Embracing the Uncertainties

10

Days have passed but my heart's still aching for what happened.

Wala na akong balita na nagkabalikan o nagkaayos na si Kuya Zay at Ate Guia. Kuya Zyair is nowhere to be found again, maybe he's in his condo?

Hindi ko rin masyadong kinikibo si Mom sa paminsan minsan niyang pag uwi rito, I don't know what happened to Ate Margi before I saw her but Kuya said she's meeting Mom.

Hindi ko lubos maisip na baka nga may kinalaman si Mom.

Hindi ko kakayanin..

Hindi rin nakatulong ang papalapit nang mid term namin.

My mind was so fucked up. Isa pa yang si Wranz, I hate this, I hate how I still want to see him and talk to him even when it's hurting me. He's hurting me.. unintentionally. And I hate myself for feeling this way!

I want to deny my feelings, is this too soon? Am I just infatuated? Am I just challenged?

"You're spacing out again! Sabi ko lalabas tayo para makapag relax, sinasabi ko na bigyan mo ng chance si Eustace! Pogi na no'n ha halimaw pa 'yon sa field ng medicine! Nako kung ayaw mo gagawan ko ng paraan para mapa-sa'kin siya!" Tumitig lang ako sakanya. Exactly, inaya ako mag relax ngayong papalapit na ang mid term? Really Sav.

"What? Don't tell me seryoso ka sa sinabi mong naguguluhan ka sa nararamdaman mo kay crp! Kasi nako, hindi ka naguguluhan ayaw mo lang talaga tanggapin na nagugustuhan mo na siya! Na nahuhulog ka na! Gosh nakaka stress ka girl!"

"Paano kung totoo? Anong gagawin ko? Sav baka naguguluhan lang talaga ako 'wag mo na gatungan please," I plead

"Hindi ko ginagatungan dear, I'm helping you realize it. I know how you enjoy being blind by truths, c'mon open your eyes!" Napahinga ako ng malalim

"Miss Diza got the highest score,"

Nagulat akong napalingon kay Prof Piyo. Ilang minuto rin akong gulat. Shit, really?! How? Wow!

Hindi si... Wranz? Usually siya naman ang highest.

Nag review ako ng maayos, binuhos ko roon lahat ng atensyon ko.

Parang maiiyak ako ng makalabas sa classroom, sa ngayon sa tuwa naman!

"Miss Diza, keep up the good work," sabay ngisi ni Prof Piyo. Parang ang laswa ng dating ng ngiti niya?

I just nodded and smiled at him.

Sinalubong naman ako ni Wranz.

"What?" I asked. At least sa ngayon may mukha akong ihaharap sakanya kasi naipasa ko ang exams ko.

He smirked, damn.

"Mukhang niyayabang mo na 'yon ngayon ah? Malapit ka pala sa nga propesor lalo sa mga lalaki, pero sana wala kang ginagawang alam mo na para maka angat—" I slap him hard sa sobrang kapal ng mukha niya pakiramdam ko ako ang nasaktan.

"This is the last day of you insulting me. Stay away from me, don't even talk to me," Umalis na ako bago pa ako maiyak na naman.

How dare he?!

This is so frustrating!

"Hello!"

"Susunduin ko sana si Eulla kaso nakauwi na pala, you wanna—"

"Yes please! Hintayin kita sa PL!" I ended the call. And run as fast as I could hanggang makarating ako sa parking lot.

Buti na lang dala ko ang inhaler ko.

Sa sobrang sama ng pakiramdam ko wala nang luhang lumalabas.

"Hindi ba't sinabi kong 'wag kang tumatakbo? Kasi ako ang lalapit sa'yo,"