Blind(မ်က္​ကန္​း)

17🐱🌍(Zawgyi/Unicoad)

"Hoseok..​ေန႔လည္​စာစားမယ္​​ေလ.. လာခဲ့​ေတာ့.."

"လာပီhyung​ေရ...ဒီတစ္​တန္​း​ေလာင္​းပီးရင္​လာမယ္​."

"အင္​းအင္​း...ျမန္​ျမန္​လုပ္​.."

မနိမ္​့မျမင္​့တိုက္​ပု​ေလးထဲဝင္​သြားတဲ့hyungကိုၾကည္​့ရင္​း
​ေလာင္​းလက္​စအတန္​းကို​ေရဆက္​​ေလာင္​းလိုက္​သည္​...
အ​ေရာင္​အ​ေသြးစံု​ေနတဲ့ပန္​းပင္​​​ေတကတကယ္​ပဲသူနဲ႔​ေရစက္​ပါခဲ့တယ္​ထင္​ပါရဲ႕..

အသိုင္​းအဝိုင္​းနဲ႔​ေဝးရာဒီ​နယ္​ၿမိဳ႕​ေလးကိုသူတို႔စ​ေရာက္​ထဲကဥယာဥ္​ျခံစိုက္​ပ်ိဳးတဲ့အလုပ္​ကိုစတင္​လုပ္​ကိုင္​ခဲ့တာခုခ်ိန္​အထိပဲ.
Joonအ​ေဖရဲ႕​ေမြးရပ္​​ေျမျဖစ္​တဲ့ဒီနယ္​ၿမိဳ႕​ေလးဟာ​ေတာင္​တန္​း​ေတထူထပ္​ပီးအင္​မတန္​သာယာတဲ့​ေနရာ​ေလးတစ္​ခုျဖစ္​တဲ့အျပင္​သူနဲ႔hyungရဲ႕အိမ္​​ေထာင္​သက္​အမွတ္​တရမ်ားစြာကိုပံု​ေဖာ္​​ေပးခဲ့တဲ့​ေနရာ​ေလးလို႔ဆိုရင္​လဲမမွားဘူး...

ဒီဘက္​ကလူ​အမ်ားစုက Buddhist ကိုးကြယ္ၾကတာမို႔​ေဒသရဲ႕ဓ​ေလ့ထံုးစံအတိုင္​း ဗုဒၶကိုလွဴဖြယ္​ဝတၳဳကပ္​ကာႏွစ္​ဖတ္​မိဘ​ေတ အ​ေပါင္​းအသင္​းမိတ္​​ေဆြ​ေတ ​ေကာင္​းခ်ီး​ေပးမဲ့ဘုန္​း​ေတာ္​ႀကီး​ေတမပါဘဲႏွစ္​​ေယာက္​ထဲလက္​ထပ္​မဂၤလာျပဳခဲ့ရသည္​...
တကယ္​ဆိုသူhyungကိုအႀကီးက်ယ္​အခမ္​းနားဆံုးမဂၤလာပြဲႀကီးက်င္​းပ​ေပးခ်င္​ခဲ့တာ...
အခြင္​့​ေရးရလာတဲ့တစ္​​ေန႔​ေတာ့သူတို႔ဒုတိယအႀကိမ္​လက္​ထပ္​ၾကအံုးမွာပါ.....

"Hoseok..မပီး​ေသးဘူးလား..ငါဗိုက္​ဆာ​ေနပီကြ..."

"ဝုက္​..ဝုက္​...ဝုက္​..."

"လာပီ လာပီ..."

​ေအာ္​..ပါ​ေလရာBong Bongဟာသူတို႔ထြက္​​ေျပးတဲ့ညကကား​ေနာက္​ခန္​းထဲမွာအိပ္​ပီးပါလာ​ေလရဲ႕..
Bong Bong​ေတာင္​ခုဆိုအ​ေကာင္​ႀကီးႀကီးျဖစ္​​ေနပီ...
သူနဲ႔​ေတာ့ခုထိမတည္​့ၾက​ေသး....

"Bong Bong..ပန္​းပင္​​ေတကို​​ေ႐ွာက္​မ​ေဆာ့နဲ႔ကြ..​​
အကိုင္​း​ေတက်ိဳးကုန္​ပီ..တစ္​ပင္​ရဖို႔လြယ္​တာမဟုပ္​ဖူး..
ပီး​ေတာ့ငါ့​​ေယာက်ာ္​းနားသိပ္​ကပ္​မ​ေနနဲ႔..မင္​းကိုမိန္​းမ​ေပးစားပီးအ​ေမြျပက္​စြန္​႔လႊတ္​လိုက္​မွာ..."