Miętowe wiersze

Nauczyciel Historii

Ten wiersz powstał już jakiś czas temu.
Chcę go zadedykować bardzo ważnemu dla mnie człowiekowi.

Jest jeden człowiek,
Który nauczył mnie tak wiele.
O współczuciu pomocy i akceptacji,
Gdy o nim myślę w sercu mym weselej...

Nauczyciel historii,
W tej brązowej marynarce,
I prostokątnych okularach.
Z tym głębokim głosem.

Zawsze rozmawiał z uczniem.
Zamiast tylko problematycznego dziecka,
Widział równą sobie osobę.
I za to wszyscy jego uczniowie go kochali.

Nie radziłam sobie w życiu,
Wszystko mnie przerastało.
A on mi pomógł zamiast udawać że nie ma problemu.
Gdyby nie on wtedy bym się poddała,

Dał mi figurkę anioła.
Mówił że dostał ją kiedyś od swojego nauczyciela,
Nawet jeśli to kłamstwo....
To jestem szczęśliwa bo dało mi nadzieję.

I nadal kocham historię,
Bo to On jej uczył.
Chociaż tak dawno go nie widziałam.
Nigdy go nie zapomnę.

Ciekawe jak sobie radzi...
Jaką ma teraz klasę?
Czy kolejna dziewczynka trzyma w rączce figurkę aniołka?
Ja mojego zgubiłam....

I nigdy tego nie wybaczę,
Bo to był symbol nadziei.
Od człowieka który nauczył mnie żyć.
Ciekawe czy teraz też częstuje smutne dzieci cukierkami i puszcza muzykę na lekcji?

I mogę tylko powiedzieć....
Dziękuję.
Pewnie Pan nie wie, ale tamtego dnia
Chciałam wszystko zakończyć.
Ta rozmowa .... była bardzo ważna.

Pewnie by mnie już dawno nie było na świecie.