż przy sobie. Jak w przedszkolu. Hunk i Shiro należeli do tej pechowej grupy, dlatego z radością powitali kolejnych towarzyszy niedoli.

- Nie podrywałeś Allury pod moją nieobecność? - nieufnie zapytał Lance.

- Stary, mówiłem ci, oni kompletnie do siebie nie pasują - westchnął Keith, zanim zapytany zdążył choćby wziąć oddech.

- Jak to nie? Japończykom nie można ufać! Zawsze muszą być lepsi od nas, biednych ludzi z zachodu, którzy przecież uczynili ich taką potęgą! - oskarżycielsko wskazał chłopaka palcem.

- Może zarzuty o zabarwieniu historycznym zostaw rodowitym Amerykanom? W końcu jesteś tylko gościem z Kuby - wtrącił się Hunk.

- A ty tylko gościem z Samoy- Samoanu- tylko Samoańczykiem - sparował tamten niezbyt zręcznie.

Już miał coś odpowiedzieć, gdy nagle przez wciąż rosnący tłumek przecisnęła się egzotyczna piękność, wywołując niewielkie zamieszanie w grupie jakimś cudem nie znających jej wcześniej osobników płci męskiej.

- Cześć, Allura - zagadał Shiro, nie przejmując się podejrzliwym spojrzeniem Lance'a na sobie.

- O, cześć - dziewczyna uśmiechnęła się szeregiem nieskazitelnie białych zębów, które na tle ciemnej cery zdawały się wręcz świecić - mogę posmażyć się z wami?

Nikt nie zdążył odpowiedzieć, bo z tłumu wychynęła Romelle, nieco niższa od Allury, ale na pewno nie mniej piękna blondynka.

- Ej, ty jesteś tym gościem od niezłego siusiaka! - palnęła beztrosko, wskazując na Lance'a.

Pidge kwiknęła, Shiro zrobił dziwnie obojętną minę, a Keith uniósł dłoń do twarzy, ale gdy ją opuścił, kąciki ust wciąż miał uniesione. Jedynie Hunk nic nie zauważył, bo był zajęty opracowywaniem planu ucieczki z tego piekarnika do wnętrza autokaru z bezczelnie chodzącą klimatyzacją.

- Tak, to ja - Lance wystąpił przed szereg i uśmiechnął się uśmiechem numer cztery, przeznaczonym specjalnie do zawracania w głowie tak głupiutkim dziewczynom jak Romelle, ale na niej nie zrobiło to najmniejszego wrażenia. Lesbijka czy co?

- A pokażesz go na żywo?

- Okej, jednak cię nie lubię - chłopak szybko schował się we względnie bezpiecznym miejscu za plecami Keitha. W końcu Galrańczyk powinien stanowić wystarczającą obronę przed kobietami molestującymi niepełnoletnich chłopców, prawda?

- Przepraszam za nią - Allura, ta dziewczęca, drobniutka i niewinna Allura, szybko odepchnęła dziewczynę za twarz ze stanowczością, jakiej nie powstydziłby się wojskowy weteran, a ta wydała z siebie tylko stłumione "bft". - Jest bardzo wścibska. Wybacz - uśmiechnęła się do Lance'a tak słodko, że aż zmiękły mu kolana.

- Wiesz, jeśli chcesz, to w formie przeprosin możesz dać się zabrać na przykład do kina - oparł łokieć na ramieniu patrzącego na niego spode łba Keitha i jak idiotycznie by to nie brzmiało, zalotnie zatrzepotał rzęsami.

- Doceniam twoje starania, ale mam chłopaka - westchnęła z przepraszającym uśmiechem, a widząc, że Romelle już zbiera powietrze do wygłoszenia zachwyconego trajkotu o pięknych oczach, włosach i bóg wie czym jeszcze owego szczęśliwca, pociągnęła ją z powrotem w tłum.