Hoofdstuk 11: Ik ben echt zo verliefd

2.6K 107 11
                                    

POV Babs

We zijn klaar met zingen en de fans waren gelukkig niet boe aan het roepen, ze vonden het goed want ze applaudisseerde voor mij en Chloë. Ik keek naast mij, maar Chloë stond niet meer naast mij. Ze was weg net zoals Louis trouwens. Zou hij achter Chloë aan zijn gegaan? Ik keek naar de rest en ze waren stomverbaasd. Waar is Chloë vroeg ik. “Ze is weggelopen”zei Niall. Waarom vroeg ik aan hem. “Geen idee”zei Niall. Ik wou naar haar toe gaan maar Niall hield me tegen en zei:”Je hoeft niet naar haar te gaan, Louis is bij haar.” Ik dacht even na, zou ik haar alleen laten met Louis of niet?

Ik wou naar haar toe gaan, maar Niall pakte men hand vast en zei:”Je hoeft niet naar haar te gaan, het is oke.” Hij liet mijn hand los en ik bleef staan. Ik keek in de ogen van Niall, wacht correctie ik staarde naar zijn ogen. Doordat ik dat deed moest hij blozen en ik zei dat dat schattig was. Ineens uit het niets knuffelt Niall mij. Wat doe je vroeg ik aan hem. “Ik knuffel je”zei Niall. Ik voelde in mijn buik vlinders. Ik ben echt zo verliefd op zijn blonde haren en zijn betoverende ogen.

POV Chloë

Ik zat tegen de deur van de toiletten backstage. Ik ben helemaal aan het rillen, want ik heb plankenkoorts. Ik wil nu even alleen zijn zonder dat er mensen naar me zitten te kijken. Ik keek naar mijn armbandje en er rolde een traan over mijn wang.

“Gaat alles goed”zei Louis plots. Ik schrok me rot en vroeg wat hij hier deed. “Ik kwam zien of je in orde was, maar blijkbaar niet wat is er?”vroeg hij. Waarom zou ik dat zeggen tegen jou. “Omdat ik nu hier ben en…”zei Louis. En wat zei ik. “Hoe kom je aan dat armbandje?”vroeg Louis. Uuuhhmm…ik heb dat van jou gekregen zei ik, bang voor hoe hij zou reageren. “Mag ik eens zien?”vroeg hij. Ja tuurlijk. Hij pakte mijn hand vast en keek aandachtig naar het armbandje. Louis ogen werden groter en hij zei:“Nu weet ik van waar ik je herken, Doncaster! Je bent mijn beste vriendin.”

Toen Louis dat zei verscheen er een glimlach op mijn gezicht. Ja inderdaad zei ik. “Uhhmm…ik weet niet wat ik moet zeggen, maar het spijt me.”zei Louis verdrietig. Voor wat vroeg ik. “Voor dat ik u achter liet en niks meer van me liet horen.”zei hij. Het geeft niet, ik ben blij dat je me terug herinnerd zei ik tegen hem met een grote glimlach. “Kom je terug naar het podium?”vroeg Louis. Nee ik blijf hier liever om na te denken.

Bedankt om te voten en te commenten op mijn verhaal. Ik heb daar door de drang om verder te schrijven voor jullie.:)

We were best friendsWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu