03.00 AM

pt.8

|~Alvin'in Bakış Açısı~|

Saat 23.18

     Daha beklemem gereken çok dakika vardı ve her dakika işkence gibi geliyordu. Britney bana güvenecek miydi ? Güvenmesi gerekti. Dün hiç tanışmamışken bile bana güvenmişti. Yine güvenirdi bence. Ama telefondaki kişinin ben olduğumu nereden anlayacaktı ? Sesimi hatırlıyor muydu...?

Saat 1.53

    Nereye gideceğimizi düşünmüştüm. Deniz kenarına kamp kurabilirdik, kimsenin olmadığı bir kenarına... Britney benimle kalmak ister miydi de ? İstemezse bırakırdım, yapacak bişey yoktu. Tanımıyordu ki beni. Tam sekiz dakika sonra arayacaktım. Gecikmeli olarak ayrılsa bile en fazla bir dakika gecikirdi. Hepsini planlamıştım. Calvin'den onun sekreterini aramasını istemiştim. Ben haber verince arayacaktı. Ben ise Britney'i arayacaktım.

Saat 1.59

İşte zamanı gelmişti. Calvin'i aramalıydım.

Calvin aranıyor...

Çalıyor...

"Alo, Calvin! Zamanı geldi. Tam şimdi. Başlayalım hadi!"

"HEMEN !"

Saat 02.01

Numarayı aramanın zamanı gelmişti. Britney'in açmasını umarak, telefonu elime aldım.

Kyle aranıyor...

Çalıyor....

Çalıyor...

Aman Tanrım! Açmayacak mıydı ?

|~Britney'in Bakış Açısı~|

   Odada uyurken kısık sesli bir zil sesiyle uyanmıştım. Telefonun nerede olduğunu arıyordum ama bir türlü bulamıyordum. Nereye koymuştu lanet adam !? Parlayan ışıklarıyla yastığın arkasında kendini belli ediyordu. Sonunda bulmuştum.

"A-m-a-n  T-a-n-r-ı-m"

Evet resmen hecelemiştim. Çünkü içinde bulunduğum durum bir mucizeydi. Resmen bir mucize!

     Telefonun ekranında yazan numara Alvin'in numarasıydı!
Tabiki hemen açtım:

Britney: "Alooo! Alvin..."

Alvin: "Britney..."

Britney: "Alvin kurtar beni!"

Alvin: "Evin önündeki yola çık olur mu Britney ?"

Alvin: "Ben birazdan orada olacağım. Evin tersine doğru koş! Şuan evdeki herkes Kyle'yle ilgileniyor. Acele etmelisin Bri!"

Britney: "Kapı nerede bilmiyorum."

Alvin: "Merdivenden indiğinde hemen karşıda olacak, kaçıncı kattasın bilmiyorum."

Britney: "Tamam, hemen geliyorum."

Alvin: "Telefonu sakla Britney! Peşimize düşeceklerdir."

Britney: "Alvin sana geliyorum!"

    Merdivenleri beşer beşer inerken arkamı bir yandan da kontrol ediyordum. Kimse yoktu ve kapıyı görmüştüm. Ancak bu kapı, gıcırdayacak tiptendi. Yavaş açmalıydım. Hemde çok yavaş! Kapıyı milim milim açarken hiç ses çıkmamıştı. Kapıyı kapattım ve koşmaya başladım. Yola çıktım, çıktığım gibi de sola koşmaya başladım. İleride bir yerlerden araba farlarını görebiliyordum.

"Alviiin!"