Vanity

Chapter 10 - Reunite

[Vanity POV]

Nagmamadali akong sumakay sa kotse . Pagkasakay ko Ng driver's seat inayos ko agad Ang seatbelt ko. Hanggang sa nakaramdam ako Ng cold metal sa temple ko. Lumakas Ang tibok Ng puso Ko ng marealize ko na may baril na nakatutok sa ulo ko. Tumingin ako sa salamin Ng kotse at una Kong nakita Ang familiar na Mata. Brown eyes na parang Mata Ng isang anghel.

"Me: Gerard?"

Ngumiti si Gerard.

"Gerard: Akala ko nakalimutan mo nako. It's been five years. You know how I really miss you.

Inamoy Ni Gerard Ang buhok ko at hinalik halikan Ang pisngi ko. Tumulo Ang luha ko. Magkakahalong emosyon Ang nararamdaman ko. Masaya dahil buhay sya. Malungkot dahil naaalala ko Ang ginawa ko sa kanya. Takot Ang nangingibabaw. Takot sa ginawa nya sa nakaraan. Takot na maulit ulit Ang nakaraan.

"Gerard: Siguro magtataka ka kung bakit buhay pa ako."

"Me: Gerard I'm sorry. Hindi ko sinasadya ang nagawa ko dati."

" Gerard: It's okay. Kalimutan na natin Ang nakaraan. "

Ibinaba na Ni Gerard Ang baril at nakahinga ako Ng maluwag.

" Gerard: Bibigyan Kita Ng isang linggo."

"Me: Anong ibig mong sabihin?"

"Gerard: May isang linggo ka para magpaalam sa lahat. Sa career mo, sa Mahal mo sa buhay. Sa loob Ng isang linggo, sulitin mo Ang oras mo sa lahat Ng bagay at taong mahalaga sayo. After a week, kukunin na Kita at magsisimula ka Ng bagong buhay kasama ako. "

I shook my head. Umiyak pa ako lalo sa sinabi nya.

" Me: Ayoko! Ayoko Ng maging prisoner mo ulit! Please wag mo akong ilayo sa Mahal ko sa buhay. Bago palang ako magsisimula sa buhay ko. Hindi pa ako nagiging masaya sa buhay ko. "

" Gerard: Limang taon Vanity. Limang taon na ang ibinigay ko sayo."

" Me: Hindi mo naiintindihan. Yung limang taon na tinutukoy mo, nabuhay ako sa galit simula ng pasukin ko Ang showbiz. Hindi naging masaya Ang buhay ko. Nabuhay ako sa galit at paghihiganti. Ngayon palang ako mabubuhay para sa sarili ko."

" Gerard: Nakapag decide na ako."

" Me: Hanggang kailan mo ako balak ikulong? "

" Gerard: Habang buhay. "

Nanlaki ang Mata ko.

" Me: Hindi mo Naman ako kailangang ikulong habang buhay. I can love you. I will marry you if that's what you wanted."

" Gerard: Yon ang gusto ko DATI. Pero ngayon iba na. Ngayon Ang gusto ko nasa akin Lang Ang atensyon mo. Dapat ako lang Ang Mahal mo. Dapat saken mo lang ilalaan lahat Ng oras mo. Hindi sa ate mo, hindi sa trabaho mo. Because you're mine."

" Me: Gerard pleasee..."

" Gerard: Weather you like it or not, you don't have any choice. Bibigyan Kita Ng one week. After one week kukunin na kita ulit. Goodbye for now."

Before he goes, he kissed me passionately then umalis na sya. Tama si Tito Lucas, dapat ibinigay ko agad Ang gusto nya. Ngayon mas malaki Ang hinihingi nya. Dati pagmamahal ko Lang at marriage Ang gusto nya.

Kinagabihan pinuntahan ako ni ate sa kwarto ko. Siguro napansin nya agad na may problema. Nakita nya ako na umiiyak at napakalalim Ng iniisip.

"Emily: Anong problema?"

Napahagulgol ako Ng iyak.

"Me: Ate.. si Gerard. Buhay si Gerard. Sabi nya kukunin nya daw ako."

I saw pity on her eyes.