Nasza historia- Natalia i Kuba

20

Rozdział napisany przez marcysia27

Krystian: Nie musicie udawać, widziałem was rano przez okno jak się całowaliście
- Wygłupialiśmy się tylko jako przyjaciele, nas nic nie łączy oprócz pracy
Krystian: Tak nie zachowują się przyjaciele
Kuba: O co Tobie tak naprawdę chodzi?- powiedziałem z wściekłością w głosie
Krystian: Tak się zastanawiam dlaczego Kruczkowska was jeszcze nie wezwała na dywanik
- Ciekawe po co mielibyśmy tam wylądować
Krystian: Monika nie pochwala związków wśród partnerów pracujących ze sobą. A rano jak wchodziliście na komendę
wpadając na nią to dzięki mnie, nie musicie dziękować
- Masz do nas jakąś sprawę, że tu przyszedłeś czy poprostu jakieś teorie snujesz?
Krystian: Tak przyszedłem
- W takim razie wyjdź stąd i zajmij się czymś pożytecznym bo jak widzisz chcielibyśmy pójść już do swoich domów
Krystian: Tak łatwo się mnie nie pozbędziecie, wiedzcie że mam was na oku
Kuba: Wynoś się- jak tylko to powiedziałem wziąłem go za fraki
i wywaliłem go z pokoju

Wiedziałem już, że jak tylko na nas doniesie będą z tego powodu poważne problemy. Co we mnie wstąpiło, żeby całować Natalie pod komendą.

- Rób co chcesz ja jadę na umówioną wizytę do psychologa- powiedziałam wściekła
Kuba: Odwiozę Cię
- Jak tam sobie chcesz mnie jest wszystko jedno

Poszliśmy do samochodu w ciszy nie odzywając się do siebie.

Kuba: Natalia co jest, dlaczego się do mnie nie odzywasz?
- Ty się jeszcze pytasz? To przez Ciebie możemy mieć problemy po co całowałeś mnie pod komendą
Kuba: Jakby Monika nas rano widziała to byśmy mieli kłopoty już teraz a ich nie mamy więc uspokój się i przestań widzieć wszystko w czarnych barwach
- Teraz to przesadziłeś, zjedź na pobocze i mnie wypuść sama dotrę do psychologa a potem do swojego mieszkania. Myślałam, że jesteś inny

Brawo Kuba zamiast ugryźć się
w język mówisz wszystko co myślisz
a z nią trzeba postępować bardzo delikatnie. Krystian nie potrzebnie się do nas przyczepił drugi Rafalski.