မက်ဥ္းမက်ယ္တိုက္ခန္းေလးကိုဦးေလးကပဲသူ႔အတြက္တစ္ႏွစ္စာခ်ဳပ္နဲ႔ငွါးေပးခဲ့သည္..
ီဒီေန႔ဟာသူတိုက္ခန္းကိုစေျပာင္းလာတဲ့ေန႔...
စာၾကည့္စားပြဲခပ္ေသးေသးေလးေပၚမွာသူနဲ႔hyungရဲ႕ဓာတ္ပံုေလးကိုအရင္ဦးဆံုးတင္လိုက္တယ္..
ဓာတ္ပံုထဲမွာေတာ့hyungကBong Bongေပါက္စေလးကိုခ်ီထားပီးသူ႔ပုခံုးေတဆီမွီတြယ္ထား၏...
အဝတ္အစားထုက္ေတကိုျပစ္ခ်ပီးပံုထဲကhyungကိုပဲတေမ့တေမာထိုင္ၾကည့္ေနမိသည္...
"hyung...လြမ္းတယ္...႐ူးေနေအာင္သိပ္လြမ္းတယ္..."
ကြယ္ရာမွာမ်က္ရည္က်တဲ့အ႐ွံုးသမားကကြၽန္ေတာ္ပါ..
စည္းတစ္ဖတ္ကငမိုက္သားကလဲကြၽန္ေတာ္ပါ....
ကြၽန္ေတာ္တို႔ဒီဘဝေတာ့ေဝးပီထင္ပါတယ္hyungရယ္...
"တီ..တီ..တီ....📞📞"
"တီ..တီ..တီ..တီ....."
မကိုင္ဖို႔အားတင္းထားပါရဲ႕..အလြမ္းေတကအႏိုင္ယူသြားတာ
ေၾကာင့္တမ္းတမ္းတတပဲ Answer ကိုႏွိပ္လိုက္မိတယ္
"hyung...."
"Hoseok...ငါမင္းနဲ႔လာေနမယ္..."
ခ်ိဳအီျခင္းလဲမဟုပ္တဲ့ေယာက်ာ္းပီပီသသhyungအသံေလးကသူ႔ႏွလံုးခုန္သံေတကိုျမန္ေစဖို႔အစြမ္းထက္ေနတံုးပဲ..
"လာေနာက္ေနျပန္ပီ.. "
"ငါၾကမ္းျပင္မွာအိပ္ရလဲရပါတယ္...မင္းအဝတ္ေတလဲေလ်ွာ္ေပးမယ္ေလ..မင္းစားဖို႔လဲခ်က္ေပးမယ္..အိမ္စာေတလဲကူလုပ္ေပးမယ္...မင္းခိုင္းခ်င္တာ..."
"ေတာ္ေတာ့!!!.."
"ဟင့္...ငါ ငါ...မင္းကိုလြမ္းလို႔ပါကြာ."
"ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့မလြမ္းဘူး..."
ရင္ဘက္ေတစုက္ျပက္သက္သြားေအာင္ရင္းပီးမွထြက္လာရတဲ့စကားပါhyungရယ္....
"ညာတာ..မင္းညာေနတာ..မင္းငါ့ကိုလြမ္းေနတယ္မလား..ငါလာေနမယ္ေနာ္.."
"Shit!!..ဘာလာလုပ္မွာလဲ..ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲေနပါရေစ..ကြၽန္ေတာ္ေကာင္မေလးအသစ္ေတေကာင္ေလးအသစ္ေတေခၚလာရင္ေခၚလာမွာမို႔hyungအတြက္ေနရာမ႐ွိဘူး..."
YOU ARE READING
Blind(မ်က္ကန္း)
Fanficချစ်ခြင်းမေတ္တာတေကတော့ပေါပေါသီသီပါပဲ လိုချင်ရင်အလိုရှိသလောကပြေါ့... မပြည့်စုံတဲ့ဘဝထဲကိုတော့ အရာရာစွန့်လွှတ်ခိုင်းပီးမခေါ်ရက်ခဲ့တာ...မြတ်နိုးလို့ပါ.. အင်း...ချစ်တာထပ်..မြတ်နိုးတာ.. မြတ်နိုးခြင်းကုဋေကဋာတေနဲ့ပေါ့Hyung...💔 ချစ်ခြင်းမေတ္တာတေကိုခေါင်းခါမ...
