Człowiek podziwia różnych ludzi,
Za odwagę, charakter, poświęcenie.
A ja... podziwiam każdego wokoło,
Bo wszyscy są lepsi ode mnie.
Nie mam już siły na sukces,
Wszystkie dni są takie same.
Wszyscy jakoś dają radę...
A ja bez siły zostaję.
I nie mam już żadnych wymówek.
Bo wszystko to moja wina.
Nikogo innego.
Znowu wszystko się wali.
Jak mam wierzyć w siebie,
Skoro codziennie się zawodzę?
Jestem beznadziejną osobą.
I nikogo wciąż nie obchodzę.
Nie ważne,
Jak dużo wysiłku w coś włożę,
Nigdy ale to nigdy...
Sukcesu nie odnoszę.
I nadal udaję,
Uśmiech...
Radosne słowa...
A cały czas się rozpadam,
Ale nigdy nikomu nie powiem.
Ani słowa.
I znów próbuję komuś pomóc...
Jednocześnie próbując się powstrzymać,
Od zabicia samej siebie.
CZYTASZ
Miętowe wiersze
PoesíaWitaj wśród moich cytrynowo miętowych wierszy, idź po herbatkę opatul się kocykiem i poczytaj moją kiepską poezję jeśli masz ochotę. Tematy wierszy: Miłość Gwiazdy Anioły Śmierć Szczęście Samobójstwo Samotność Tęcza
