Ο χρυσός κρίκος

14

Ο Άγγελος χωρίς να το θέλει, κάρφωσε τα μάτια του στον επιχειρηματία που δε φάνηκε ωστόσο να ενοχλείται, αντιθέτως βιάστηκε να τον κοιτάξει κι αυτός κατάματα με τη σειρά του. «Είστε σίγουρος; Λυπάμαι που σας την κάνω αυτή την ερώτηση, αλλά υπάρχουν φωτογραφίες που αποδεικνύουν πως ο Άρης Αλεβίζος συνδεόταν αισθηματικά με την άλλη σας κόρη». «Αν αυτές οι φωτογραφίες υπάρχουν, τότε το μόνο που αποδεικνύουν είναι πως η Σάντρα πρόδωσε ανεπανόρθωτα την αδερφή της, κι αυτό είναι κάτι που αν το μάθει η Μαρίλια θα την πονέσει πάρα πολύ. Η κόρη μου διατηρούσε μια σχέση στο παρελθόν, πολλά χρόνια πριν, η οποία έληξε άδοξα». «Πώς τον γνώρισε τον Αλεβίζο»; «Ήρθε εκείνος στα γραφεία μας ζητώντας πληροφορίες για μια πιθανή κρουαζιέρα γύρω από την Ιταλία και την Ελλάδα. Η Μαρίλια τον εξυπηρέτησε κι έτσι άρχισαν όλα». «Εσείς πώς τα πηγαίνατε μαζί του»; «Εκτίμησα ιδιαίτερα το γεγονός πως αντί να επιλέξει τον στρωμένο δρόμο για τον οποίο τον προετοίμαζαν οι γονείς του, πήρε ένα άλλο μονοπάτι». «Αυτό είναι κατανοητό, δεν έχει πέσει δηλαδή στην αντίληψη σας τίποτα που να τον συνδέει με την άλλη σας κόρη». «Όχι, τίποτα απολύτως. Πολύ σπάνια τύχαινε να βρίσκονται και οι δυο στο σπίτι μας ταυτοχρόνως». Τότε ο Πέτρος έκανε μια παύση ρωτώντας τον αν ήθελε να σταματήσουν για λίγα λεπτά αλλά ο Μαρής αρνήθηκε ζητώντας του να προχωρήσει παρακάτω. Καμιά αμφιβολία δεν είχε ο Άγγελος πως η τελευταία αυτή πληροφορία του επιθεωρητή τον είχε στενοχωρήσει και προβληματίσει ακόμη περισσότερο. «Δεν ξέρω αν το έχετε πληροφορηθεί αλλά πριν από λίγους μήνες απήχθη η κόρη του Ανδρέα Μακρή από τη βίλα της στη Λευκωσία. Τώρα έχει βεβαίως επιστρέψει αλλά δίνει κι εκείνη τη δική της μάχη». Ο Μαρής συγκατένευσε. «Ναι, το έχω πληροφορηθεί, είναι λίγα χρόνια μόλις μικρότερη από τις δίδυμες». «Σωστά, με τον κύριο Μακρή γνωρίζεστε προσωπικά, έτσι δεν είναι»; Ο Μαρής μετατοπίστηκε λίγο στην καρέκλα του, γέρνοντας προς τα μπροστά το σώμα του ελαφρά, κάνοντας τον Άγγελο να αναρωτηθεί τι είχε να πει για αυτό ο ειδικός για τη μη λεκτική επικοινωνία που παρακολουθούσε από δίπλα. «Ναι, έτσι είναι, δραστηριοποιούμαστε στους ίδιους χώρους επαγγελματικά εδώ και 25 ολόκληρα χρόνια. Ακόμη κι αν θέλαμε να μη διασταυρωθούμε ποτέ, θα ήταν εντελώς αδύνατο να τα καταφέρουμε». Προς μεγάλη κατάπληξη του Άγγελου, ο Πέτρος πήρε ένα στυλό κι άρχισε να μουτζουρώνει πάνω σε ένα λευκό χαρτί. «Σωστά, και πώς είναι οι σχέσεις σας»; «Μα γιατί με ρωτάτε»; «Γιατί κύριε Μαρή υπάρχουν ορισμένα στοιχεία τα οποία μας αναγκάζουν να αρχίσουμε να πιστεύουμε πως οι υποθέσεις της Σάντρας και της Ξένιας σχετίζονται μεταξύ τους και μάλιστα πάρα πολύ». Τώρα, ο Μαρής σηκώθηκε όρθιος για μια στιγμή, αλλά την επόμενη κάθισε πάλι βαρύς στην καρέκλα του. «Θα ήταν πολύ να σας παρακαλέσω να μου πείτε κάτι περισσότερο»; Ο Πέτρος το σκέφτηκε για λίγο αλλά τελικά πήρε την απόφαση του. «Θα ήταν πολύ ενδεχομένως, αλλά επειδή και τον πόνο και την αγωνία σας σέβομαι, αλλά κι επειδή έχω δεσμευτεί να κάνω ό,τι μπορώ και δε μπορώ για τη Σάντρα ακόμη και τώρα, θα σας δώσω να καταλάβετε περιεκτικά γιατί οδηγήθηκα σε αυτό το συμπέρασμα». Κι έτσι σηκώθηκε αυτός από την καρέκλα του γραφείου του, και πλησίασε τον Αντώνη Μαρή. Μετά, βάλθηκε να του μιλάει για τους κρίκους, αληθινούς και ψεύτικους. Ο άλλος δεν τον διέκοψε καθόλου γιατί ακόμη κι αν ήθελε να το κάνει δεν του ήταν εύκολο. Η δυσπιστία όμως αποτυπωνόταν πολύ καθαρά στα μάτια του. Όσο άκουγε ο Άγγελος τον Πέτρο να του εξηγεί όλα τα συμβάντα, αναρωτιόταν πώς να ήταν ο Μαρής στην επαγγελματική του ζωή. Κάποτε, ο Πέτρος σταμάτησε και κοίταξε ερωτηματικά τον άλλο που πήρε μια βαθιά ανάσα και ζήτησε αμέσως μετά λίγο νερό. Ο Πέτρος του το έδωσε ο ίδιος, και του πρόσφερε μάλιστα και φρέσκο καφέ, τον οποίο τον δέχτηκε εκείνος με ευγνωμοσύνη. Οπωσδήποτε κάτι είχε να τους πει, γιατί ξανακούμπησε στη ράχη της καρέκλας του, σφίγγοντας όμως και με τα δυο του χέρια το πλαστικό ποτήρι με τον καφέ. «Εγώ κι ο Μακρής ξεκινήσαμε λίγο πολύ να κάνουμε τα πρώτα μας βήματα την ίδια εποχή. Είχαμε γνωριστεί στο πανεπιστήμιο αλλά δεν κάναμε παρέα. Αργότερα, και καθώς κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να καθιερωθούμε και οι δυο στον χώρο της ναυτιλίας, δεν ήταν λίγες οι φορές που ήρθαμε σε αντιπαράθεση, λεκτική όμως όχι, αλλά καθαρά επιχειρηματική. Σταδιακά, αρχίσαμε να στρεφόμαστε προς διαφορετικές κατευθύνσεις, εκείνος έκανε ένα τεράστιο άνοιγμα προς τα τάνκερ το οποίο πέτυχε ταχύτατα αποδίδοντας του τα μέγιστα, ενώ εγώ περιόρισα το δικό μου άνοιγμα πολύ σε σχέση με το πετρέλαιο, αλλά ενέτεινα τις προσπάθειες μου στα ναυτιλιακά αγοράζοντας κρουαζιερόπλοια κι επενδύοντας γενικά πολλά χρήματα στον συγκεκριμένο τομέα. Έχουμε συναντηθεί πολλές φορές κι εδώ και στο εξωτερικό, αλλά καμιά από τις φορές αυτές δεν καθίσαμε μαζί για φαγητό ή ποτό για παράδειγμα». «Αντιλαμβάνομαι τι θέλετε να μου πείτε. Μπήκατε ποτέ πολύ σοβαρά ο ένας στα χωράφια του άλλου»; «Μια φορά εγώ στα δικά του για το πετρέλαιο, και μια φορά αυτός στα δικά μου όταν πάλευα να αγοράσω ένα υπέροχο κρουαζιερόπλοιο». Ο Πέτρος κούνησε το κεφάλι του με κατανόηση. «Και δεν ανταλλάξατε ποτέ λόγια μεταξύ σας ούτε και τότε»; Ο Μαρής έγνεψε αρνητικά με σφοδρότητα. «Όχι, είμαστε και οι δυο πολιτισμένοι άνθρωποι, για κανένα λόγο δε θα φτάναμε σε αυτό το σημείο». «Ναι φυσικά, δε θα σας ταλαιπωρήσω πολύ ακόμη. Έχετε μήπως κάποια υπόνοια για το τι θα μπορούσαν να σημαίνουν οι χρυσοί αυτοί κρίκοι»; Ο Μαρής βυθίστηκε στις σκέψεις του για λίγο, και κανείς από τους άλλους δυο άνδρες δε δοκίμασε να τον αναστατώσει, μόνο τον περίμεναν υπομονετικά να τους απαντήσει. Δεδομένων των συνθηκών, είχε σταθεί εκπληκτικά καλά στο ύψος του, κι αυτό το έβρισκαν και οι δυο τους αξιοθαύμαστο. Τέλος, τους κοίταξε πάλι με βλέμμα που καθάριζε. «Στην πρώτη μου σύζυγο άρεσαν πολλοί οι κρίκοι, και αναφέρομαι σαφώς στα κοσμήματα, στα βραχιόλια και στα σκουλαρίκια. Η Μαρίλια προτιμάει άλλα κοσμήματα, ενώ ξέρω καλά πως στη Σάντρα άρεσαν τα βραχιόλια. Άλλο τίποτα δε μπορώ να σας πω πάνω σε αυτό το ζήτημα». «Εντάξει, πότε θα φύγετε από την Αθήνα; Θα ήθελα να μιλούσαμε ακόμη μια φορά πριν την αναχώρηση σας». Ο Μαρής δε δίστασε. «Θα μείνω στο σπίτι μου κύριε Γεωργίου μαζί με τη σύζυγο μου και την κόρη μου για όσες μέρες χρειαστεί, προκειμένου να είμαι στη διάθεση σας ανά πάσα στιγμή, κι εγώ αλλά κι εκείνες». «Σας ευχαριστώ πάρα πολύ, μπορείτε να φύγετε για την ώρα. Η Κάτια θα σας οδηγήσει στο διπλανό γραφείο, στο οποίο θα περιμένετε τη σύζυγο σας, εκτός αν επιθυμείτε να πάτε να καθίσετε κάπου αλλού όσο εμείς θα κουβεντιάζουμε μαζί της». «Είναι πολύ ευγενικός ο τρόπος που θέτετε τα πράγματα και σας ευχαριστώ ειλικρινά. Θα παραμείνω εδώ για να την περιμένω μέχρι να τελειώσει, άλλωστε δε θεωρώ πως θα είναι σε θέση να σας πει πολλά πράγματα. «Αυτό μένει να το διαπιστώσουμε σε λίγο. Αν θυμηθείτε ο,τιδήποτε, σας παρακαλώ πάρα πολύ να επικοινωνήσετε αμέσως μαζί μου οποιαδήποτε ώρα κι αν συμβεί αυτό. Θα επικεντρωθώ μόνο στην υπόθεση της κόρης σας». «Και σε αυτή της Ξένιας Μακρή». Ο Μαρής σηκώθηκε και οι άλλοι δυο τον μιμήθηκαν. «Ναι, σαφώς, αλλά έχει οριστεί συνάδελφος μου ως επικεφαλής της υπόθεσης της στην Κύπρο, με τον οποίο και έχω ήδη αρχίσει να συνεργάζομαι». Ο Μαρής κούνησε το κεφάλι του. «Μου είναι αδύνατο να καταλάβω πως μπορεί να συνδέονται οι δυο αυτές υποθέσεις». «Προσπαθήστε να ηρεμήσετε κύριε Μαρή και αφήστε το σε εμάς αυτό. Θέλω να ελπίζω πως μέχρι αύριο το πολύ, θα έχει ολοκληρώσει κι ο ιατροδικαστής όλες τις εξετάσεις». «Μακάρι, μακάρι». Ο Πέτρος ειδοποίησε την Κάτια κι εκείνη χτύπησε την πόρτα απαλά και μπήκε στο γραφείο του το επόμενο λεπτό. «Μπορώ να σου πω μια στιγμή Πέτρο»; «Και βέβαια, οδήγησε στο γραφείο τον κύριο Μαρή κι έλα μετά ξανά εδώ». Η Κάτια έγνεψε και συνόδευσε έξω από την πόρτα τον επιχειρηματία. «Καταλαβαίνεις τίποτα»; «Μόνο πως πρέπει να βρούμε τον Άρη Αλεβίζο το ταχύτερο δυνατό. Αυτό που θα ήθελα να μάθω αν και δεν ήταν εύκολο να το ρωτήσω, είναι αν γνώριζε ο Μαρής τίποτα για τον αρραβώνα του Αλεβίζου με τη Βεατρίκη, την προστατευόμενη του Ανδρέα Μακρή». Ο Άγγελος κούνησε το κεφάλι του. Όσο περίμενε κι αυτός την Κάτια να επιστρέψει, άρχισε πάλι να σκέφτεται την Έλλη. Τι να έκανε; Να μιλούσε με την Ξένια άραγε; Να μελετούσε το αρχείο της; Να τον είχε κι αυτόν στη σκέψη της έστω και για μια στιγμή; Ενστικτωδώς, μια στιγμή πριν μπει πάλι η βοηθός του Πέτρου στο γραφείο, έβαλε το χέρι του στην τσέπη κι άγγιξε το σακουλάκι με την κατακόκκινη μπούκλα. Αυτό του πρόσφερε μια πρόσκαιρη ανακούφιση. «Έχει έρθει ο Στάθης, ο οποίος μου είπε πως είναι ανάγκη να σας δει για λίγο, και τους δυο. Η κυρία Μαρή βέβαια έχει βαρεθεί να περιμένει αλλά... «Πες στον Στάθη να έρθει Κάτια, η κυρία Μαρή θα επιστρατεύσει λίγη ακόμη από την υπομονή που είμαι βέβαιος πως διαθέτει». Η Κάτια έκανε να φύγει μα τη σταμάτησε αυθόρμητα ο Άγγελος. «Ποιος παρακολούθησε την κατάθεση του Μαρή»; «Η Δρόσου, είναι καινούρια και πολλά υποσχόμενη. Μας ήρθε φρέσκια, κατευθείαν από τη Νέα Υόρκη πριν από ένα μήνα περίπου. Αυτή τη στιγμή συντάσσει την αρχική της έκθεση». «Θα μπορούσα μήπως να της ρίξω μια ματιά όταν την τελειώσει»; Τώρα ο Άγγελος είχε στραφεί προς τον Πέτρο που ανασήκωσε τους ώμους πηγαίνοντας να ξαναγεμίσει με καφέ τα ποτήρια τους. «Γιατί όχι; Ας μας την προωθήσει η Κάτια όταν ετοιμαστεί». «Καλώς». «Ευχαριστώ Πέτρο, δεν ξέρω πως το σκέφτηκα αυτό». Ο Άγγελος πήρε το ποτήρι με τον καφέ κι άρχισε να πίνει παρά το γεγονός πως αυτός έκαιγε. «Είσαι ελεύθερος να ζητάς ό,τι νομίζεις πως μπορεί να σου φανεί χρήσιμο». Ο Στάθης μπήκε με φόρα μέσα στο γραφείο καλημερίζοντας τους. Σήμερα, εκτός από το αγαπημένο του τάμπλετ κρατούσε και δυο λεπτούς σχετικά κλειστούς μεγάλους φακέλους. Έδωσε τον έναν στον Πέτρο και τον άλλο στον Άγγελο. «Τι είναι όλα αυτά τα χαρτιά καμάρι μου; Εξετάσεις θα δώσουμε»; Ο Πέτρος άνοιξε το δικό του φάκελο κι έβγαλε από μέσα τις συρραμμένες σελίδες. Τις τοποθέτησε πάνω στο γραφείο μπροστά του, χωρίς όμως να τις κοιτάξει, σε αντίθεση με τον Άγγελο που είχε κιόλας αρχίσει το διάβασμα, κάνοντας το Στάθη να χαμογελάσει. «Καλημέρα Πέτρο, όχι ακριβώς, αλλά είναι τόσα πολλά αυτά που ανακαλύπτω σταδιακά ώστε σκέφτηκα πως θα ήταν προτιμότερο να εκτυπώσω μερικά πράγματα. Έχετε μπροστά σας τα βιογραφικά ορισμένων ατόμων από αυτά που μας υπέδειξε χθες η Ερμίνα Μπλέρρη. Ρίξτε μια ματιά και πείτε μου σε ποια από αυτά θέλετε να ρίξω το βάρος μου». Ο Άγγελος ξεφύλλισε γρήγορα το πακέτο με τα χαρτιά. «Εγώ θα πρότεινα να συνομιλήσουμε και με τις δυο μάνατζερ της Σάντρας, εσύ τι λες Πέτρο»; «Οπωσδήποτε, για να καταφέρει η Αλεξάνδρα Λάντρη να την κάνει να διώξει την Ελπινίκη Δάμου με την οποία τα πήγαιναν μια χαρά, τότε κάτι σημαντικό προέκυψε». «Ωραία, τότε κανόνισε το, κι ακόμη»... Ο Άγγελος βάλθηκε να γυρίζει τις σελίδες προς τα πίσω. «Κι ακόμη θα έλεγα να προσπαθήσουμε να βρούμε και την ξαδέρφη της τη Βανέσα που είναι κι αυτή στενή της φίλη κι εκείνο το μαέστρο με τον οποίο διαφώνησε»... «Εντάξει Άγγελε, κατάλαβα, κατάλαβα». Ο Στάθης κάτι έγραψε στο τάμπλετ του. «Μπορώ να έχω μερικά ακόμη λεπτά Πέτρο»; «Μπορείς αφού δεν ήρθες με άδεια χέρια, σε ακούμε». «Ωραία σε ευχαριστώ. Έχουμε επιτέλους τα αποτελέσματα από την αποκρυπτογράφηση των συμβόλων που χάραξε ο δολοφόνος στο σπαθί της Σάντρας Μαρή. Πρόκειται πάλι για μια πολύ συγκεκριμένη λέξη, είναι ένα όνομα κι ένα λουλούδι μαζί». «Μαργαρίτα, αυτή δεν είναι η λέξη που έγραψε»; Ο Άγγελος άφησε κι αυτός τελικά τις σελίδες πάνω στο γραφείο και κοίταξε ερωτηματικά το Στάθη, που αρκέστηκε απλά στο να κουνήσει το κεφάλι του πολλές φορές καταφατικά. Για κάποιο λόγο, το γεγονός πως είχε τόσο εύκολα μαντέψει σωστά, έκανε τον Άγγελο όχι μόνο να τρομάξει, αλλά και να σιχαθεί τον εαυτό του. Δεν ήθελε να μπορεί να σκέφτεται όπως το δεύτερο αυτό κάθαρμα... «Μάλιστα, προφανώς εδώ τα πράγματα είναι κάπως πιο απλά, αφού η Μαργαρίτα δε μπορεί εύκολα να είναι άλλη από τη μητέρα της Σάντρας και της Μαρίλιας». «Ναι, αυτό σκέφτηκα κι εγώ, θα αρχίσω να σκαλίζω λίγο πιο βαθιά στη δική της ιστορία αν θέλετε». «Το ξέρεις πως το θέλουμε Στάθη, προχώρα». Ο Στάθης έγνεψε καταφατικά και συνέχισε να μιλάει. «Λοιπόν, κάποια από τα μηνύματα τα οποία έλαβε η Σάντρα Μαρή μέσα στους τελευταίους έξι μήνες προέρχονται από έναν τρίτο αριθμό που σχετίζεται οπωσδήποτε με τον Άρη Αλεβίζο. Το κινητό αυτό είναι ενεργοποιημένο. Δοκίμασα να το καλέσω αλλά κανείς δεν απαντάει στις κλήσεις μου. Από την αποκωδικοποίηση των μηνυμάτων αυτών, προκύπτει νομίζω πως τα πράγματα ανάμεσα στον Άρη και στη Σάντρα ήταν αρκετά σοβαρά, ενώ δεν ίσχυε πιστεύω το ίδιο και για αυτόν σε σχέση με τη Μαρίλια. Ναι Πέτρο, ομολογώ πως όσο δούλευα, δεν έχασα λέξη από όσα είπε ο Αντώνης Μαρής». «Για αυτό σε διάλεξα για να δουλέψεις για εμένα, για πες παρακάτω»; «Θα σας διαβάσω κάτι κι εσείς θα κρίνετε μόνοι σας»... «Το ξέρω πως δεν την αγαπάς, δεν είναι πως τη ζηλεύω, όμως, θα πληγωθεί πολύ αν μάθει για εμάς τους δυο, έχει υποφέρει στο παρελθόν». «Ναι μα δε γίνεται να την αρραβωνιαστώ, μπορεί να με κέρδισε με την εμφάνιση της αλλά από τη στιγμή που μου σύστησε εσένα κατάλαβα πως δεν ένιωθα τίποτα για αυτή. Όσο καθυστερούμε να της πούμε την αλήθεια για εμάς κάνουμε τα πράγματα χειρότερα, επεκτείνουμε το λάθος μας... Και το λάθος μας δεν είναι η δική μας η σχέση, αλλά το γεγονός πως δε με αφήνεις να βάλω τέλος στη δική μου μαζί της». Ο Πέτρος κοίταξε πρώτα τον Στάθη και μετά τον Άγγελο που ανασήκωσε τα φρύδια του, προφανώς είχαν κάνει την ίδια σκέψη και οι δυο. «Αν υπήρχε μια περίπτωση να ανακάλυψε κάπως η Μαρίλια τη σχέση της αδερφής της με τον Αλεβίζο, τότε πώς θα αντιδρούσε; Θα μπορούσε να φτάσει ως αυτό το σημείο»; «Δεν ήταν στην Αθήνα». «Έτσι νομίζουμε εμείς». «Σωστά». Ο Πέτρος ξανακοίταξε τον Στάθη. Όταν τελειώσετε με τη σύζυγο του Μαρή, ειδοποιήστε με να έρθω ξανά εδώ γιατί θέλω να κουβεντιάσουμε λίγο για τη Ρόζα Φερνάντες, έχω ήδη αρχίσει να συγκεντρώνω κι άλλα στοιχεία για την κοπέλα, πολλά από τα οποία μου είχαν διαφύγει την προηγούμενη φορά». «Δεν ευθύνεσαι εσύ για αυτό, εμείς σου υποδείξαμε να πάψεις να ασχολείσαι, επειδή είχαμε περιοριστεί μόνο στα σπαθιά με τα ρουμπίνια και τα χρυσάνθεμα». «Εντάξει, λοιπόν, κάτι ακόμη που είναι σχετικό με τη γυναίκα που θα δείτε μόλις. Δεν ξέρω αν το γνώριζε αυτό ο Αντώνης Μαρής, αλλά πριν από δυο εβδομάδες, κι ενώ ο ίδιος έλειπε στη Ρώμη για τη δουλειά του, η γυναίκα του πέρασε δυο βράδια στη Γαλάζια τουλίπα». Για μια ακόμη φορά, με μια πρόταση, ο Στάθης είχε κερδίσει την προσοχή τους. «Είσαι σίγουρος; Γιατί; Δεν έχει ένα τεράστιο σπίτι εδώ στην Αθήνα για να μείνει»; «Φυσικά και έχει, και είναι πανέμορφο, για αυτό το επισημαίνω, και προσθέτω πως το πρωί της δεύτερης μέρας της παραμονής της στο ξενοδοχείο του Τζανή, αφαίρεσε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό από κάποιον προσωπικό της λογαριασμό». Τώρα ο Πέτρος σφύριξε χαμηλά. «Για τι ποσό μιλάς Στάθη»; Εκείνος κοίταξε την οθόνη του τάμπλετ του πριν απαντήσει, θέλοντας να είναι σίγουρος για αυτό που θα έλεγε στον επιθεωρητή. «Μιλάω για είκοσι χιλιάδες ευρώ, μπορεί βέβαια να μη σημαίνει τίποτα για τη σύζυγο του Μαρή αλλά»... «Αλλά δε σε προλαβαίνουμε, τι έγινε με το διαμέρισμα στο Βερολίνο και με την τραπεζική θυρίδα της Σάντρας Μαρή»; «Αυτό δεν πρόλαβα να το μάθω Πέτρο, θα πάω τώρα κιόλας όμως να επικοινωνήσω με τη συνάδελφο που το έχει αναλάβει». «Αυτό να κάνεις, και πες στην Κάτια να φέρει μέσα την κυρία Μαρή». «Εντάξει, καλή συνέχεια». Ο Στάθης βγήκε κι ο Άγγελος πήγε κι άνοιξε το παράθυρο. «Θέλεις να καπνίσεις»; «Πολύ αλλά θα περιμένω». «Ωραία, καλό θα σου κάνει αυτό». Η Κάτια χτύπησε ξανά την πόρτα αναγκάζοντας τον Άγγελο να πάει προς τα εκεί για να συναντήσει πια την κυρία Μαρή που ήταν πολύ νέα μα και καταβεβλημένη παρά την ομορφιά της.