She's Only Mine [BOOK 2 COMPLETED]

CHAPTER 6

(A/N: Not sure if the next chapter will be on friday hehe, sorry if ya'll are waiting for too long.)

I just want to dedicate this chapter to those people who's supporting this story and also me. Thank you so much. Be safe ya'll!.

THIS CHAPTER IS DEDICATED FOR YOU.

**********

Naabutan kong nakatayo si Justine sa tapat ng swing habang nakasuot ang dalawang kamay sa bulsa ng jacket nya.

He's tense.

Ganyan sya kapag nattense.

Napaisip ako agad kung ano ang dapat nyang ikakaba.

I called his attention.

Pagkaharap na pagkaharap nya sakin ay biglang may ilang libong karayom na tumusok sa puso ko.

Hindi ko alam ang dahilan.

Bakit?

"Z-zaylee...", tawag nya sa pangalan ko.

Pinagmasdan ko ang mga kilos nya.

He's not calm, he's tense.

"M-may gusto sana akong sabihin— sayo", panimula nya.

Bigla syang napatingin sa lupa na kinatatayuan nya.

"S-sorry dun sa nangyari sa garden", ewan ko kung bakit pero yun yung mga salitang lumabas sa bibig ko.

Inangat nya muli yung tingin nya sakin.

May gusto syang iparating.

Yung mga matang nangungusap.

"Zaylee, itigil na natin 'to", saad nya.

Bigla akong napatigil.

Para akong binuhusan ng malamig na tubig.

Para akong tinakasan ng kaluluwa.

"Just— love, anong sinasabi mo? A-anong gusto mong iparating?", tanong ko.

Di ko na napigilan yung mga luha ko na kumawala.

"D-don't— just don't call me that endearment again Zaylee", inis nyang sagot.

Hindi ko alam kung bakit kailangan mong mainis ng ganyan sa pagtawag ko lang sayo, pero alam kong may dahilan.

"Bakit? Tell me the reason", matapang kong tanong.

Please don't say those words, please stay my love.

"Pagod na ako"

Ang sakit.

"Pahinga ka muna Justine, ako naman ang bahalang magpakapagod na intindihin ka, basta magpahinga ka muna, walang susuko—"

"Zaylee tama na! Pagod na ako! Alin ba sa salitang yun ang hindi mo maintindihan!? Alin ba sa salitang yun yung mahirap intindihin!? Zaylee utang na loob, hayaan mo na ako. Pagod na 'ko oh. Pwede bang hayaan mo na akong magpahinga?", putol nya sa sinasabi ko.

Tiningnan ko sya.

"Hahayaan kitang magpahinga, pero please stay", pagmamakaawa ko.

"Zaylee, favor please", saad nya.

Kung kanina tense sya, ngayon ay hindi ko na mabasa yung mga kinikilos nya.

He's eyes was as cold as an ice.

He's expression is just like a blank paper.

He's not my Justine anymore.

"A-ano yun?", tanong ko.