"လက္ပံ"
"ဟင္ သဲငယ္"
ခပ္ေဝးေဝးမွ လက္ျပႏႈတ္ဆက္ေနေသာ မိန္းကေလးက ျမင္ကြင္းထဲတြင္ တစ္ျဖည္းျဖည္းနီးကပ္လာသည္။ ခပ္ေဝးေဝးတုန္းက သတိမထားမဘဲ နီးမွၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဗိုက္ကေလးက လုံးလုံးေလးႏွင့္ ေဖာင္းေနသည္။ လက္ပံ အံ့ဩသင့္သြားမိသည္။
"သဲငယ္ နင္ကိုယ္ဝန္႐ွိေနၿပီလား"
အံ့ဩတႀကီးေမးလိုက္ေသာလက္ပံ၏စကားေၾကာင့္ သဲငယ္တစ္ေယာက္ရယ္မိရင္း Drပါျပဳံးမိသြားသည္။ အခ်စ္ဦးကို ဒီလိုပုံစံမ်ိဳးႏွင့္ ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ခံစားရခက္သား။ ဝမ္းနည္းတာလိုလို ႏွေျမာတာလိုလိုႏွင့္ ဒီခံစားခ်က္ႀကီးကို လက္ပံ မေျပာျပတတ္ေအာင္ပင္ျဖစ္သည္။
"ဟုတ္တယ္ လက္ပံရဲ႕ ငါးလေက်ာ္လို႔ ေျခာက္လထဲေတာင္ ေရာက္ၿပီ သားဦးမို႔ ဗိုက္က သိပ္မထြက္တာ အဲ့ဒါဒီေန႔ အာထရာေစာင္းလာ႐ိုက္တာ "
"႐ိုက္ခဲ့ၿပီလား သဲငယ္"
"အင္း႐ိုက္ခဲ့ၿပီ သမီးေလးတဲ့"
"ဟုတ္လား ဝမ္းသာပါတယ္ သဲငယ္ရယ္"
ဘာပဲေနေန လူ႕ေလာကထဲ ဝင္ေရာက္ေတာ့မယ့္ ကေလးေလးအတြက္ လက္ပံ ဝမ္းသာစကားေျပာလိုက္မိသည္။ ထိုစဥ္ေဘးမွာ႐ွိေသာ Dr ကို သတိရသြားသည္။
"အာ သဲငယ္ ဒါက Dr မ်က္သြယ္ဦးတဲ့"
"Dr ဒါက သဲငယ္ဆူးတဲ့ လက္ပံရဲ႕သူငယ္ခ်င္း"
"ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္ Dr"
"ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္ မသဲငယ္ဆူး"
"လာ လက္ပံ စကားေလးထိုင္ေျပာရေအာင္ Dr ေရာလာပါ"
သဲငယ္ဆူးက ဦးေဆာင္၍ season cafe ဆိုင္ေလးသို႔ သြားလိုက္သည္။ ဆိုင္ထဲတြင္ လူမ်ားအေတာ္အတန္ ႐ွင္းေနသည္။ ေခ်ာင္က်က် တစ္ေနရာတြင္အမ်ိဳးသားတစ္ဦး ထိုင္ေနေသာ ဝိုင္းဆီသို႔ သဲငယ္က ေခၚသြားသည္။
"ျပန္လာၿပီလား မိန္းမ"
"Nature republic ေကာရခဲ့လား"
"ရခဲ့တယ္အကို ေဘးက အိတ္ဆိုင္ ခနေငးေနလို႔ ၾကာသြားတာ"
"လာထိုင္ မိန္းမ"
ESTÁS LEYENDO
The Last One (Zawgyi + Unicode)
Ficción Generalကိုယ်ဟာ မင်းရဲ့ ပထမဆုံး မဟုတ်ခဲ့ပေမယ့် မင်းရဲ့နောက်ဆုံးလူ အဖြစ် ပျော်ပျော်ကြီး ဖြစ်ပါရစေ တောပန်းရယ်
