Başka Bir Peri Masalı [Tamamlandı]

🌻#9||Geçmiş...

Bölüm Şarkısı: Cem Özkan, Seni Kırmayı Hiç İstemedim

••••••••••••••••••

Adrien Agreste,

"Marinette ile aranda bir şey mi oldu?" dedim bir anda. Ellerim dizlerimin üzerinde, gözlerim Adriel'daydı. 

"Bu da nerden çıktı şimdi?" derken ses tonu normaldi. Oturduğum koltukta duruşumu dikleştirdim. "Bunu yapmak istemezdim." dedim. Üzgündüm. 

"Ne yaptın?" dedi hızlıca. "Bugün senin kimliğini kullanarak Marinette ile buluştum,  daha doğrusu 2 simit ile hiç haber vermeden kapısına kadar gittim. Amacım sadece onu uzun bir aradan sonra görmekti." dedim ve derin bir nefes aldım. Geçmişim canımı yakıyordu ve beni güçsüz, içimdeki yanan Marinette'yi zaafım yapıyordu.

"Sonra?" dedi kısık sesle. Önümüzdeki orta sehpahada duran içkiden ikimize de biraz daha doldurdum ve koca bir yudum aldım.

"Seni bilekliğinden tanıyor. Ben de olmadığını gördü ve haklı olarak,sordu daEvde unuttuğumu söyledim. Beni tanıyacak sandım." 

Elimdeki içki dolu bardağı bir anda kafama diktim. "Ama olaylar hiç beklemediğim ve planlamadığım şekilde gitti." Elimdeki bardağı masaya koyup, yarı dolu olan şişeyi aldım.

"Elini yaralamış, canına kıyamadığım..." yutkundum, içime bir ağırlık çöktüğünü hissettim.

 Şişeyi başıma diktim ve ağzımın kenarından akan sıvıları boştaki sol kolumla sildim, uyuşuyordum.

"Bir havluya sarmış, acıdığını biliyordum, hissediyordum da. O bunu görmezden geldi. Onu değiştirdiğimi fark ettim. Onu çok güçlü bir kız yapmışım."

İçimdeki Marinette hala o günkü gibi dizlerinin üzerine düşmüş ağlıyordu.

Gözünden dökülen yaşlar ne benim yangınıma su oluyor ne de kendini içimde söndürüyordu.

"Onu öylece dizlerinin üzerinde bırakırken, ne düşünmüştüm? "

"O seni hiç haketmemiş." dedi Adriel bir anda.

Bu gerçeğin doğruluğu öyle bir çarptı ki yüzüme, içinde az kalmış içki şişesini kafama dikerken ağlamaya başladım. Boğazım yanana kadar içtim. 

"Onu doktora götürdüm. Beni yanında Adriel olarak biliyordu. Doktora götürmeden önce pansuman yapmayı teklif ettim. Elini ellerimin içine aldım. Bir bakışı vardı..." Yutkundum.

"Sonunda doktora göstermeyi kabul etti. Gittik, birlikte." Biraz daha içtim.

"Gereken yapıldı, taburcu olmasını bekledik. Oturmam için yatakta yer açtı. Oturdum. Teşekkür etti. Gülümsedim. Bir baktı sana..." dedim sesim titrerken. Önümde oturan Adriel'e eğildim.

"İçim gitti..."

Devam ettim.

"Sanki sen onun bir parçasısın gibi... Sanki sen onun kırıklarını kapatacakmışşın gibi..."

Son kalan yudumu da içtim ve şişeyi duvara fırlattım. Şişe kırıldı, camları içime battı.

"Sen, onu hiç hak etmedin!" dedi Adriel tane tane.

"Geçmişte yaptığın üst üste hatalar seni etkilemedi, o an. Şimdiyse ne değişti Adrien? Zaman seni adam mı etti ya da Marinette karşısında daha mı harika oldun? Neden pişmanlık duyuyorsun? Zamanında doğru gelen şeyler niye şuan yanlış? Bir düşünsene oğlum! Marinette ne seni, ne o yaptığın zırvaları hak etti. Madem onu sen kırdın, kırdığın şeyleri düzeltmesini de bil!"

Ayyy bu bölüm biraz hüzünlü mü oldu dersinizzzz😢
Neyse ben ağlicam
bb.