တစ္ႏွစ္တာမွာ မိုးေတလဲရြာမယ္ ႏွင္းေတလဲက်မယ္ ေနေတလဲသာမယ္ ပန္းေတလဲပြင့္မယ္ ...
သဘာဝဆန္တဲ့ေျပာင္းလဲျခင္းေတၾကားထဲမွာသူတို႔ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔ျဖက္သန္းေနၾကတယ္....
ႏွစ္ဖတ္မိဘရဲ႕ေကာင္းခ်ီးကိုခံယူပီးလူႀကီးစံုရာေ႐ွ႕မွာလဲသူတို႔လက္ထပ္ခဲ့ၾကပီးပီ...
ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္းတဲ့အိမ္ဆည္းလည္းေလးကိုလဲပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရပီးပီ..
ခုဆို Min Doေလးကအရမ္းတတ္ေနတာေၾကာင့္Jinတို႔Joonတို႔ဆိုတာအိမ္ကိုကစားစရာေတနဲ႔ေခ်ာင္းေပါက္မတတ္လာေနၾကတာ...
တစ္ခါတစ္ေလႏွင္လႊတ္မွျပန္တယ္...အဲ့လိုအခါမ်ိဳးဆိုMin Doေလးကိုအိမ္ေခၚသြားတတ္ၾက၏...
ဒါေပမဲ့..တစ္နာရီေတာင္မၾကာဘူးျပန္လာပို႔ရတာပါပဲ..
ဂ်စ္တူးေလးကသူ႔Daddyနဲ႔ပါပါးကိုမေတြ႔ရင္အငိုမတိတ္ေတာ့တာအၾကင့္တစ္ခုလိုျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ရယ္ပါ....ခုလဲထိုဂ်စ္တူးေလးကအိပ္ယာေပၚမွာDaddyရယ္ပါပါးရယ္နဲ႔"တူဝါး" လုပ္တမ္းကစားေနေလရဲ႕...
သူမ်ားခေလးေတတစ္ႏွစ္ဆိုစကားစေျပာေနၾကပီ ..Min Doေလးကေတာ့1နွစ္နဲ့2လရွိပီခုထိဝူးဝါးကလြဲရင္ဘာမွမေျပာတတ္ေသး
"သားေရ ... Daddyဘယ္မွာလဲ..႐ွာပါအံုး..."
"အာယားယား...ခ္ခ္"
(ဝူးဝူးဝါးဝါးအသံေလးေတမေရးတတ္လို႔ပါ🙏)ေခါင္းအံုးကိုကြယ္ပီးပုန္းေနတဲ့Hoseokကိုလက္ညႇိဳးေလးထိုးပီးတစ္ခ္ခ္ရီေနတဲ့ Min Doေလးကနတ္သူငယ္ေလးလိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္း၏....
"Hoseok..ငါ ေရသြားေသာက္လိုက္အံုးမယ္..."
"အင္း အင္း..."
သူေရေသာက္ဖို႔ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာလိုက္ပီးေရတစ္ဗူးထုက္ကာထမင္းစားစာပြဲမွာထိုင္ေသာက္လိုက္သည္...
ဗိုက္လဲဆာလာတာမို႔ ေရခဲေသတၱာထဲကမုန္႔တစ္ထုပ္ပါေဖာက္စားေနတာနဲ႔အေပၚျပန္တတ္ဖို႔နဲနဲၾကာသြား၏...
YOU ARE READING
Blind(မ်က္ကန္း)
Fanficချစ်ခြင်းမေတ္တာတေကတော့ပေါပေါသီသီပါပဲ လိုချင်ရင်အလိုရှိသလောကပြေါ့... မပြည့်စုံတဲ့ဘဝထဲကိုတော့ အရာရာစွန့်လွှတ်ခိုင်းပီးမခေါ်ရက်ခဲ့တာ...မြတ်နိုးလို့ပါ.. အင်း...ချစ်တာထပ်..မြတ်နိုးတာ.. မြတ်နိုးခြင်းကုဋေကဋာတေနဲ့ပေါ့Hyung...💔 ချစ်ခြင်းမေတ္တာတေကိုခေါင်းခါမ...