My Possessive Fiance (COMPLETED)

Chapter 12

One week have passed at medyo magaling na ang sugat ko. May ilang bandaid pa nga lang na nakalagay sakin dahil malalim ang kalmot ng mga babae na yun. Well they are still here in this school except Patrisha. Masyado kasi itong spoiled brat kaya pinadala na ng kanyang ama sa bukid. I hope she's good there.

Naglalakad ako papapunta sa Cafeteria kasama sina Maris, Cayne, Darille at Frenz.

"Where is Andrei?" I asked them ng makapasok kaming cafeteria.

"May date daw siya. Hindi ko nga alam kung seryoso ba yun o ano!! Nung isang araw bad mood yun e!" tugon ni Frenz at tumango lang ako.

"At sino namang chicks nun?" Cayne asked na ikinangiti ko. "Si Coleen ang chicks nun." Napatingin naman sila sakin at pumila na.

"What?! Si Coleen? Seryoso?" hindi makapaniwala si Cayne at ang iba.

"Pero mukhang seryoso ang playboy na yun. Laging may date e." Sabi ni Maris na inakbayan ni Cayne pero inalis naman nito. Pag-kaorder namin lahat humanap na kami ng table at umupo na kami.

Xander will take over their company after the graduation. Hindi na kaya ni tito Alex na magmanage dahil sa namalagi na ito sa hospital. Hindi naman ito ganun katanda pero marahil daw ay dahil sa opera nito sa puso dati. Nagkabutas ang puso nito.

Tahimik lang akong nakain at namimiss si Xander. Maingay naman si Cayne, Frenz at Maris. Nakakahalata na ako kay Cayne, he likes Maris at itong si Frenz naman mukhang nagseselos.

"Hoy Cayne don't put sweets on her plate!! Hindi yan masustansya!" saway ni Frenz.

"I like it, so she need to eat it. Right Aris? Wag ka ngang makielam bansot!" nainis naman si Frenz sa sinabi ni Cayne. Tahimik lang kami ni Darille dito sa kabilang tabi.

"Hindi niya gusto ang sweets okay?! Pangbata lang yun! Bata ka isip bata!" sumasakit ang tenga ko sa ingay nila at unti-unti na akong nawawalan ng gana.

"Anong isip bata?! Yang height mo ang pangbata!! Dun ka sa elementary building dahil dun ka bagay!!" naiinis naman na binagsak ni Maris ang kutsara at tinidor. Si Maris kasi nasa gitna ng dalawa.

"Hindi kayo titigil?!!" napatingin naman ang dalawa dito.

"Ito kasing maliit na ito e!!"

"Ang ako?! It's because of your--" nanlaki ang mga mata namin ng pingutin ni Maris ang tenga ng dalawa parehas.

"Kayo dun kayo sa labas magaway!! Nakakaabala kayo!!"  at hinila ito palabas.

"Haysss... why are they our friends?" napahalakhak ako sa naiisip ng dumating si Mikaela at umupo sa harap ni Darille na katabi ko.

"Hi Prayne! Hello Darille?" inagaw nito ang atensyon ng kanina pang tahimik na si Darille. "Did you eat already?" halos nasanay na akong mahaba ang sinasabi nya kapag kausap si Mikaela.

"Nope."nakasimagot ito habang nakatingin sa kumakain na si Darille. "Then buy and eat." napailing naman ako kay Darille at nagdadabog na umalis si Mika at bumili.

"Wala talaga sa katawan mo ang word na sweet no? You like her pero hindi mo man lang sinabayan kumain. Tapos hindi mo man lang ibinili ng pagkain?! Your unbelievable! Kung ako kay Mika sinukuan na kita." napalingon naman ito sakin.

"Is that a requirement for her to say yes? I didn't know that." hindi makapaniwala ko siyang tiningnan. He is courting her tapos ganun ang trato nya? Wtf!!

Dumating naman si Maris na namumula ang mukha. Ang cute nyang magblush!! Ano kayang nangyari sa tatlo? Hindi na kasi bumalik yung dalawa.

Dumating si Mika at nakasimangot na kumain. "Maris let's go." yaya ko dito at kinulbit si Darille. "Be sweet. You should pursue her wag mo ngang dedmahin yan" bulong ko dito.

Hinila ko si Maris palabas at umupo kami sa isang bench. I call Xander.

"Kumain ka na?" tanong ko dito.

"Not yet. I'm in the middle of a meeting."

"Mmmm.... I don't have afternoon class. Should I buy your lunch?" nakangiti ako habang kausap ito.

"That's so sweet. Okay I'll wait for you."

"Okay. Wait for me. I love you, Xander."  hindi ko na inintay ang sagot nito at pinatay ko na ang tawag.

Hindi ko kasama si Maris ngayon dahil papunta siya sa Family nya. Every friday umuuwi siya at linggo na ang balik and it's her day off. Kay Xander din naman ako natigil.

Umorder ako sa Jollibee bago pumara ng taxi papunta sa company ni Xander. I'm excited when my phone beep.

"Hello Trex?"

"P-purple..... "

Nagtataka ako dahil sobrang ingay at nangangatal ang boses niya.

"Yes, Trex. What happened? Are you okay? Where are you bakit ang ingay?" halos mangatal ako sa mga sunod na salita na lumabas sa bibig niya.

"Manong sa Phoenix Medical Hospital!! Pakibilis ho manong!!"

My tears are non-stop. I can't think straight right now. My God help me!!

"M-mom and d-dad got a car accident. Please   Purple I need you here..."

His words wounded me deeply. It was like a bomb na biglang sumabog at sobrang sakit. Halos patakbo kong tinungo ang OR at doon ko nakita si Kuya at ang secretary nito. May mga body guard din na nakapalibot.

"Trex!!"

"Purple!!"

Agad ako nitong niyakap at napaiyak na ako. Walang tigil ang luha ko sa paglabas at napatingin sa OR room.

"What happened? B-bakit? Bakit sina mommy at daddy pa?!!" sigaw ko at pinaghahampas ang dibdib ni Trex.

"Nabunggo ng Truck ang kotse nina mom. Dead on the spot and driver at mabuti na lang nakatawag agad ng tulong. Papunta sila sa company ngayon at sana pala hindi na lang sila umalis!" parehas na kaming luhaan at nagyakapan.

Halos tulala lang ako ng dalawang oras at hindi ko man lang matanggap ang binibigay na tubig ng secretary ni Trex. I can't accept it!! Lord no. Hindi sila pwedeng mawala!! Bata pa sila at gusto ko pa silang makasama ng matagal!! Bakit sila pa ang naaksidente?! Sana sakin na lang nangyari yun! Bakit sa kanila pa!! Madami na silang nasakripisyo para samin. Hindi ako mabubuhay ng wala sila panginoon!! Please help them lord!! Please I beg you!!

Napatayo naman agad kami ng may lumabas na doctor.

"Doc? How was it? How are my parents?" Trex ask habang nakaabang lang kaming lahat.

"The operation was success but.... they are both in coma. Masyadong malala ang natamo nila sa aksidente. Pasensya na pero walang kasiguraduhan kung magigising sila." Halos matumba ako sa narinig ko. No. Hindi pwede.

"Doctor, hindi pwede!! Paanong walang kasiguraduhan?!! Gawin nyo lahat please!!" Napaluhod na ako sa harap ng doctor habang lumuluha. I need to beg him. Lahat gagawin ko para kina mommy at daddy.

"Purple!"

"Sorry but you need to transfer them to the best hospital para sigurado kayo." inalalayan ako ni Kuya na tumayo. I found myself hopeless. Niyakap ako ni Trex at umiyak lang ako ng umiyak.

I never thought that this would happened. Never in my life I felt hopeless, just this time. Thinking that they are in coma and there's possibility na hindi na sila magising, it break my whole world. Hindi ko kinakaya ang sakit ng lahat ng ito. I love them both at ngayon ko lang naisip na kung nasabi ko ba na mahal na mahal ko silang dalawa. I regret that I didn't. Napakawalang kwenta ko palang anak. I have never told 'thank you' for all of their sacrifices para saming kambal.

I think I just waste the last 18 years of my life. Ni hindi ko naisip na makasama sila ng mas matagal. Ni hindi ko naiisip kung masaya ba sila, malungkot, kung namimiss ba nila ako, kung kumain na ba sila. I didn't care about that before but now, I want to ask them kung naging okay ba sila habang wala ako, kami.

Nakakapag-sisi na hindi ko napahalagahan ang bawat oras na may choice at may pagkakataon na pwede ko silang makasama. Then now, I regret all of it.

_______________