Mine internet üzerinden Yeşil Küpeli Kız takma ismiyle magazin haberleri yaparak milyonlarca takipçiye ulaşmıştır ve Mine'nin şimdiki haber hedefi genç kızların yeni sevgilisi Efe Duran'dır... Yepyeni bir yaz macerasına hazır mısınız?
"Ben notaları...
Şimdi şöyle bir şey rica edeceğim, hemen bu satırın altına herkes başladığı tarihi, saati, dakikayı yazsın ki benim için çok ama çok önemli bir serüvene ne zaman başladığınızı görebilelim. <3
Gerçekten istediğim gibi yazabilirsem sizin için de benim için de unutulmayacak bir kitap olacak No 26. İyi okumalar dilerim.
NOT : YUKARIDAKİ MÜZİĞİ AÇMAYI UNUTMAYIIN^^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1.Bölüm : Daire 7. *Ve güneş batar, ay doğarken.*
Günlerden Pazartesi ve bir ay sürmesini planladığım yeni hayatımın ilk günündeyim. Elimde çeke çeke zorla yeni binama soktuğum valizlerim ve gözlerimin önünde kocaman NO 26 yazısı... Binanın lüks asansörü ben içeri girer girmez hiçbir tuşa basılmadan önümde açılınca "Vay be." deyiverdim. Valizlerimle birlikte asansöre zar zor sığdım ve tam şu an sizin "Bir aylığına yaşayacağın bir eve bir sürü valizle gelmen mantıklı mı?" dediğinizi duyar gibiyim. Fakat bilmediğiniz bir şey var, valizlerimden sadece biri kıyafetlerle dolu, diğerleri bir masaüstü bilgisayar, bir laptop, bir sürü dergi, bir sürü gazete, mantar panolarım, ofis malzemelerim ve bir dolu ufak tefek eşyamı taşıyor. Ben kendi ufak tefek eşyalarımı hazırlarken anlaştığım bir mimar bir hafta gibi kısa bir sürede evin eşyalarını döşemiş ve evi benim sadece birkaç valizimi alıp geleceğim şekilde hazır hale getirmişti. Nevresimlerime kadar almıştı. Asansörden zar zor inip koridorda ilerledim.
"Daire 7." diye mırıldandım kendi kendime, "Yeni evime hoş geldim... Kısa bir süreliğine."
"Aynen, kesin kısa süreliğinedir..." Tanıştırayım, bu konuşan benim iç sesim ve kendisinin her cümleme bir cevabı vardır. Muhtemelen sizinle çıktığımız bu yolculukta benden çok onun cümlelerini duyacaksınız. Bir ameliyatla iç sesimizi aldırabilseydik kendimde değiştireceğim ilk şey bu olurdu. Tabi kendimde değiştirmek istediğim tonla şey daha var. Bunları yaptırmak için ise zaman gerekiyor ki o bende bir gram yok...
"Merhaba, yeni evim." diye mırıldanarak kapımı kapattım ve valizlerimi salonun ortasına bırakıp evin içinde öylece bir göz gezdirdim.
"Garip..." diye düşündüm.
"Çok garip..." diye tamamladı iç sesim. Bu eve adım attığım ilk an, evin içine önümü döner dönmez kendimi çok şey hissetmiştim. Şey...
"Evde?" İç sesimin beni yanıtlamasına şaşkınlıkla başımı salladım.
"Aynen öyle." diye mırıldandım etkilenmiş bir sesle, "Evde hissettim. Sanki yıllardır burada yaşıyormuşum gibi..."
Mavi koltuklarım, yeşil duvarlarım, koltuklarımın arasına konulmuş üç bonsai çiçeğim, zebra perdelerim, bir modern bir marangoz masasını andıran koca yemek masam, mumluklarım, mumlarım, loş ışıklarım, abajurum, yeşille bezenmiş yatak odam... Hepsi o kadar bendi ki size anlatamazdım. Burası tam bir ev olmuştu. Sanki her eşyayı ben seçmiştim, sanki her bir parça için aylarca mağazaları gezmiştim ve en bana göre olanını bulmuştum.
