𝙨𝙞𝙡𝙤𝙣𝙜 𝙖𝙩 𝙠𝙞𝙨𝙖𝙢𝙚

sa likod ng balangaw

nakakapagod ring magtago
sa likod ng balangaw;
masikip sa baga ang hangin,
damong animo'y tabak sa talim,

dilim na wangis ang kawalan ng kulay

humalik ang bisitang amihan
sa aking pisngi;
ibinulong ang naaning mithi
ng mumunting mga tao
sa kabilang lupa

yaman lang ang kapangyarihang
humiling sa aking mundo-
pribilehiyo sa mga nilalang
na nakakakita ang mata
at busilak ang puso

ang isang tulad ko
ay nabuhay sa sakim-
sa galit na nag-aalab at
sa panaghiling nabubulok
sining ang pagdanak ng dugo
at suklam ang kagandahang loob

minsan, ang bigkas ng aking paa
ay naligaw
unang yapak sa tahanan
ng mga nangangarap,
unang sulyap sa kabilang dulo
ng bahaghari

oh, ang aking hinagpis
at paghabol ng hininga
noong aking unang maramdaman
ang kiliti ng mortal na mahika

hindi ko maipaliwanag
kung papaanong nakubli
ng aking mga ninuno
ang saya sa pagdama ng alon
sa aking lulod
o ang kariktan ng
lumilipad na mariposa

kinalakihan ko ang sinag ni
haring buwan
subalit,
naakit ako ng banayad na kinang
ni reynang araw

likas palang maging maligaya
ng walang permiso
likas palang makaramdam,
lumaya at magpakalayo
likas palang kahit minsan,
tumanggap at magpakatao

kung ako'y muling makatawid
sa pagitan ng bahagrahi,
mamarapatin kong manatili
sa lugar na singgaan ng bulak
ang bawat paglanghap,
sa lupang walang buwis ang
pangarap,
at malawak ang lipad ng mga alapaap

mamarapatin kong mabuhay
ng may katapusan
sa halip
na manirahan hanggang
sa dulo ng oras
nang hindi nasisilayan
ang pagsibol at paglubog
ng araw

mamarapatin kong mawala
ng may ligalig sa aking puso
sa halip na manatili ng may
pagkakalito at pighati,
tago sa likod ng bahaghari-
sa halip na makulong muli,
sa halip na malipol
ng malungkot at lumuluha

[ika-22 ng abril, 2020]