Yüzyüzeyken Konuşuruz { TEXTİNG }

✨

Hazırlandıktan sonra yiğit ile restorana gelmiştik, daha doğrusu mecbur kalmıştım, bir kaç saat kapımın önünde beklemişti yemeğe gelmem için. Bende mecbur hazırlanıp aşağı inmiştim , masaya oturduktan sonra siparişleri verdiğimizde yiğit konuya girdi,

"Hep bu anı beklemiştim."

"Nasıl yani?"

"Seninle yemek yemeyi, seninle konuşabilmeyi."

"Neden?"

"Sana olan sevgimi göremiyorsun çünkü, 2 yıl oldu Ahsen."
Aslnda anlamıştım bu yüzden çağırdığını ama hiç bir şey demedim, sonra elini elimin üzerine koyarak

"Sana açılmak konusunda o kadar kararsızdım ki, ama duygularım daha ağır bastı. Vereceğin tepkileri de çok merak etmiştim"
Hemen elimi kendime doğru çekerek masanın altına soktum. Garsonlar yemekleri getirdiği için konuşma gereksinimi bile duymadım, bir an önce yanından ayrılmam lazımdı çünkü. Yiğit etrafına bakarak

"Şu çocuğu senin etrafın da görüyorum kim?" Diye sorduğunda kafamı çevirip baktığı yere baktım.
Ege vardı önünde ise bir içki bardağı, gözlerini ise benden ayırmıyordu. Az önce ki yiğitin elimi tuttuğunu da görmüştü, iyice kızarmaya başladığımda panikle önüme dönüp.

"A-arkadaşım"

"Arkadaşın? Emin misin Ahsen? Sevgilin veya sevdiğin bir insan ise şimdi burada söyle. Çünkü ağzından çıkan tek bir lafa bakarım, vereceğin cevap ile senden uzak da durmaya çalışırım."
Ne diyebilirdim ki şimdi ne desem anlamsız olucaktı çünküm sevdiğim bir insan olarak görmemeye çalışıyordum, arkadaş gözü ile bakmaya çalışıyordum.

"Dediğim gibi arkadaşım, bana önem gösteriyor sadece."

"İnsan sevdiği bir insana önem gösterir, tıpkı benim gibi." Diyerek göz kırptı. Allahım ne oluyor ya diyerek içimden isyan ettim,

"Kalkalım mı?"

"Hay hay" dedikten sonra çantamı ve montumu alarak masadan ayrılıp dışarıya çıktık, ve içeri de bulunan Ege'yi merak ediyordum. İçki içiyordu ve eve nasıl geçecekti ki aklımda bin tane soru vardı, yiğitin hiç bir dediğini önemsemiyordum. Çünkü o çocuk annesini kaybetmişti benim için buraya gelmişti, ve bunları ise beni değerli bulduğu için yapmıştır.

Eve geçtikten sonra Ecem'e hızla mesaj attım,

Ahsenkayaa ; Kanka bana acil Gökhan'ın numarasını atar mısın?                       '23.45'

Ecemkaraa; Ahsen kuşum ne oldu?
Ecemkaraa; Gökhanımın nosunu napcan?

Ahsenkayaa; Söz yarın anlatırım hemen yolla çabuk.

Ecemkaraa; Tamam aşkım
Ecemkaraa; 0536********

Ahsenkayaa; Saol canımın içi :')

Attığı numarayı kaydettikten sonra hemen arama tuşuna bastım, telefon bir kaç kez çaldıktan sonra açıldı,

"Efendim"

"Gökhan ben Ahsen"

"Ne oldu Ahsen bu saatte ? Başına bir şey mi geldi?"

"Şeeyy kusura bakma ama ben seni Ege için aradım."

"Ne demek Ege için?
En son senin yanında olucaktı."

"Benim yanımda mı?"

"Evet, sana gelicekti yani konuşmak için şu yemeğe gidicektin ya."

"Gittim ve Ege oradaydı."

"Ne? Nasıl ya?"

"Sen orasını boşver içki içiyordu, egenin yanında olur musun?"

"Ve sen onu orada bıraktın!"

"B-ben özür dilerim ama-

Dediğim an telefon yüzüme kapandı, çok kötü olmuştum gerçekten yaptığım aptallıktan başka bir şey değildi, ne yapacaktım şimdi. Ondan nasıl haber alıcaktım?