UMER

16.Bölüm

Keyifli okumalar dilerim.

(...)

Sofrayı bahçeye kurdukları için bahçeye çıktık. Tuğrul eniştemi gördüğümde askeri selam verdim.

" Yüzbaşı Umay Kıraç / Trabzon Emir ve Görüşlerinize hazırdır Yarbayım!" Dediğimde dudakları kıvrıldı.
Karşımda duran adam benim asker olma sebebim rol modelimdi.

" Rahat asker! Gelip bana sarılmanı emrediyorum. " dediğinde büyük bir sırıtma ile sarıldım.
Öz babam olmasa bile ondan daha çok babalık yapmıştı.

Ayrıldığımızda " Hadi bakalım geç kızım. " dediğinde herkes sofraya oturdu.
Masamızda bir kişi eksik olsada mutlu olmaya çalışıyorduk.
Şuan yaşadığımız zamanın kıymetini bilmeliydik.

Asuman Sultanımın güzel lezzetlerini o kadar özlemiş ve abartarak yemiştimki karnım aşırı şişmişti. Yanımda oturan Cenk'i dürttüm. Telefondan kafasını kaldırarak göz ucu ile baktı.

" Hadi kaldır kıçını. " dediğimde " Ne oldu? " dedi.

" Gel biraz bahçede idman yapalım. " dedim.

" Ay Umay kızım bir rahat dur. "

" Ne oldu korktun mu Cenk Bey. " dediğimde gözlerini gözlerime dikti.
Ayağa kalktığında zaferle gülümsedim. " İşte böyle söz dinleyeceksin. "

" Çok konuşma yürü hadi. " dediğinde bahçeye çıktık.

Vücudumu esneterek başladım. Malum uzun süredir sıkı çalışma yapmamıştım. Geçen beş dakikanın ardından bahçenin etrafında koşmaya başladık. Dilimin ucuna gelen marşı yüksek sesle söylemeye başladığımda Cenkte eşlik etti.

KARA HARP OKULU MARŞI

Yıldırımlar yaratan bir ırkın ahfadıyız
Tufanları gösteren tarihlerin yadıyız
Kanla irfanla kurduk biz bu Cumhuriyeti
Cehennemler kudursa ölmez nigahbanıyız.

Yaşa, varol Harbiye yıkılmaz sadvetinle
Göklerden gelen bir ses sana ne diyor dinle
Türk vatanı üstünde sönmez güneşsin sen
Kartal yuvalarında hürdür millet seninle.

Yüz yıllardır Harbiye bu orduya şan verir
Çıkardığı dehalar semalara yükselir
Baştan başa tarihtir mektebin her zerresi
Sarsılmayan azminle çelik kaleler erir.

Şahikalar üstünde meydan okur bu erler.
Yaklaşacak düşmana mezar olur bu yerler
Bağlayamaz bu kuvvet bu kasırga milleti
Tarihlere sorunki bize ölmez Türk derler.

Marş bittiğinde koşuyu da sonlandırdık. Yere oturduğumda Cenkte yanıma geldi. Biz soluklanırken bahçeye Asuman Sultan çıktı ve bizi gördü.

" Gene askeriyede zannetiniz kendinizi. "

" Umay rahat durmuyor canı sıkılmıştı. " dediğinde sırıttım.
" Ne yapalım Sultanım evde üç asker var. Kabulleneceksiniz artık. "

" Hadi kalkın yerden. Cenk teyzenler gelicek markete götür beni. Uçağa yeni bineceklerdi akşama varırlar. " dediğinde Cenk ayağa kalktı.
" Tamam anne bekle sen üstümü değiştireyim gideriz. "

Alara'nın istemesi olduğu için geliyor olmalıydılar.
Başka ne için geleceklerdi ki zaten.

Asuman Sultanın yanına giderek yanaklarından bir makas aldım.
" Bende şu valizimi eve götüreyim. " dediğinde kaşları çatıldı.
" Burada kalaydın ya kızım. "

" Gerek yok süt momycim hem kalabalık falan sevmiyorum biliyorsun. Özledim bizim evide. " dediğimde başını salladı.

İçeri geçtiğimde valizimi alarak evden çıktım. Yan yanaydı zaten evlerimiz. Hemen yandaki eve geçtim.
Doğup büyüdüğüm ev.
Annem ile bir sürü anı biriktirdiğimiz ev.