One to Tale (II)

ESCAPADE PARTNER

"Anak! Nasaan ka?"
"Uy bes! Baliw ka! bakit ka lumayas?"
"Dapat sinama mo nalang kami."

Tuloy-tuloy kong basa sa mga chat nila. Bakit ba ayaw nila akong bigyan ng isang araw para makapag refresh? Gusto ko makalimot at alam kong ako lang ang makakatulong sa sarili ko para mangyari iyon.

Napatingin ako sa aking harapan ng marinig ko ang maingay na tunog ng train. Here it goes, Tagaytay here I come.

Matiwasay akong naka pasok sa train dahil hindi naman siksikan, muling kumatok sa isipan ko na sa Tagaytay ang tungo ko kaya ako na padpad sa LRT na 'to. Matapos kong ilagay ang gamit ko sa baggage section ay umupo na ako at inilibot ang paningin ko sa bawat section ng upuan.

Halos lahat ay mag pamilya ang laman, may mga mag couple din pero mayroong isang lalaki na mag isang naka upo sa dulo ng saktong inuupuan ko. Naka pikit ito tila ba'y natutulog, tiningnan ko nang masinsinan ang mukha nito. May malalalim na mata halatang galing sa mahabang puyatan at iiyakan, may tumutubo na din na konting balbas sa panga at baba nito. Kung titingnan lang, talagang mahahalata mo na may malaki itong problemang dala-dala .

Napaiwas ako ng tingin nang magmulat ito ng mata. Mahirap na baka ano pang isipin at sabihin nito kapag nakita niya akong nakatingin sa kaniya. I decided to divert my attention at the novel that I was currently holding, magbabasa nalang ako.

Hindi pa ako tuluyang nakabasa ng isang sentence ay nahagip na ng mata ko ang dalawang sapatos na nakaharap sa akin. Nang i-angat ko ang aking paningin ay nakita ko ang lalaking kanina lang ay tinititigan ko.

"Pwede ba ma upo sa tabi mo?" saad nito. Nagtaka ako bigla dahil wala man lang kahit anong reaction sa mukha nito.

"Why? Naka upo ka naman doon kanina diba?" wika ko bago ituro ang upuan na kanina ay inuupuan niya.

"Kailangan ko lang talaga ng may makakasama sa ganitong lugar." Tugon nito pero ngayon ay may konti ng kirot sa tono nito.

Hindi na ako nakapagsalita nang mag umpisa na itong maupo sa tabi ko. Hinayaan ko nalang dahil kahit ako ay nadadala tono niya, mukhang mabigat nga ang damdamin niya.

Ilang oras ang nakalipas bago kami maka abot sa tram stop ng LRT. Yung lalaking tumabi sa akin, heto't tulog parin. Ang sama naman ata kung hahayaan kong maiwan siya kaya pagkatapos kong kuhain lahat ng gamit ko ay tinapik ko na ang braso nito. Hindi naman siya mahirap gisingin kaya nakababa agad kami ng train bago pa ulit ito umandar.

"Salamat nga pala kanina pati na din sa pag gising sa akin." He uttered shyly before exposing a little smile.

Agad na tumambad sa'kin ang malalim niyang dimple. I thought he's more matured than me pero nagkamali ako. He just have little beard but I think nalalapit lang ang edad namin.

"Nah, it's ok. Im pleased to help." After giving a bow I immediately storm out.

***

"Wow! This is so magical and ravishing." I exclaimed pagkatapos kong ma scan ang front place ng Sky Ranch.

Ito ang sinasabi sa internet na heart catchy tourist spots where we can find fantastic rides, restaurants destination and family-frienfly ambiance high above. That's why I choose to go here kasi magaganda ang feedbacks. And voilà! They finally proved na mawawala nga ang problema ko dito.

Nag umpisa na akong libutin ang lahat ng mga offers and stalls nila. Una kong triny ang Sky eye where they said na one of the biggest ferris wheel in the country. Ang ganda, sobrang ganda lalo na't kung nasa pinakatuktok ka na ng wheel, makikita mo yung iba't ibang house structures and vehicle na dumadaan.

After those extremes rides and viking ay nagdesisyon ako na magpahinga muna sa isang bench kung saan nakaharap sa isang malaking fountain. Kasalukuyan akong umiinom ng drinks nang may maupo sa tabi ko. To my shocked nang makilala ko kung sino ito.