7 gölgeli 1 adam...

18.ci bölüm

Merhabalar...
Nasılsınız? Umarım iyisinizdir.
Bende iyiyim. Emek veriyorum ama.. karşılığı yok malesef..
Bu beni gerçekten üzüyor. Ve yazmak istemiyorum. Lütfen vote ve yorum yapın.
Bir yıldıza dokunmak bu kadar zor olmamalı bence. Bakın rica ediyorum. Okuyorsunuz...teşekkür ederim.. ama vote vermiyorsunuz. Fikir yürütmüyorsunuz? Neden peki?

Tamam...

İyi okumalar dilerim...

{Yoongi}

Gözyaşlarım süzülürken ben son gazla yakınlardaki hastahaneye sürüyordum arabayı...

Gözümü arkada kanlar içinde olan ilk aşkımdan çekmiyordum...
Baygın şekilde abisinin kollarında çaresizce uyuyordu...

Gözyaşlarım benden izinsiz yanaklarımdan akıyordular. Bu benim uzun zaman sonra ilk ağlayışımdı... İlk kez...ilk kez biri için ağlıyordum... ilk kez...kalbim biri için delicesine atıyordu...ilk kez bu kadar çaresiz dağılmış hiss ediyordum...ilk kez içim böyle acıyordu...

Ve en önemlisi...ben ilk kez suçluluk hiss ediyordum...

"Kardeşim..güzelim..hadi uyan abisinin prensesi...lütfen abiciğim..aç gözlerini.. bırakma beni..Ro..lütfen...bak bunu yapma bana...bize..aç gözlerini kardeşim...yalvarırım."

Kendi acımı çekerken abisi olan adam Ro'nu sımsıkı sarmış saçlarını okşuyarak ağlıyordu...

"YAA...! BİRAZ DAHA HIZLI OL.. KARDEŞİM ÖLÜYOR SENİN YÜZÜNDEN!"

Kalbim..o kadar acıyordu ki...bana bağırmasını bile umursamıyordum...Düşündüğüm tek şey.. sevdiğim kadının durumuydu...benim yüzümden olamaz.. asla kendimi aff etmem...asla..

Bu kalbimdeki acı... yalnız benim ki değil. lanet olsun... benim acım diğerlerinin acısı. onların acısı benim acım. ben ne kadar acı çekersem onlarda çekiyor. ve şu an... 7 kişiliğin acısı... hırsı... bir bedende...bir kalpte...

Bedenim daha fazla dayanamaz. Ama umurumda değil..benim için önemli olan...arkda uyuyan sevdiğim kadın...

"SANA DAHA HIZLI OL DEDİM APTAL!"

Bana tekrardan bağırdığında dayanamadım...acımı çıkarmak için bahane arıyordum.. bulmuştum...bağırmam için sadece bahaneydi bu...içimi dökmek için...

" SON GAZLA GİDİYORUM LAN...NE BAĞIRIYORSUN? DUA ET ŞU AN SEVDİĞİM KADIN BU HALDE.. ŞURACIKTA GEBERTİRDİM SENİ...ŞİMDİ SESİNİ KES KÖPEK!"

Bağırmıştım..evet bağırmıştım.. ama içim hala yanıyordu... kalbimin acısı dinmiyordu...gözyaşlarım durmuyordu işte...bu kadar çaresiz hiss etmemiştim...

Sonda bir hastahanenin önüne geldik.. hızla arabadan inip onu kucağıma aldım... koşarak hastahanenin içine girdim...

"SEDYE...DOKTOR. BİRİ BURA BAKSIN LAN!"

Korku..heyecan...panik...endişe...suçluluk...
Bunlar hep uzak olduğum duygulardı...

Ama bu gün.. onları hissetmiştim...

Sevdiğim kızı sedyeye yatırıp elini sıkıca tuttum... minik bir öpücük kondurup saçlarını okşadım...

Gözyaşlarım eline damlarken sedyeyi götürüyordular... onu başka bir odaya alırken zorla ayrılmıştı ellerimiz...

Ona bakarak söylediğim son şey...

"Beni asla bırakma"

Olmuştu...