Journey Through the Memories (Road Trip Series #1)

EPILOGUE

"Fuck, fuck" my feet is trembling ng hindi ko na maapakan ang preno

All I'm thinking about that moments was Lorraine. Ayaw ko pa siya iwan. Hindi pa puede may mga pangarap pa ako. I want to achieve my dreams with her. 

Ang last na nakita ko na ay puno. Then I blocked out. 

Umiiyak sila mommy ng makita akong gising na. Nag sosorry ako sa kanila dahil sa kapabayaan ko. 

"Anak siya ba naaalala mo?" mommy pointed sa babaeng nasa harapan ko

She is familiar, hindi ko lang maalala kung saan ko siya nakita. 

"No, mom. Who is she?" nakakunot ang noo ko kay mommy

"She's your girlfriend, anak" sabi sa akin ni mommy habang nakangiti

Naaalala ko lang ay wala akong girlfriend, puro ako flings. Ni minsan hindi ako naging seryoso sa mga babae ko. Tapos sasabihin sa akin may girlfriend ako? Kalokohan. 

"Mom" halos matawa ako sa sinabi niya "Nagpapatawa ka ba? Wala akong girlfriend mom. I don't do girlfriends" sabi ko sa kanya. Totoo naman eh.

Hindi ko na kinausap ang babae sa harap ko, hanggang sa kausapin niya si mommy na lumabas muna. Gusto niya na daw ako kausap. Ang sakit pa ng ulo ko, kaya ayaw ko pa sana ng kausap. 

"Hi" mukha siyang umiiyak ng kausapin niya ako

"Sorry ms, wala akong time sayo" sinungitan ko siya dahil wala naman talaga eh. Hindi ko siya maalala. Atsaka ang sakit pa ng ulo ko. 

Pinaalis ko na siya pagkatapos niya akong kausapin, dahil ang sakit pa talaga ng ulo ko. Wala pa akong time makipag usap sa kung sino. Nagpahinga nalang ako buong araw muna. 

Fuck, car accident. 

Bawat araw, pinapaalala sa akin nila mommy at daddy na girlfriend ko siya. Pinapakita naman nila sa akin 'yung mgapictures namin noon. Kahit 'yung mga kaibigan ko pinapaalala nila sa akin. Tuwing makikita ko ang mga pictures namin ay sumasakit ang ulo ko. May nakikita akong mga picture sa ulo ko na sweet moments. Fuck, ang hirap. 

Araw-araw siya pumupunta sa hospital, sa room ko, doon rin siya gumagawa ng mga plates niya. Kahit noong hindi pa daw ako nagigising ay doon siya lagi nagsstay, gumagawa ng plates. 

Ilan sa mga pumupunta ay sinasabi nilang kaibigan ko sila pero hindi ko talaga maalala. Ang mga naaalala ko ay sina Noah, James, Cullen, Bei, Denise, Charles, Veronica, Marco, ay Joaqs. 

Hanggang sa inasikaso ko na ang mga naiwan ko sa school. Ganoon din sa coach ko kinausap ko siya kung puede akong bumalik. Nagawa ko naman on time lahat ng kailangan kong gawin. Thank God. 

Lagi siyang pumupunta sa bahay namin, araw-araw. Tinatanong niya kung okay lang ako. Pero ayaw ko pa siya kausapin, kaya tinataboy niya ko siya palagi.