7 gölgeli 1 adam...

17.ci bölüm.

Merhaba^^

Nasılsınız?

İyi okumalar dilerim.

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

                      ~◆~

Şaşkınlığım arbada yolculuk edene kadar sürmüştü. Ön koltukta oturmuş öylece karşımdaki yola bakıyordum. Abim bizimle beraber Jin'nin evinde öylemi???

Ahh abi... napıyor bu..
Arada bir bana bakıp yeniden yola dönen Jin karşısındaki  aynadanda abime bakıyordu.
Bunu nasıl kabul etmişti? Hala anlamamıştım.

Yüzümü dönüp abime sert bakışlarımı yolladım.
Elleri göğüsünde bağlı şekilde 'ne var' diye bakış attı.

Gerçekten çıldırıcaktım. Sonda dayanamayıp yeniden arkama döndüm ve abime bakıp konuştum.

"Abi sen şimdi ciddi ciddi bizimle geliyorsun ve bizimle kalıyorsun öylemi?"

Gözlerini devirip arkasına yaslandı.

"Evet kardeşim.  Aynen öyle. Başka soru?"

Başımı sabır dilercesine yuları kaldırıp derin nefes aldım.

"Yaa abi.. neden kalıyorsun insanları rahatsız ediyorsun yaa"

"Ro...abinin bir suçu yok.  Bunu ona ben teklif ettim.. o da kabul etti. Ve söyliyim. Evim büyük.. bir çok boş oda var. Bana rahatsızlık vermiyor. Abinin üstüne gitme. Haklı çünki"

Yola odaklanmış ve aynı anda sakince konuşuyordu. Abimde 'gördünmü'  bakışı atıp dil çıkardı..
ahh cidden büyümemiş bu adam...

"Ama Jin... ya iyleşmen uzun sürerse.. o zamana kadar kalıcakmı?"

"Uzun sürmez bence. Sen rahat ol lütfen. Ve bunları düşünme. Ayağın nasıl?"

Önüme dönüp ayağıma baktım. Ağrıyordu ama söylemicektim.

"Gayet iyi ayağım. Edişelenme"

"Pis yalancı.. ayağın ağrıyor senin ben anlarım"

Araya giren abime dönüp saçlarını elime geçirdim. Ayağı filan boş vericem. Çünki şu an abi katili olucam gıcık herif..

"Ya yaa... dur... kes şunu. Kime diyorum.. bırak.. Ro.. bıraksana... yaa ben jöleyle düzeltmiştim o saçları.. kaç saat uğraştım haberin varmı manyak?!"

"Sence umrumdamı sevgili abiciğim.. her şeye burnunu sokucakmısın?"

Arabanın durmasıyla bende aniden yerime oturmuştum.

Jin ikimizede dönüp inanmıyormuşcasına bakış attı...

"Yaa siz çocukmusunuz? İki yetişkin insan değilde yaramaz kardeşler gibi...az kala kaza yapıcaktık.. Eve gidelim ne kadar didişiyorsanız  didişin.. ama lütfen şu an sakin..tamam mı?"

"Üzgünüm..  tamam..." diyerek konuşmuştum.

"Üzgünmüş...  saçlarımın hesabını vericeksin yaramaz..."

"Min Jae.. tamam.. sakin olun.."

"Öff tamam."

Jin yine arabayı çalıştırıp ilerlemeye başladı..

Sonunda eve varmıştık.
Kapıyı açıp  inmek istedim ama  Jin hızlı davranıp kolumdan tutup inmeme yardım etti..
Teşekkür edip koluna girdim.  Yaa düşünceli adam yaa...