Mystery Caller

Epilogue

Neechans note: guys... at last may panibagong story na naman akong natapos after nung heartbeat. Kapit lang last part na to. Smile ahhh sorry kung napaiyak ko kayo sa mga previous chapters. Love youu and hope you enjoy reading my stories. #4everTakuran♡

Mystery Caller
Epilogue

Shindou POV

Napangiti ako habang nakaupo sa damuhan malapit sa bangin. Sa lugar na katabi lang ng kalsada na pinag aksidentehan ni kirino.

I was holding my phone. Texting another message sa dating no ni kirino. Not knowing if darating ba ang oras na malalaman o mababasa nya ang text at voice mail ko sa kanya araw araw. Simula pa nung nakatulog sya at matagal bago nagising.

It was midnight.  Stars above shines bright. Para akong inaakit. Ang sarap nilang abutin. I held my hand up high na parang kayang kaya ko silang abutin. Parang si kirino. She's so near yet so far.

It was the day na nalaman kong may trabaho na si kirino. I was happy. And sad at the same time. Masaya ako na unti unti na syang umaayos. I tried my very best para matulungan sya. Di ko na itinago sa mga message ko na.. ako yung isa sa big factor why.. she was admitted in that big company.

Suddenly... naisipan kong mag send muli ng voice message.

Kirino POV

Hindi ko na maintindihan ang nangyayari. I know.. i feel totoo ang pagmamahal nya but at the same time.. nag aalangan ako.

"Here. Dati mo yang phone. Itinago ko rin ito ng matagal. Your sim is still there and di yan sira. May charge rin." Teka.. bakit nya to sinasabi.

"Kirino.. alam mo kung bakit ako madalas kasama mo?" Umiling ako ng bahagya

"Im just fulfilling a wish. Of someone who's been part of my life."

Natigilan ako. Ano bang nais nyang iparating. Hindi ko na sya maintindihan. Sinindihan nya ang sasakyan at umandar ito.

Habang binubuksan ko ang phone ang lakas ng kabog ng dibdib ko.

And it opens.

So many messages and calls.. voicemails blink in my notifications. It was almost all came from shindou. At ang last send ng voicemail ay... May 09. (03/09) that date..  thats my first day at work.

Pinindot ko ang voicemail. Una tahimik

'Hi kirino. Musta na?.... alam mo... hindi ko alam paano to sisimulan. I was happy.. really. Congrats nga pala ah. Balita ko may trabaho ka na. Libre mo naman ako. Hahaha just kidding. Miss na kita. Alam kong maybe di mo na ako miss. Baka nga mas gusto mo pang walang shindou na  nagpapasaway sayo."

May kirot sa puso nitong sabi.

"I dont know but.. i feel an urge na.. sabihin to sayo. Sana paniwalaan mo na... minahal talaga kita. At first i just want to make you happy but now... i want to make you mine. Kaso malabo un. Maybe... im just a flower in your garden na.. naputol din agad kaya hindi nagstay.  hahha ano ba tong pinagsasasabi ko. Pero... kirino... be happy ah. Thats my wish.  No... my hope."

Unti unting bumagsak ang luha ko. I dont know why but i feel a sudden sadness. Huminto ang kotse. Bumaba si kyousuke at pinagbuksan ako ng pinto.

"Lagi kitang chinachatm minemessage. Marami rin akong voice mail sayo. Nung tulog ka pa. Inaasahan na.. sa pagtulog mo.. marinig mo ang mga sinabi ko. Alam kong malabo hahha nagbakasakali lang. "

Pinilit nyang pasiyahin ang kanyang boses.

"Kirino... " ramdam ko ang paghikbi nya. Na lalong nagpatulo ng aking luha.

"Im so sorry... im really really sorry for everything I've done  sinubukan kong itama lahat. But.. i dont know what to do para matulungan ka. I feel like.. sa paghahangad kong paligayahin ka para mawala ang konsensya ko.. lalo lang kitang pinahirapan.."

Hagulgol nya. Inalalayan ako ni kyousuke sa paglabas. Hawak ko parin ang phone gamit ang nangangatal kong kamay.

"Im so... so... sorry.. k-kirino... mahal na mahal kita kaya.. s-sobra akong nahihirapan... k-kasi... nahihirapan ka. Kung.. kung pwede ko nga lang.. na.. kuhanin ang sakit na nadarama mo. Matagal ko na yang kinuha."

Rinig ko ang pagpunas nya ng luha. Sinisipon na rin sa sa pag iyak.

Nagpatuloy kami sa paglakad. Di ko napansin kung nasaan lugar kami.

"But kirino. Always remember.. how much i love you. Maramdaman mo sana na minsan.. sa buhay mo. May isang takuto shindou na nanggulo at umaway sayo. May isang takuto shindou na.. nabihag nyang puso mo." At may narinig akong malakas na tunog na nagpasakit ng tenga ko.

"I love you.. kirino.. ranmaru.." at kasabay ng pagsabog ng kung anong bagay...  natapos ang voice message.

Shindou POV

Pinindot ko ang send message kasabay ng pagtilansik ko pabagsak sa bangin. Siguro hanggang dito nalang ako. Kaya siguro ko tumawag.. para sabihin ang bagay na iyon.

Napangiti ako.

"Kirino sana.. balang araw.. mabasa mo iyon"

Kirino POV

At tuluyan ko ng napansin. Nasa... tapat kami ng isang puntod.

Bumigay ang tuhod ko at ang nangangatal kong kamay ay nabitawan ang aking hawak na phone. Dumikit ang kamay ko sa damong sahig.

Walang tigil na nagbagsakan ang aking luha.

"S-Shindou..." napakagat labi ako.

"Patawad kirino. Pero.. hindi totoo na.. nagpunta sya sa America.. he is already dead. At the same place... na pinuntahan natin kanina. Naaksidente sya. At nahulog sa bangin. We found him. But..  he is already a dead body "

And my hand hold the cold tomb.

Of the man... who's behind those mystery calls...

~The end