MY ONE SHOTS

Tamang Panahon

Tamang Panahon
.
.
Sa isang relasyon, hanggang saan mo kakayanin para lumaban?

Para ipaglaban siya ay ang pagmamahal mo sakanya...

Para sa relasyong tumagal na ng halos ilan taon, nalagpasan ang anumang pagsubok, hanggang saan ang kakayanin mo para ipaglaban ang pagmamahalan niyong dalawa?

Gagawin mo din ba ang lahat?

Kahit na ikaw nalang ang lumalaban?
.
.
"I'm sorry, let's end this, Mizuki." he said then walked out

Seriously? Let's end this? I'm sorry? Five years. I spent 5 fvcking years of my life wtih him at matatapos lang yon sa let's end this? Naisip man lang ba niya ang maari kong maramdaman? Naisip niya ba manlang ang mga pinagsamahan namin sa loob ng 5 taon?
___

One month ago, he went to my house to say he was sorry. That was one month of him trying to get rid of me, trying to break up with me. Pero ako? Hindi ako pumayag, I decided to fight for us, fight for our relationship. I didn't want our 5 years to go to waste. It was one month, one month ko siyang pinaglalaban at ang relasyon naming dalawa.

Nagbihis nako at umalis na ng bahay. Today wasn't a normal day, it was the 20th of July, our anniversary. Ansarap sa feeling kapag alam mong hindi lang ikaw ang lumalaban para sa relasyon ninyong dalawa. Bumili ako ng cake at ng paborito niyang mga pagkain. Pagkatapos mamili ay dumiretso ako sa bahay nila.

"Hi, Love! Good morning and happy anniversary!" I smiled and hugged him

Napawi ang ngiti ko ng tinanggal niya ang pagkakayakap ko at sumenyas na lamang na pumasok ako sa loob.

"Good morning." bati niya

Dumiretso siya sa kusina at tinignan ang laman ng ref. Wala ata siyang nakita kaya sinarado niya ito.

"Tara kain tayo, Love! I brought some of your favourite foods." I smiled. Nilabas ko yung mga pagkain at ang cake, nilapag ko ito sa lamesa. Habang nagaayos, kinausap ko siya.

"Happy 5th Anniversary, Love! I really am happy to be with you, and I'll never get tired of saying my iloveyou's over and over. Tara, kain na tayo!" sabi ko and binigyan siya ng malaking ngiti.

Pero, tahimik lang siyang nakaitngin saakin. "Love, hindi kaba kakain---" naputol ang sasabihin ko ng bigla siyang tumayo at umalis.

Simula nung araw na yon, bigla nalang siyang naging cold. Madalas siyang umiiwas, hindi na kami naguusap, hindi na siya tulad ng dati..

"May iba kana ba, Love?" tanong ko

"Wala, Mizuki." seryoso niya akogn tinignan

Nasasaktan ako. Hindi niya na ako tinatawag na love. Ibang iba na siya. Pero I didn't lose hope.

"Then what? May problema ba tayo? Come on, tell me so we can fix this, please?" I sounded desperate but what can I do? I love him so damn much.

"Wala. Pagod na ako, Miz. Matagal ko ng gustong sabihin sayo 'to pero hindi na kita mahal." parang isang milyong kutsilyo ang sumaksak saakin ng marinig yon mula sakanya

"Y-you' re joking, right? Haha, joke's over, Giovanni! Tumigil kana, hindi na ako natutuwa. Mahal kita, m-mahal mo din ako d-diba?" pumiyok ako sa huling sinabi

"Wala nang tayo. Wag mo ng ipilit na ibalik ang dati dahil hinding hindi na mababalik yon. Ano bang mahirap intindihin sa sinabi ko? Ganyan kana ba katanga ngayon, ha? Ang sabi ko, ayoko na, Miz! Nakakasawa na!" aalis na dapat siya pero pinigilan ko siya.

Niyakap ko siya ng mahigpit." D-don't leave me, Giovanni. Please. Mahal kita, mahal na mahal kita. We'll work things out, come on p-please?" pagmamakaawa ko

"Tumigil kana, Mizuki." malamig nitong saad at kinalas ang pagkakayakap.

Hindi ko siya tinigilan sapagkat araw araw ko pa siyang binibisita sakanila. Isang araw, napagod na ako. Alam kong ginagawa ko lang tanga ang sarili ko kaya nagpunta ak sakanila habang natutulog siya.

"Mahal na mahal kita, Giovanni, love. I'm finally setting you free. Kung masaya kang wala na ako sa buhay mo, wala akong magagawa.. Your happiness is all I could ever wish for." I kissed him for the last time and left. Umalis ako hindi lang sa bahay niya kundi sa buhay niya. Maybe, we weren't meant for each other after all? After that, I went to US where big opportunities awaits. Maybe, it's time to start anew. Maybe...
.
.
In a relationship, hindi lahat ng pagsubok na dumadating ay kailangan niyong lagpasan ng magkasama.

Maaaring ang ibang pagsubok ay malalagpasan mo lang kapag hindi kayo magkasama.

Love is a sacrifice. Minsan kailangan nating magpakawala at hindi na ipaglaban yung tao. Kung mahal mo, gagawin mo ang lahat para lang sumaya siya.

Sa sitwasyon namin, his happiness was me leaving. Kaya kahit masakit... Ginawa ko, dahil mahal ko siya.

Sabi nga nila, "maybe we're better off this way."

Magkalayo, magkahiwalay.

Kung kami talaga ni Giovanni para sa isa't isa, baka maging mabait si tadhana at pagtagpuin kami ulit? Kung kami talaga para sa isa't isa. Sa tamang panahon at sa tamang oras... Kung kami talaga ang tamang tao para sa isa't isa.