After All

22

R-18.

"Pasok" sabi ko sa kumakatok sa office ko habang tinatapos ko ang ilang paper works na kailangan kong isubmit sa executives.

"Are you busy?" my eyes widened when I saw Paul opened the door. He is wearing a plan dress shirt and maong pants.

"No. Pasok ka." I pointed the chair in front of my table. Umupo naman siya doon at ipinatong ang elbow niya sa table ko.

"Are you okay?" he asked.

"Oo naman. Bakit mo natanong?" I gave him a fake smile.

"Nothing. Anyway, I'll be out of the country for 2 days. Sa Wednesday na balik ko." he said.

"Okay? On time naman lahat ng construction natin? Sa Australia ka?" tanong ko sa kanya.

"Yup. Meeting with some client." tumayo na siya at lumabas na ng office ko.

Mom's condition is getting worst. Yung last na surgeon na nakausap ni Daddy, tinatanggihan operahan si Mommy. "If hindi natin maoperahan ang asawa niyo Mr. Zamora within the coming weeks, she will only last for a month or two." sabi ng Doctor na kausap namin.

"We're trying to contact Dr. Sebastian in Singapore but he's really busy. Hindi niya kakayanin umuwi within the time na meron tayo." the doctor added. Kinuha ko ang phone ko para tawagan si Paul pero hindi ko siya macontact. I am now desperate to call him and ask for his help. Alam kong kakabalik niya lang kanina galing sa business trip.

"Nicole."

[Yes po Ms. Lia?]

"Nakauwi na ba si Engr. Sebastian?"

[Opo, kaninang umaga po.]

"Okay. Salamat."

Lumapit ako kay Daddy para magpaalam, "Dad, aalis lang ako may aasikasuhin lang ako." he nodded at umalis na ako agad. Dumerecho ako sa parking, at nandon naman si Kuya Athan. "Kuya Athan, One Shangri-La tayo bilis." he immediately started the engine at nag drive na agad siya.

Pagdating namin sa One Shangri-La, dumerecho ako agad sa elevator buti na lang may nagbukas agad. Nagbukas na sa 40th floor, tumakbo agad ako sa unit ni Paul. Kumatok ako ng kumatok.

"Please, open. Please. Please." bulong ko sa sarili ko.

Binuksan niya ang pinto. Naka tapis lang siya ng towel at mukhang bagong ligo pa. "Lia? What are you doing here?" inayos niya ang buhok niya na medyo magulo at basang basa pa.

"Paul, tulungan mo ako. Please. Nagmamakaawa ako sayo. Tulungan mo ako." I pleaded to him.

"What? Why? Pasok ka muna. What's happening?" he closed the door pag pasok ko.

Hindi ko na napigilan ang luha ko, "Tulungan mo ako, please. Daddy mo lang ang makakatulong samin. Nagmamakaawa ako sayo." I kneeled in front of him and held his hand. "Kahit ano gagawin ko, tulungan mo lang ako. Tulungan mo lang ang mommy ko." I told him.

"I don't understand you, Lia. Enlighten me please. This is about what?" Itinatayo niya ako pero hindi ako makatayo, kaya he bend down para pumantay siya sakin.

"My mom has brain tumor. And Dad mo lang ang kayang mag operate sa kanya. Marami na kaming nakausap pero tinatanggihan nila si mommy." I cried to him.