If you love me, let me go... Please [Hanako x Reader]

*13*

[T/i] wszystko pamiętała, największym dowodem na to był jej brak paznokci i złamany palec. Mimo wszystko nie była zła aż tak na Sakure, bo domyśliła się co musiała sama przejść. Mimo wszystko rodzicą potwierdziła zeznania Sakury, że po prostu ciężkie pudła na nią spadły, jakimś cudem uwierzyli jej. Przez tą sytuacje wzięła nóż ze sobą do szkoły. Wiedziała, że mało by jej to dało, ale lepiej się czuła. W dzień kiedy wróciła do szkoły, padał deszcz, przez co łuski pojawiały się na jej ciele, mimo parasola. Od bardzo dawna czuła wreszcie wodę na skórze, bo przez to, że była rybą, każda kąpiel była ryzykowna oraz nie musiała ich zbytnio brać.

Jak zawsze po lekcjach poszła do łazienki Hanako, wzięła pudełko pączków od klubu kucharakiego nic im o tym nie mówiąc, przez co znowu zaczęli krzyczeć na całe piętro.

Kiedy [T/i] weszła do łazienki Hanako układam tam smentnie karty, miał puste oczy.

- Hanako...?- spojrzała na niego zmartwiona, co było dziwne na nią.
- Ah! Witaj [T/n]! Nie wiesz jak się cieszę, że widzę cię całą!- uśmiechnął się pusto, a przez to, że przekręcił głowę było widać malinke na jego szyji.
- Hanako...-spuściła głowę.
- O co chodzi [T/n]? Czyżby komuś krwawe łzy się skończyły?- zaśmiał się i puścił jej oczko. Ona rzuciła pudełko na ziemi i go przytuliła bardzo mocno, cała czerwona.
- Zrobił ci krzywdzę prawda? Co ci zrobił? Zabije tego gnoja! Nie pozwole by tak cię ranił! W-wybacz mi, że musiałeś to dla mnie zrobić!- mocno się wtuliła, jakby widziała pierwszy raz chłopaka od dawna. Spojrzał na nią zaskocznony z lekkim rumieńcem.
- Kim jesteś i co zrobiłaś z moją [T/n]? Prawdziwa [T/n] naprawdę jest wrednym gorylem, który gniewa się na wszystko co istnieje.- zaśmiał się.
- Ta...- lekko się uśmiechnęła.
- Ale teraz bierz się do szorowania sedesów!
- Co? Taka dobra chwila, a ty ją rujnujesz kilkoma słowami? Jak tak możesz! Jesteś okropny Hanako! Jesteś okropny idioto! Jak mogłeś mnie nazwać gorylicą oblechu?- uderzyła go w głowę, a on się tylko śmiał.
- Od razu lepiej, wyglądasz normalnie, będąc zmarszczona przez gniew jak rozgotowana parówka!- puścił jej oczko, wstając od niej i podchodząc do pudełka.
- Zamknij się już! Ja tu przychodzę by się tobą zająć a ty jesteś dziecinny jak zawsze idioto!- tupnęła nogą w siadzie.
- To dla mnie?- zastanowił się
- Dla nas. Przyniosłam je na pocieszenie!
- Dziękuje [T/n], to moje ulubione!- włożył sobie do ust. Ona lekko się uśmiechnęła i zaśmiała.
- Przynajmniej się nie zmarnują w tym głupiej grupie!- odwrócila wzrok.
- Wiesz, to bardzo miłe z twojej strony.- uśmiechnął się z małym rumieńcem na twarzy.
- Samotny jesteś, skoro to mówisz mi? Mogę mówić ci Hanako-kun?
- Znając ciebie szybko zapomnisz.- zaśmiał się cicho, dziewczyna w biego rzuciła pudełkiem od kart.
- Wcale nie! Poza tym i tak będę ci tak mówić kretynie! Będę i jestem z tego dumna!- chłopak się zaśmiał i złapał jej brodę, przez co jej twarz stała się cała czerwona.
- Nie rozumiem cię czasami [T/n].- uśmiechnął się ciepło, a ona lekko mu dała z liścia.
- Nie rób tak więcej.- chłopak zaczął się śmiać, a ona krzyczała na niego oburzona.

"Przez pączki do serca", to miała w głowię [T/i], bo spędzili tak miło popołódnie jak ostatnio. Miło rozmawiali, przez co rany ich nieco mniej bolały.

W tym samym czasie, w szparze drzwi była mała pszczółka, która wszystko wiernie słuchała i widziała.
____________________
561 słów
Wybaczcie za spóźnienie!
Ale już jest!
Jakby były błędy proszę zgłaszać bo jestem strasznie zmęczona i prawię już nie myślę...

Zapraszam jak zawsze na mój fanfic z bnha

Zapraszam ;3