"Hoseok...Hoseokေရ..Jung Hoseok.."
ေတြ႔ခ်င္ပါတယ္ဆိုရင္ဘယ္ကိုလိုက္႐ွာရမွန္းကိုမသိေတာ့တာ
တစ္အိမ္ထဲအတူေနေပလို႔သာေပါ့.."အေမ..Hoseokကိုဘယ္မွာေတြ႔လဲ"
"ခုဏေတာ့ျခံထဲမွာအပင္ေတေရေလာင္းေနတာပဲ..ျခံထဲသြား
ၾကည့္လိုက္ေလသားရဲ႕""ျခံတစ္ပက္ပက္ပီးပီ..မေတြ႔လို႔..သူ႔ဆိုင္ကယ္လဲ႐ွိရဲ႕သားနဲ႔
ဘယ္ေတေပ်ာက္ေနပါလိမ့္ဒီေကာင္ေတာ့..""သားကဘာအေရးႀကီးေနလို႔လဲ"
"ဘာမွမဟုပ္ေတာ့ဘူး အေမ..သားျခံထဲတစ္ခါသြား႐ွာလိုက္အံုးမယ္.."
"ေအးေအး..."
ျခံထဲကိုဒုတိယအႀကိမ္ပက္ရျပန္ပီ...သူ႔မွာပ်င္းလြန္းလို႔အိပ္ယာထဲကေနေရခ်ိဳးခန္းထဲသြားတာေတာင္တစ္ခါတစ္ေလ
တရြတ္တိုက္ႀကီး...
ခုလိုက်ယ္ဝန္းလွတဲ့ျခံထဲႏွစ္ပက္ပက္ေနရတယ္ဆိုထဲကသူ
Hoseokကိုထု႐ိုက္သက္ပုက္ခ်င္စိတ္ေတကထုနဲ႔ထည္နဲ႔."ေမာလိုက္ထာကြာ...ေဟ့ေကာင္Jung Hoseokမင္းဘယ္မွာလဲလို႔..ဒီတစ္ခါမွမေတြ႔ရင္ငါမင္းမိန္းမေတကိုေျခေတာ္တင္ျပစ္မွာေနာ္...ဟူး.."
ဒါလဲမေတြ႔ေသး....
သူစိတ္႐ႈပ္႐ႈပ္နဲ႔ပန္းပင္အစီအရီၾကားထဲမွာထိုင္ခ်လိုက္သည္."အိုး..လွလိုက္ထာ...မင္းတို႔ေယာက်ာ္းနဲ႔ေတာ့တျခားစီပဲ.."
အျဖဴေရာင္အပြင့္ေလးနဲ႔ပန္းအိုးေလးကိုသူေသခ်ာယူၾကည့္
လိုက္သည္...
Liliေတကဒီေလာက္လွတယ္တဲ့လား..."စိတ္ေတာ့မေကာင္းဘူးကြာ.."
သူပန္းပင္ေလးကိုေဆာင့္ကန္ျပစ္လိုက္သည္..
ပန္းပြင့္ေလးခမ်ာေခါင္းကေနျပဳက္ထြက္သြားေလရဲ႕
(RIP🌷)...."ဟဟ...ဟာသရီး...ၾကည့္ပါအံုးမင္းကခုမွမင္းေယာက်ာ္းနဲ႔ဆင္တူသြားတာ..ဟားဟား....."
"Hyungအဲ့မွာဘာလုပ္ေနတာလဲ..ေျမႀကီးေတေပကုန္မယ္ေလ"
YOU ARE READING
Blind(မ်က္ကန္း)
Fanfictionချစ်ခြင်းမေတ္တာတေကတော့ပေါပေါသီသီပါပဲ လိုချင်ရင်အလိုရှိသလောကပြေါ့... မပြည့်စုံတဲ့ဘဝထဲကိုတော့ အရာရာစွန့်လွှတ်ခိုင်းပီးမခေါ်ရက်ခဲ့တာ...မြတ်နိုးလို့ပါ.. အင်း...ချစ်တာထပ်..မြတ်နိုးတာ.. မြတ်နိုးခြင်းကုဋေကဋာတေနဲ့ပေါ့Hyung...💔 ချစ်ခြင်းမေတ္တာတေကိုခေါင်းခါမ...