Hikayem'deki hayalet okuyucular!
Lütfen oy yada yorum yapmayacaksınız, hikayeme başlamadan bırakın! Bir bölüm atabilmek için saatlerimi veriyorum...
Ve gördüğüm manzara karşısında, boşa kürek çektiğimi hissediyorum. Hevesim kırılıyor! Lütfen..! Diyelimki, beğenmediniz, o yüzden oylamadınız, olabilir. O zaman yorumlarda bunu bana belirtin rica ediyorum...
(Çarşı caddesi yol boyunca çisem'in arkasından gelen sesler)
"Vah vah daha çokta gençmiş bu yaşta bu kilo!"
"Ohaaaa! kanka kıza bak tek bacağı ikimiz eder!" (gülüşmeler)
"Aha senin manita geliyo Faruk"
"Oğlum bu panzer beni ezer!"
(gülüşmeler)
Biliyorum hepsi iğrenç birer yaratık! ama ben alıştım... Çünkü neredeyse bu sözler benim hayatımın bir parçası oldu. Ergenlik dönemlerim de girdiğim depresyonların hiç bir faydası olmadı...
Hayat 108 kilo bir bedenle yaşamayı ve birlikte getirdiği bir çok zorlukla başa çıkmayı bir şekilde öğretiyor...
Küçüklüğümde geçirdiğim ama çok hatırlamadığım bir hastalıktan kalan kilolar zamanla yerini obeziteye bıraktı. Henüz 23 yaşındayım. Denediğim ve çok büyük acılar karşısında pes ettiğim zayıflama savaşları, ruhumda derin yaralar açtı.
Ama ne yazık ki olan biten her şeye şahit olan annem, benim çabasız olduğumu düşünüyor.
Yemezsem kilo almazmışım...!
Ben bütün herşeyi bir kenara bırakalı çok uzun zaman oldu...
Normal insanlara göre yokuş çıkmak merdiven tırmanmak hatta koşmak benim için her ne kadar zor olsada üstesinden gelmeye çalışıyorum tabiki yolun sonunda tık nefes kalan ciğerlerim ve terden bir kova su dökülmüş gibi ıslak kıyafetlerim kalıyor ama olsun. Hayat herşeye rağmen yaşamaya değer...
Tam bu caddenin sonunda bir kuaförde çalışıyorum. Hayalimde bir güzellik salonu açmak var ama gel gör ki müşteriler beni gördüğünde arkalarına bakmadan kaçacaklar ve ben ilk günden iflas edip kepenkleri indiricem. :D
Sanırım bu hayalden biran önce kurtulmalıyım.
İş yerimin tam çaprazında bir klinik var. Evet şaşılacak bir durum değil zaten klinikten değil, orda çalışan bir doktordan bahsedicem size aramızda kalsın...
Benim için önemli biri. Her sabah aynı durakta aynı saatte karşılaşıyoruz. Belkide ben karşılaşmak için durakta bekliyor olabilirim...
Tabiki karşılık beklemediğim minik bir hoşlantı... ama bazen kalbinize söz geçiremiyorsunuz. Her ne kadar onun götürdüğü yere kadar gitsenizde, yüzünüze tokat gibi çarpan gerçeklerle, ayağınıza batan dikenlerle, yaralar alıp geldiğiniz yolu geri dönüyorsunuz...
Ben çisem size hayatımdan bir kapı aralıyorum ve yaşadığım, yaşayacağım her ana tanıklık etmeniz için hepinizi hikayeme davet ediyorum.
Fikirlerinizi benimle paylaşmayı ve beni yüreklendirmek adına hikayeme yorum yapmayı unutmayın.
Hepiniz çok seviyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SIFIR BEDEN AŞK
ChickLit(Hikaye ismi, daha önce hiç bir hikayede kullanılmamıştır. Alındığı takdirde yasal işlem başlatılacaktır!) ÇİSEM'DEN Kaç yıl oldu bilmiyorum aynaları kırıp atalı... Kendime hiç küskünlük etmedim bunca zamandır, çünkü bu bedeni ben seçmedim! Bu hayat...
