One Shot Stories

ENTRY #16

"DROP A LIE"

---

"Okay, before we end our lesson, I want all of you to get 1/8 sheet of paper and write the biggest lie that you've done in your life."

Sabi ng isang guro habang inililibot nya ang kanyang paningin sa buong klase.

"But Teacher, why we should do that?"

Tanong ni Lala, pitong taong gulang, habang nakahalumbaba sa lamesa nito. Ngumiti ang guro ng tipid sa bata.

"Tulad ni Pinocchio sa binasa nating kwento, diba sinungaling syang bata? Pero inamin nya din ang pagkakamali nya. So, that's what we are going to do. I want you all to tell me your biggest lie." Paliwanag nito bago muling bumalik sa pagkakaupo nya sa harapan ng klase. "But don't worry, you only need to drop one lie. Then fold it like this..." Ipinakita pa nito kung papano tutupiin ang papel hanggang sa maging maliit na piraso nalamang ito. "Here, before you give it to me individually." Dugtong nito.

Tumango ang mga bata at nagkanya kanya nang nagsimula sa paggawa ng pinapagawa ng kanilang guro.

Matapos ang ilang minuto ay isa isa nang nag tatayuan ang mga ito upang ipasa ang kanilang papel.

Mahinang binasa ng guro ang mga nakasulat .

"Tuli na ko."

Napaangat ang tingin nya sa batang lalaki. Nginitian sya nito ng makalokohan bago dali daling tumakbo pabalik sa upuan nya. Napailing nalamang ang ginang sa kalokohan ng kanyang estudyante.

Ang sinabi nyang tuli na sya ay isang kasinungalingan.. Ibig sabihin, hindi pa sya tuli.

"I can live without Mommy."

She looked at her student. It's Lala. She hold her hands and whisper.

"Love your Mom every seconds." Nakangiting sabi ng guro. Tinanguan sya ng bata bago bumalik na rin sa tamang upuan.

Matapos ang ilan pang minuto na kung ano ano pa ang mga nabasa ng guro ay doon nya lamang napagtanto na karamihan sa mga isinulat ng kanyang mga estudyante ay tungkol sa pamilya.

Napahinga sya ng malalim when she remembered something from the past.

Napailing iling nalamang sya.

"And for the last.." Mahina nyang sabi bago kinuha ang papel ng kanyang huling estudyante na hindi na nag abala pang tignan ang itsura nito.

Dahan dahan nya itong binuklat at binasa.

"I'm alive."

She froze for what she have read. Dahan dahan nyang iniangat ang kanyang ulo para tignan ang batang estudyanteng nakatayo sa kanyang harapan. Napatakip sya sa kanyang bibig dahil sa gulat.

That was the boy she accidentaly pushed down the stairs and killed seven years ago but hid it to herself and never told anyone.

Her whole body began to tremble when she saw the creepy smile written on that boy's lips.

"How about you, Ma'am? What's your biggest lie?"

THE END.