UMER

11.Bölüm

Hemen ellerimiz yıldıza gitsin bakalım.

Keyifli okumalar.

...
Avcuma aldığım çekirdek bittiğinde elimdeki kabukları poşetin içine döktüm. Parkta oturmuş çekirdek ve kola ikilisi ile dedikodu yapıyorduk.
Avcuma tekrar çekirdek doldururken Efna'nın söyledikleri ile gülümsedim.

" Leyla Abla Devran ağa sayesinde  eğitimime devam edebileceğim. O kadar çok mutlu oldum ki.  " dedi sesine yansıyan büyük bir çocuksu heyecanla.

" Ne kadar güzel , senin adına çok sevindim. Hayallerine adım adım yaklaşıcaksın." dedim.

Efna kolasından içtikten sonra parktaki çocukları izlemeye başladı.
Gözü salıncakta sallanan küçük kız çocuğunu bulduğunda yarım ağız gülümsedi.

" Artık hayallerimi gerçekleştirebileceğim. " dedi sesine yansıyan saf bir umutla.

Zeynep ellerini Efna'nın omzuna koyarak hafif bir şekilde vurdu.
Sesini değiştirerek " Sen aklına koyduğun her seyi başarırsın çünkü senin inanılmaz bir gücün var ve sevgin de var." Dediğinde üçümüzden de gülme sesleri duyuldu.

Gülmemi durdurduğumda " Zeynep Hanım siz nereye yerleştiniz ? " dedim merakla.

" Hacettepe tıp fakültesi. " dediğinde
gözlerim açıldı. " Vay zeki kız! Ne zaman başlıyor okul. " dedim.

Zeynep " Her seyi ayarladık bir ay sonra gideceğim. " dedi.

" Hadi bakalım hayırlısı olsun. " dediğimde " Amin inşallah. " diyerek cevap verdi.

Etrafta telefon sesi duyulduğunda Zeynep'in hareketlenmesi ile onun telefonunun çaldığını anladım.

Telefonuna baktığında " Annem arıyor. " dedikten sonra açarak kulağına götürdü.

" Efendim Anne ne oldu? " dedikten sonra annesini dinlemiş ardından " Tamam Anne. " dedikten sonra telefonu kapatmıştı.

Efna ile ona baktığımızda oflayarak " Maalesef bu keyifli ortamı sonlandırmamız gerekiyor. Annem eve gelin artık dedi. " dediğinde " Ben bırakırım kızlar sizi. " dedim.

Ayağa kalkarak çöpleri alıp ilerideki çöp kutusuna götürdüm. Kızların yanına geri döndüğümde gülerek " Yürüyün evlatlarım. " dedim

Parktan çıktığımızda benim evime doğru yürümeye başladık. On dakikalık bir zaman sonrasında evin önüne geldiğimizde kızlara " Siz durun burada ben arabanın anahtarını alıp geliyorum. " dediğimde Zeynep'in itiraz dolu sesini işittim.
" Gerek yoktu Leyla Abla Milhan abimi çağırırdım ben. "

" Abini uğraştırma şimdi ben götürürüm diyorsam götüreceğim. " dedikten sonra açtığım dış kapıdan içeri girdim ve merdivenleri hızlı adımlar ile çıktım.

Evin kapısını da açtığımda acele ile odama geçtim. Aynalı masanın üzerine bıraktığım çantanın içerisinden arabanın anahtarını aldığım gibi kapıya yöneldim.

Kapıyı kapatarak ayakkabılarımı da ayağıma geçirdiğimde ikişer üçer merdiven basamaklarından atlayarak indim. Kızların yanına geldiğimde anahtar ile arabanın kilidini açtım.

" Hadi atlayın kızlar! " diyerek arabayı gösterdikten sonra şoför koltuğuna oturdum. Zeynep ve Efna'nın arka koltuklara yerleşmesi ile arabayı çalıştırdım.

Yoldan gözümü ayırmazken " Zeynep senin navigasyon görevi üstlenmen gerek. Bilmediğim yol kaybolmayalım sonra. " dedim

Zeynep " Tamamdır o iş bende Leyla Abla " dediğinde gideceğim yolu tarif etmeye başladı.