Mine internet üzerinden Yeşil Küpeli Kız takma ismiyle magazin haberleri yaparak milyonlarca takipçiye ulaşmıştır ve Mine'nin şimdiki haber hedefi genç kızların yeni sevgilisi Efe Duran'dır... Yepyeni bir yaz macerasına hazır mısınız?
"Ben notaları...
Uzun zaman sonra size üç bölümle birden geldim^^ Yukarıdaki müziği açmayı unutmayın, iyi okumalar dilerim <3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
12.Bölüm : Parlıyorsun. *Parlıyorsun Efe ve ben bunu söndürmeyeceğim.*
Yıldızlar her zamankinden güzel parlıyordu o gece. Ece yanımda oturmuş bana yaşadıklarını anlatırken ağlamamak için zor tuttuğum gözyaşlarım içime doğru akıyordu adeta... Üçümüz birlikte Efe'nin balkonunda oturmuş aklımın hayalimin alamayacağı bir gece yaşıyorduk. Yeni tanıştığım Efe Duran ve varlığından yeni haberdar olduğum kız kardeşimle sabaha kadar sohbet etmiş, acılarımızı paylaşmıştık.
"Efe abi, bizim sokaktaki çocuklar senin şarkılarını söylüyor, biliyor musun?" dedi Ece heyecanla. Efe gülümsedi. Gözleri gözlerime değdi ve ona acı içinde bir gülümsemeyle baktım.
"Sen de söylüyor musun?" diye sordu Efe. Ece başını iki yana salladı.
"Ben şarkı söylemem..." dedi sessizce.
"Neden?" diye sordu Efe. O an Ece ben aynı anda aynı cümleyi kurduk.
"Babam gürültüyü sevmez."
"Babam gürültüyü sevmez." Ece'nin gözleri gözlerime çevrildi. Bana şaşkınlıkla gülümsedi. Gözlerinde kendi gözlerimdeki yorgunluğu gördüm, küçücük bir çocuğun gözlerinin bu denli yorgun bakması bu dünyanın en büyük haksızlığıydı.
"O zaman bana bir tane şarkını söyler misin Efe Abi?" diye sordu Ece, "Belki bir gün ben de sana söylerim..."
"Tabi ki söylerim ufaklık, gitarımı alıp geleyim..." Efe içeri girerken Ece bacaklarını oturduğu koltuğun minderlerine doğru çekti ve bacaklarını topladı. Elini yanağının altına koyup başını koltuğun kenarına yasladı. Gözlerini zar zor açık tutuyordu... Balkondaydık ve hava birdenbire bahar rüzgarıyla bozulmuştu.
"Üşüdün mü?" diye sordum tereddütle. Ece utanarak kollarıyla kendini sardı.
"Yok, üşümedim..." Gözlerim kollarına kaydı, tüyleri diken diken olmuştu... Üşüdüğü her halinden belliydi. Gülümseyerek ayağa kalktım. Bir anda uzanıp bileğimi tuttu.
"Nereye?" diye sordu korkuyla.
"Korktun mu? Korkma, sadece üzerine örtmek için bir örtü getireceğim..." Ece gözlerime ürkek bakışlarla baktı. Sonra başımı salladım.
"Tamam, ben gitmem. Efe'ye sesleneyim o getirsin, olur mu?" Başını salladı.
"Olur..." diye mırıldandı. Benimle tanıştığından beri bana karşı oldukça mesafeliydi, bu onun bana attığı ilk adımdı. Yerime oturdum ve içeri seslendim.
