03.00 AM

pt.4

İçimdeki his gittikçe nefes almamı zorlaştırıyordu. Ona bişey olduğu hissi göğsüme batıyordu ve kalbimi sıkıştırıyordu. Sanki onla daha önce tanışıyormuşuz gibiydi. O çığlık kulaklarımda yankılanıyordu hala. Canı yanmıştı ve ben korkak gibi burada bekliyordum. Mesaj geldi ve olduğum yerde irkildim:

*numara yok*: Bri.. yardiö et yazamaiyorjm o gitto lütfwn..
(Bri.. yardım et yazamıyorum o gitti lütfen..)

*Britney_Gaddys*: Neredesin ?

Özel numarayı arayamazsınız.

*Britney_Gaddys*: Tanrım neredesin ?

Asansörün içinden öksürük sesini duyduğum anla oraya ulaşmam bir oldu. Oradaydı. Bileğinden ve karnında hafif birer kesik vardı, biraz derindi. Onu yavaşça kaldırdım, kolunu boynuma doladım. Güçlü olmama rağmen zar zor götürüyordum. Yüzündeki huzur dolu ifade beni mutlu etmişti. Sanki onun yanına gittiğim için o kadar memnun olmuştu ki ölürken bile mutluydu. Ama onun ölmesine izin vermeyecektim. O beni kurtarmıştı ve sıra bendeydi...
Onu eve zar zor taşıdığımda kapıyı kilitleyip arkasına masayı çektim. Ona neden bu kadar çabuk güvenmiştim bilmiyordum.

Britney: "Hemen geliyorum, burada bekle."

*öhö öhhö*

Britney: "Neden hala öksürüp duruyorsun, ilaç falan mı verdi ?"

Evet anlamında kafasını sallayınca yanından ayrıldım. Evde bulduğum tüm ilk yardım malzemelerini getirdim. Babamdan bişeyler öğrenmiştim. Çocukken hep düştüğüm için babam bana da öğretmişti. Az çok biliyordum işte. Yapmaya çalışacaktım. Pamuğa biraz tentürdiyot döktüm ve yaralarına basmaya başladım. Canı acıyor olmalıydı ama kısa süreliydi. Biraz da oksijenli su sürdüm. Pansuman bitmişti. Yani yapabildiğim kadar yapmıştım. Şimdi sarmalıydım yoksa çok kan kaybedecekti. Bulduğum en kalın tişörtü getirdim. Karnına ve bileğine bağladım. Olmuştu artık.

Britney: "Daha iyi misin ?"

"Evet"

(...)

"Teşekkür ederim Bri, sen olmasan.."

Britney: "Şşşştt"

Britney: "Daha adını bile bilmiyorum, sana neden güvendim ben ?"

''Adım Alvin, Britney.''

Alvin... Bu ismi tanıyordum.

Alvin: ''Herşey için çok teşekkür ederim...''

Alvin hareketlenince korkmuştum, ama korkma sebebim çok farklıydı. Sanki onu bir daha görememekten korkuyor gibiydim. Ama neden onu görememekten korkuyordum ? Alvin kimdi ? Ben onu nereden tanıyordum ?

Britney: ''Gidiyor musun ?''

Britney: ''Nereye gideceksin ?''

Britney: ''Alvin, gitme!''

Alvin : ''Telefonunu ver Bri.''

Telefonumu neden istediğini anlamıştım. Telefon numarasını kaydedecekti. Çünkü biri vardı ve bana mesaj atıyordu. Mesaj atanın Alvin olduğunu anlamam için numarasının bende olması gerekiyordu. Artık anlamıştım ki bu gizli mesaj atan kişi benim kötülüğümü isterken, Alvin iyiliğimi istiyordu.

(...)

Beş dakika boyunca sadece birbirimize baktık. O kadar güzel bi andı ki... 1000 kere daha yaşayabilirdim!

Gitmek için ayaklanınca, yine aynı duygular içerisine girmiştim. Onu bir daha göremeyeceğim hissi.

Britney: ''Gidiyor musun ?''

Alvin: ''Gitmek zorundayım Bri...''

Alvin: ''Aradığımda yada mesaj attığımda hemen dönebilirsin değil mi ?''

Alvin: "Zaten YouTube bug'ını kaldırdım, sorun olmaz artık."

Alvin: ''Daha sonra sana herşeyi açıklayacağım, kendine dikkat et Bri...''

Biraz sonra ancak kapının kapanma sesiyle kendime gelebilmiştim. Şok içerisindeydim çünkü gitmesini kaldıramamıştım. Ona güvenmemeliydim belki de...

Bulutların üzerinden dolunay bana tüm ışıklarını yolluyordu. O ışıkla yetinmek zorundaydım çünkü benim kalbimin ışıkları sönmüştü çoktan. Onun yakabileceğini sandığım için bir kere daha kızdım kendime. Kafamı dağıtmak için telefona bakmaya karar verdim. Oyun falan oynardım yada arkadaşlarımla konuşurdum. Çok arkadaşım vardı ama yakın arkadaşım iki taneydi. Adel ve Calvin. Calvin her zaman yanımda olmuştu. Mesela depresyona girdiğimde beni yalnız bırakmak yerine konuşur. Böylesi daha iyidir. Adel ise kız kardeşim gibidir. Çocukluktan beri arkadaşmışız. Tabi ben bunu hatırlamıyorum yine. Telefonun ekranında hiç de güzel şeyler yoktu.

2 yeni mesaj

Eğer Alvin attıysa ve görmediysem tam anlamıyla batmıştım.

*numara yok*: "Alvin'e pek güvenme bence!"

*numara yok: "Korkunca çok güzel oluyorsun Britney. Tıpkı o günkü gibi."