Miętowe wiersze

Przepraszam, że jestem sobą

Boję się ich krzyków, uderzeń i kpin.
Przezwisk, nienawiści obrzydzonych min.
Kiedy człowiek zaczął być nienawiścią?
Przecież nie mam na to wpływu...

Więc nigdy nie powiem.
Wolę się chować i milczeć.
Jestem tchórzem, ale naprawdę chcę żyć.
Dlaczego... codzień płaczę przez coś co się nie zmieni?

Dlaczego przepraszam za coś czego nie kontroluję?!
To mnie przerasta chcę wreszcie zniknąć.
Przepraszam, że kocham, przepraszam że czuję,
gdybym mogła już bym przestała.
Przepraszam za nienawiść do własnego ciała.

Przepraszam że nie jestem "normalna".
Ale nie umiem być obcą osobą.

Więc na zawsze choć w wnętrzu pozostanę sobą.
I będę woleć dziewczyny.

Przepraszam.