Before The Last Sunset [Before Trilogy #1]

06

Nagising ako sa paghampas ng isang malaking unan sa aking mukha. 

"Kuya! Wake up!" narinig ko ang boses ng bunso kong kapatid. 

I groaned and peeked at my clock. It was only 8 in the morning. "Patulugin mo ako, bunso. Ang aga pa."

"Bili kuya! It's important!" tinuloy niya yung paghampas sakin ng unan.

Hinawakan ko ang unan para pigilan ang pagtama nito sa katawan ko. I rubbed my eyes and faced my little sister with an annoyed expression. "What?"

"Kuya so sungit." She pouted. 

I sighed and sat up on my bed. "Sorry bunso. What's wrong ba?"

"Mommy and Daddy left early." Her eyes reflected sadness. She hated when our parents weren't around. "It's sunday but they had to work daw." 

"It's alright Chelsea. Uuwi naman din sila." I ruffled her hair, trying to cheer her up. "Yun lang ba sasabihin mo sakin?"

"Pwede ba tayo lumabas?" she pleaded, giving me a cute smile to convince me. "Please kuya."

I haven't been out since the party, which was a day ago. Matagal na rin hindi nakakalabas ng bahay si Chelsea. Dahil wala mga magulang namin, pumayag na ako na ilabas siya. 

"Sige. Where do you want to go?" I asked. "Wag lang sa mall ah. Walang pera si kuya." 

Napaisip si Chelsea at biglang na lang nagsimula tumalon-talon sa harap ko. "Park kuya! I want to go to the playground!" 

I couldn't help but smile at my sister's excitement. "Sige, magbihis ka na." 

She ran out of my room, shouting her yaya's name to help her get ready. I chuckled and got out of my bed for a shower. Pagkalabas ko, I dried my hair and chose an outfit to wear. I decided on wearing a white graphic shirt, black khaki shorts and paired it with my Jordans. Nagsuot din ako ng cap dahil mainit sa labas. 

Kinuha ko ang susi ng kotse, pati rin ang wallet at phone ko. Bumaba ako ng hagdan at naghihintay na si Chelsea. I smiled when I reached her, lalo na halata sa kanyang mukha ang tuwa at pagkasabik. 

Nagpaalam na kami sa mga kasama namin sa bahay at pumunta sa kotse. Tinulungan ko makasakay si Chelsea sa front seat dahil hindi niya pa abot ito. Sinuot ko ang seatbelt sa kanyang katawan bago umupo sa upuan ko at magmaneho. 

Nang makarating kami sa park, agad na hinanap ni Chelsea ang playground. Sinundan ko lang siya habang dala-dala ang kanyang bag sa isang kamay. Tumakbo siya papunta sa slide at nakipaglaro sa ibang mga bata. 

Nakangiti akong pinanuod siya maglaro at kinuhanan ko pa siya ng picture habang nasa merry-go-round. Inaya niya pa nga ako sa mga swings, kaso hindi naman ako nagkasya kaya tinulak ko nalang ang inuupuan niya pataas. 

Bigla tumunog yung cellphone ko mula sa aking bulsa at nakitang tumatawag si Mommy. "Chelsea, sagutin ko lang yung tawag ha. Diyan ka lang." 

She nodded and naglakad ako ng konti palayo sa kanya dahil maingay ang paligid. Sinagot ko ang tawag at tumalikod. "Hello?"

"Where are you!?" galit niyang bungad sa'kin. Highblood nanaman siya, patay nanaman ako. "At bakit nawawala din kapatid mo?" 

"Chill mom," I couldn't help but roll my eyes at her reaction. "Nasa park kami. Sinamahan ko lang sa playground si Chelsea." 

She let a sigh of relief. "Magpaalam ka kasi, Elliot. I'm going to have a heart attack because of you." 

"Ay, hindi ba kita natext?" I chuckled lightly, guilty for forgetting. "Sorry. Uuwi na din kami bago maglunch-"