"Hoseok!!...Hoseok!!..မင္းမလား...Hoseok!"
ေသာ့ခက္ထားတဲ့တံခါးကိုဝုန္းဒိုင္းၾကဲထု႐ိုက္ေနမိတယ္..
"ဘယ္သူမွမ႐ွိၾကဘူးလား..တစ္ေယာက္ေယာက္ငါ့ကိုတံခါးလာဖြင့္ေပးစမ္းပါ..အထဲကဘယ္သူလဲငါသိခ်င္တယ္.."
"သူေဌး..စိတ္ထိန္းပါ..ကြၽန္ေတာ္တို႔ေဆးရံုအုပ္ဆီမွာေသာ့သြားေတာင္းေပးပါ့မယ္.. "
"Yoon..ဘာျဖစ္ေနတာလဲ "
ခပ္ေအးေအးစကားသံေတကိုသူ႔နားနဲ႔ၾကားလိုက္တဲ့ခဏႏွလံုးသားကနာၾကင္သည္..
ထိုအသံပိုင္႐ွင္ကိုစုက္ျပက္သက္သြားေအာင္လုပ္ျပစ္ခ်င္သည္
"Go Min Nam..."
"အင္း..ကိုယ္ပါ.. ဒီကိုဘာလာလုပ္တာလဲ..ကိုယ့္ဆီလာလည္တာေတာ့ဟုပ္မယ္မထင္ဘူး.."
"ခင္ဗ်ားကကြၽန္ေတာ္တကူးတကလာလည္ရေလာက္တဲ့အေျခအေနမွာမ်ား႐ွိေနလို႔လား..ၾကည့္ၾကပ္ေျပာပါအံုူး.."
"အဟက္..သိပါတယ္ ေျပာပါအံုးအေၾကာင္းရင္းေလး.."
"ေလာေလာဆယ္ ဒီအခန္းတံခါးကိုဖြင့္ေပးပါ.."
"ဘာလုပ္မလို႔လဲYoonရယ္..အထဲမွာသြက္သြက္ခါေအာင္႐ူးေနတဲ့အ႐ူးတစ္ေယာက္ပဲ႐ွိတယ္..Yoonအတြက္စိတ္ဝင္စားစရာမေကာင္းပါဘူး..."
"စိတ္ဝင္စားတယ္ ဖြင့္ေပး"
"Oh...ဒီကYoonေလးကဘယ္တံုးကမ်ားအ႐ူးေတကိုစိတ္ဝင္စားတတ္သြားတာလဲ..ကိုယ္လဲမသိရပါလား"
"ကြၽန္ေတာ္စိတ္ဝင္စားတဲ့အ႐ူးေတထဲမွာခင္ဗ်ားလို အိမ္ေထာင္သည္တစ္ေယာက္ကိုေၾကာင္ေတာင္ႏိႈတ္ခ်င္တဲ့တဏွာ႐ူးေတာ့မပါဘူး.."
"မွားေနပီ.. အခ်စ္႐ူးလို႔ေျပာင္းေျပာေပးပါ့လား..ၾကားရတာနဲနဲၾကမ္းလို႔...Yoonရဲ႕ႏုနယ္တဲ့ဒီပါးစပ္ေလးကခုလိုစကားလံုးၾကမ္းေတထြက္မလာရဘူးေလ.ကြၽတ္ ကြၽတ္"
ေျပာရင္းလက္ကသူ႔ေမးေစ့ကိုလာကိုင္တဲ့Go Min Namရဲ႕ မ်က္ႏွာကိုသူအသာေလးေမာ့ေစလိုက္၏..
YOU ARE READING
Blind(မ်က္ကန္း)
Fanfictionချစ်ခြင်းမေတ္တာတေကတော့ပေါပေါသီသီပါပဲ လိုချင်ရင်အလိုရှိသလောကပြေါ့... မပြည့်စုံတဲ့ဘဝထဲကိုတော့ အရာရာစွန့်လွှတ်ခိုင်းပီးမခေါ်ရက်ခဲ့တာ...မြတ်နိုးလို့ပါ.. အင်း...ချစ်တာထပ်..မြတ်နိုးတာ.. မြတ်နိုးခြင်းကုဋေကဋာတေနဲ့ပေါ့Hyung...💔 ချစ်ခြင်းမေတ္တာတေကိုခေါင်းခါမ...
