Our Priceless Odyssey

Chapter 34

"Gising ka na pala" bungad niya sa'kin.

Hapon na at kalalabas ko lang ng kwarto. Ilang oras din akong natulog.

Hindi ko siya pinansin at tuloy-tuloy ang lakad patungo sa kusina.

Since I have nothing to do here and I don't wanna see his damn face,maybe I can roam around sa mall.

Agad akong pumasok sa kwarto at hindi pinansin ang pagtawag niya sa'kin.

I wore my black high waisted shorts and also my white polo crop top.

Inayos ko pa ang buhok ko bago lumabas.

Agad nagtama ang paningin namin nang isarado ko ang pinto.

He analyzed my outfit. He licked his lips.

"Hmm.. where are you going?" Tanong niya nang matapos sa ginagawa.

Naglakad ako papunta sa pinto nang hindi siya nililingon.

Naramdaman ko ang pagsunod niya.

"Saan ka pupunta? Sasama ako" natawa ako at nilingon siya.

"Hindi na,Kael. Sa mall lang ako" malamig kong sabi. Bumuntong hininga naman siya,nangangapa kung ano ang dapat sabihin.

You don't have to, Kael. I can do shopping without you. Well, I can do everything without you for sure. I cannot just depend on you. I have my own life and you have yours. You're just my boyfriend.

Hindi ko na siya pinansin. Tahimik kong binuksan ang pinto at lumabas.

Hindi ko namalayan nasa ospital ako nag paderetso. I don't know. I just want a piece of advice from my Dad. I knew he has a lot of things to do. But unlike, Kael. He can at least give a little time for me.

"Good afternoon,Miss. Lucia" bati ng secretary ni Lolo. I smiled at her.

She's wearing a black pencil cut skirt and long sleeve white ruffled feathers blouse. Her spectacles were on while holding a bunch of papers.

"Where's,Dad?" I asked her.

"Oh..he is currently in a meeting. But it's about to end. Shall we?" Tumango ako at sinundan siya.

"Hi,Miss. Lucia" bati ng iilang nurse sa akin patungo sa director's office.

Nauuna sa akin ang sekretarya.

Nang marating ang office ay saktong paglabas ng mga doktor. Ngumiti sila sa akin nang makasalubong ako.

"Lucia,apo" magiliw akong niyakap ni lolo.

"Hi,Lo. Sup!" Natatawang sabi ko.

"So far, so good" tumawa siya. Siguro ay pinag-usapan nila yung bagong project ni lolo about HIV awareness.

"Can I talk to my dad?" Nakangiting sabi ko. Agad naman silang tumango.

Lumabas sila, ako naman ay umupo sa isang swivel chair.

"What is it?" Bungad ni daddy.

"What should I do" malungkot kong tanong.

He cleared his throat and slightly leaned. "I'm sorry,anak. The only thing I can say is to keep going. Anak,you have to understand him. You have to keep your soul burning for him. Lucia,anak. Maybe may problema yung tao,kaya naman imbis na pahirapan mo siya at pasikipin ang dibdib niya..why not try to approach him and be with him always"

Napangiti ako sa sinabi niya. Tama nga si daddy. Siguro ay kailangan ko lang makipag konekta kay Kael. At kausapin siya para sa ikabubuti namin.

"Love isn't fun without ups and downs,anak. You should enjoy it" kumindat siya at ngumiti.

"Thank you so much,dad. I know I can count on you,love you" tumayo ako at niyakap siya.

Tinapik naman niya ang likod ko.

"I love you so much" sabi ko.

Dumaan muna ako sa isang bakeshop para bumili ng cake for him. Hindi naman masamang ibaba ang pride for our own sake,right?

I brought black forest cake. Favorite niya 'to! Palabas na ako nang makita ang babaeng 'yon. Ilang buwan na rin ang nakaraan since our last day sa beach. Halos nakalimutan ko na nga siya,e.

"Ohh...look who's here" natatawang sabi niya. Itinaas niya ang shades na suot.

"How are you,bitch?" Napataas ang kilay ko sa tanong niya.

"I'm doing good with Kael" I smirked.

Agad nawala ang ngisi sa kaniyang mga labi. Gotcha!

"I didn't asked you" naka-irap na sabi niya.

"You asked me kaya" natatawang sabi ko.

"Whatever" umirap siya.

"Yah, whatever too. Gotta go, I'll surprise him pa,e" kumindat ako sa kaniya at dire-diretsong naglakad.

"For what?" He said. Kalalapag ko lang ng cake sa table.

"Peace offering?" Malambing kong sabi.

"I'm sorry,love. Hindi kita pinapansin kahapon tsaka kanina. Thank you for taking care of me" nakangiti kong sabi . Lumapit ako sa kaniya at niyakap siya.

"I'm sorry too. Marami lang akong ginawa" sabi niya. Napahiwalay ako sa yakap namin nang mapansin na malamig ang tono niya.

"I'm sorry. May problema kaba?" Nakangiti kong tanong.

Tumikhim siya at umiling. "Wala. Wala naman" sabi niya. Hindi ako kumbinsido sa sagot niya. Naiintindihan ko siya. I will wait para sabihin niya yung problema niya. Hindi ko siya pipilitin.

"Alright. But if you are ready to spill it,just say it to me,okay? I love you" ngumiti siya at niyakap ako.

"I love you more,Acia" bulong niya.

Masaya naming kinain ang cake. We even drink a little to celebrate our 'bati na kami' session. HAHAHA. But I'm so happy for that.

Love shouldn't feel like a struggle,kaya hindi ko hahayang maramadaman niya 'yon.