Our Priceless Odyssey

Chapter 23

"Acia,wait" Kael held my wrist and went in front of me.

"Hey, I'm sorry. About last night,I know I didn't even think about you. I didn't gave you a chance to explain. Kolie has a problem, okay? May sakit siya" I saw how apologetic he was. I saw it on his eyes.

He held my chin up. He smiled at me a pulled me closer to him. He hugged me tightly. He placed his head on my chest.

I can almost hear him sobbing.

"I'm really sorry" I felt his hard breathe.

Parang pinipiga ang puso ko..parang nasasaktan din ako kapag,nalikita ko siyang ganito.

I don't want him to cry. I don't want him to get hurt. Ayokong-ayoko.

"Okay lang. Naiintindihan ko" niyakap ko siya pabalik para kahit paano,maramdaman niyang..okay lang talaga. At naiintindihan ko siya.

He parted our hugs and wiped his tears. Those tears are precious,Kael. Don't you ever waste it.

"Ano ba talaga ang nangyari?" I saw how dark his eyes are. Parang napuno ito nang sobrang galit.

Naalala ko si Kolie. Kahit na galit ako,ayokong mahirapan at lumala yung kalagayan niya.

"Wala. It was all my fault" I lied. Sa tingin ko tama rin ang magsinungaling sa ganitong panahon.

"Acia, please tell me what happened" hinawakan niya ang magkabilang balikat ko. Tinignan niya ako ng mata sa mata. Para bang kinakalkiyula kung nagsasabi ako ng totoo.

I gave him an apologetic smile.

"I'm sorry. May nasaktan pa tuloy" at ako iyon.

"I'm sorry din. But please,'wag mo nang ulitin. Ayokong masaktan ka,pati Kolie" bakit pati siya'y kasama?!daya!

I nodded. Nagsimula na akong maglakad pabalik sa hotel. Naramdaman ko ang pagsunod niya.

"O,nasaan si Zeal?" Tinignan ko ang likuran niya para sana tignan kung ando'n ang kapatid niya.

"Umalis na. Sumama kay Daddy" naalala ko tuloy yung mukha nilang dalawa. Siguro kung malaki na si Zeal ay baka malito na'ko,kung sino sa kanila si Kael.

"Kamukha mo yung,Daddy mo" sinabayan niya ako sa paglalakad.

Bigla siyang tumawa at huminto.

"Ano?" Inis ko siyang tinignan.

"Malamang! Tatay ko 'yon" tawang-tawa pa rin siya kahit nasa elevator na kami.

"Ikaw din,may kamukha" ngumiti siya sa'kin at humarang sa daraanan ko.

"Sino?Nanay ko?" Sarcastic kong sabi.

"Hindi, 'no! Kamukha mo yung,mapapangasawa ko" tinaas-taas pa niya ang kilay niya at nag ngiting aso.

Inirapan ko siya pero maglalakad na sana dahil pabukas na ang elevator ay,pinindot niya yon hanggang sa 7th floor. Agad ko siyang kinunutan ng noo.

"What the fuck?" Iritado ko siyang hinawi para pindutin pabalik sa floor namin.

Agad niya akong tinulak nang bahagya. Naramdaman ko tigas nang sinasandalan ko. Nakuyom ko ang mga kamao ko nang,inilagay ni Kael ang mga braso niya sa gilid ko. Sapat na para hindi ako maka-alis.

"A-alis nga! Ang baho mo!" I pushed him away but my strength wasn't enough.

"Kamukha mo yung..magiging nanay ng mga anak ko" my legs trembled when I noticed how close we are.

"Ano ka? Chix?" I tried so hard to find a way to get rid off him.

Sinuntok ko ang dibdib niya pero hindi niya 'yon ininda.