-o sandalyeyi kaldırın yoksa testten vaz geçeceğim. Zaten bir şeyim olmadığını biliyorum.
-peki ama en azından kolunuza girmeme izin verin.
-o olur.
Ayağa kalkıp ayakkabılarımı giydim. Dikleştiğim de hafiften başım döndü ama önümdeki iki sandalye meraklısını haklı çıkarmak istemiyordum. Kolumu hemşire hanımınkine geçirecekken Kuzey diğer koluma girip beni durdurdu.
-benim koluma tutun bayılırsan seni daha rahat tutarım.
-ya bayılmayacağım ama siz benim üstüme bu kadar gelirseniz kesin bayılacağım.
Kolumu Kuzey'in kolundan kurtarıp odadan çıktım. Koridorda sadece hasta yakınları vardı. Yanıma gelen hemşire ile emar odasına doğru yürümeye başladım. Bir ara istemsiz olarak arkama baktığım da Kuzey'i görememiştim. Önüme dönmüş ve emar odasına kadar bir daha arkama bakmamıştım. Sanırım Berke'nin yanına gitmişti.
Odadan içeri girince bir makina ile karşılaştım. Odanın içindeki başka bir hemşirede benim neler yapmam ve neler yapmamam gerektiğini söyledi. Makinada uzanınca bir saat orada kalacağımı söylediler. Bu testler bittiğinde direk annemin yanına gitmeliydim. Ona destek vermeliydim. Yalnız olduğunu sanmamalıydı...
.:.iki saat sonra.:.
Pencerenin dibinde monitörün sesini dinliyordum. Yorgunluktan başım ağrımaya başlamıştı. Omzuma değen el ile bir anda titredim. Başımı yana çevirdiğimde Gökçe'yi gördüm.
