Our Priceless Odyssey

Chapter 43

"Oh,saan ka pupunta?" Sofie asked as soon I as stood up.

I'm a bit dizzy but I think I can handle it.

"Powder room lang" nakapikit kong sabi dahil tinatamaan ng ilaw ang mata ko.

Ang ingay ay sobrang nakalikiyo.
They are like buzzing around and turning up side down. 

"Samahan na kita" si Aya sabay tayo. My hands rose in refusement.

"I'm not dumb,Aya. I will just release something,okay? Chill" natatawang sabi ko. Nananatili paring  nakapikit.

"Holy water,Acia. Tignan mo nga hindi ka makadilat" I sensed irritation with her words that's why I slightly opened my eyes.

Lahat sila ay tahimik na nakatinging sa amin. Kaya wala akong nagawa kung hindi ang tumango.

She held my elbow so she can guide me properly. I pouted when I realized how embarrassing this moment is.

Mukha akong nanay na sumabit sa party ng anak niya! This cannot be, oh god.

"Aya, stop holding me. I can do it by my own" nakangusong sabi ko,nahihiya na dahil baka may makakita at pagtawanan pa ako.

"Gabito ba kapag nag aging na? Mabilis malasing?" Natatawang sabi niya.

"If you are going to piss me off,let me kick your ass first" naka-irap na sabi ko.

Natawa lang siya at ipinagpatuloy ang paggiya sa akin.

Nang makarating ay pumasok agad ako sa isang cubicle. Inilabas ko ang phone ko at nakitang passed 1am na. I should go home na rin siguro after this.

"Hello? Bakit? Sandali hindi kita marinig" tinig ni Aya na tila nag mamadali.

Business as usual.

Gegewang gewang akong lumabas ng cubicle. Ni hindi na abalang ayusin ang sarili.

Sa bungad pa lang ng pinto,rinig agad ang ingay at hiyawan ng mga tao. Kaya mas lalo akong nahilo.

Thanks to this man that wears a corporate attire,inalalayan ako sa ambang pagkakabuwal.

"What the fuck,Acia" my eyes automatically opened when I heard that voice.

His voice was very clear with those loud noises. His scent was very familiar. Kung dati ay nakakaliyo lamang iyon, ngayon ay nakakahiwalay na ng kaluluwa.

Kusang tumulo ang mga luha ko nang maramdaman ang pag-iingat niya sa pagkakahawak sa akin. His tender touch reminds me of how he takes care of me back before. It is like the untold foreshadowing of my life was destined to be told right now.

I never thought that the memories that had been chasing me for over half years of my existence will back right away like a darting thunder.

"Acia? Are you alright?" Tumango ako at pinuilit tumayo. But the pain and dizziness joined together. And after that...wala na akong natandaan.

Nagising ako nang makarinig ng doorbell. When I sat down, I roamed my sight in this room.

White floor,navy blue walls, white ceiling and a huge window beside me.

Sa isang side table, there's a picture frame with him smiling while carrying a baby boy. Well, it looks like so old but pwede namang filter. Halos magkamukha sila.

At this time, I realized that this boy and my patient with Kolie before is the same.

My tears are racing down to the finish line when that thought hits me a lot.

Ngayon napagtanto ko na, wala na. Wala na talaga.

"Gising ka na" nakangiting bati niya.

"Nag pa deliver ako ng breakfast. I will leave in a few minutes" aalis ka na naman. Pero wala akong pake.

"You almost passed out sa bar kagabi"

Nananatili akong nakatingin sa kaniya. Naka suot siya ng black slacks at navy blue na polo long sleeves na nakatiklop hanggang sa braso niya.

Medyo basa pa ang buhok ngunit bumabagay ito sa kaniya.

"Okay ka lang ba? Kung may pasok ka, alas otso pa lang" hindi ako kumibo.

Wala pa akong pasok. At wala rin akong balak na manatili rito.

I don't want to be rude. He took care of me last night. But knowing his presence in one roof kills me.

I stood up. Medyo nahihilo pa ako kaya inalalayan niya ako. Nang makatayo ng maayos,agad kong binawi ang braso sa kaniya.

I saw my heels and clutch at the couch. Lumapit ako at isinuot 'yun. Inilagay ko lang ang takas na buhok sa likod ng tainga at dali-daling lumabas.

Kung may anak siya bakit wala rito? Ano ito? Lugar para sa mga FUBUS niya gabi-gabi?

"Aalis ka na?" Nilingon ko siya at tumango ako.

"Breakfast?" Umilimg ako at ngumiti ng maliit.

"Pipi kaba?" Natatawang tanong niya.

"May anak ka ba?" What the fuck,Acia? Really? There's a lot of questions out there tapos may anak kaba ang napili mo?

Hindi siya naka sagot. And that silence means yes for me. Tumango ako sa ngumiti.

Deretso akong lumabas. Pamilyar ang labas.  Ito pa rin ba ang condo namin dati? I mean parehas na condominium namin.

Pero hindi ko na inalala 'yon. Mas gusto kong maka-alis dito, 'no.

Agad akong pumasok sa elevator. At hindi ko pa napipindot ang ground floor halos mapalundag ako ng nag beeped ang cellphone ko.

From: Unknown

Single Dad. Joke, that was Zeal:)

Nang mapagtanto kung sino ang nag text,parang nabunutan ng tinik ang puso ko. So hindi niya anak iyon? Pero paano niya nakuha ang number ko? Pero hindi naman importante kung saan niya nakuha. Ang importante hindi niya anak at anong pake ko kung hindi niya anak 'yon? Mananatili akong single hanggat hindi siya kumikilos. Joke!

Why would I stress myself over someone who doesn't even ask me if I am okay before,right? And if they do it once, they'll do it again.

Kung pinili niya si Kolie dati. Hindi malabong gawin niya ulit 'yon ngayon.