Aviation Avenue

10

Parang nakainom ako ng sampung tasa ng kape dahil sa tindi ng palpitate na nararamdaman ko ngayon.

Sabay biglang napako ako sa kinatatayuan ko. Biglang nawala yun inis at sermon ko kay Vinny. Nawala din bigla ang pagkaantok ko na gusto ko na matulog ng mahimbing para bukas.

It's Mom and Simon brought by Vincent here.

Napatameme ako sa nakita ko dahil nandito na sila sa harapan ko. After long years without meet for some reason. It happen unexpectedly.

I feel shy and guilty dahil hindi na ako naguupdate sa kanila since nagkaroon kami ng worst misunderstood with Dad at biglang naglayas ako sa kanila na wala sa oras back to London before I graduate for my Masteral studies.

My face was still poke until Mom show me a sweetest smile "Sandro" agad siya lumapit sakin at niyakap niya ako ng mahigpit. I hug her back. I really miss my Mom so bad.

Biglang umagos ang luha ko dahil sa saya at lungkot ang nararamdaman ko. Finally I hug her after all these years without connection.

Kumalas kami pareho sa yakapan namin. At Lumapit agad si Simon sakin "Kuya!" He hug me immediately. I hug him back too. And sabay namin tinatapik tapik yun mga likod namin for symbol of bro's meet. "I really miss you Kuya. Long time no see" excitement voice. I look straight on him in 3 seconds "I miss you too. Finally we meet again" I replied. Yakap kami ulit.

I feel the presence of Mom and Vinny watching us while I hug Simon again.

"Let's go inside! Sa loob na kayo magyakapan" pagkabasag ni Vinny sa moment

I wipe my tears at biglang nagtawanan kaming lahat.

Tsaka na kami pumasok.

Habang naglilinis ako ng sala "Mom, Si.. Pasensya na ah ganto kalaki yun nirentahan kong apartment. Sapat kasi yun iniipon ko pangbayad nito buwan buwan eh sabay din yun gastusin ko sa flying school na pinasukan ko" paliwanag ko

"Mabuti may isang bakanteng kwarto dito, may aircon pero di ginagamit eh tsaka sapat sa dalawa yun kama na tutulugan niyo po" dagdag ko.

Umiiling si Si "why are you apologize kuya? It's okay kaya tsaka I like this huh it's simple and makes me calm" sabay tawa konti

Shy reaction ako agad sa sinabi niya kahit okay sa kanila yun medyo nakakahiya din. Lumaki kami sa maayos at engrandeng bahay not like this. It's middle class that apartment I live, not rich class

"Si... Has a point, Sandro don't mind this house ang mahalaga lagi ka safe at may natutuluyan ka" sabay hawak sa kamay at tumingon kay Si "right? Si?" Sabay tingin din kay Vinny na nagaayos ng gamit kina Mom at Si "Right? Bunso?" Sabay ngiti

"You right mom, status of life doesn't matter the important is you have own comfortable home Kuya tsaka avoid overthink nga" agree ni Simon

"Mom, pasensyahan mo na si Kuya medyo maalalahanin kasi eh" sabay tawa "kung maarte kami bakit kami nandito? Oh diba wala kang naririnig mula sakin na nagrereklamo ako? Ganun din si Mom at kuya Si?" Tawa ulit parang nangangasar

Hindi na ako sumagot sa kanila at tumawa na lang ako for thankful. The rest tumawa din kami lahat.

After ng kwentuhan with them. Nakatulog na sila lahat. Nasa balcony ako nagpapahangin. I view the city lights of cebu and thousands of stars above the sky. Hindi pa ako dinalaw ng antok. Ang presko ng hangin at sobrang peaceful at tahimik.

Im just thinking of what will happen on tomorrow about my first solo flight. Kabisado ko na ang lahat. Alam ko na yun ano dapat gagawin habang pinapalipad yun plane. I drive the plane alone at highest feet from land to sky.