Ο χρυσός κρίκος

42

«Γιατί κελάηδισε τόσο γρήγορα η Λάντρη»; Ο Πέτρος κοίταξε διαδοχικά ολόκληρη την ομάδα. Αυτή τη φορά δε βρίσκονταν στο γραφείο του μαζεμένοι αλλά στην αίθουσα των συσκέψεων. Κάθονταν σε κύκλο γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι, και μαζί τους ήταν φυσικά και ο Άγγελος με την Έλλη. Όσο γρήγορα είχε αρχίσει τις αποκαλύψεις η μάνατζερ, τόσο αργά προχωρούσαν τα πράγματα με τον Ζανίδη, μάλλον στάσιμα ήταν δηλαδή. Αυτός, κάλεσε βέβαια δικηγόρο, αλλά ούτε ένα στοιχείο δεν έδωσε, ούτε μια φορά δεν άνοιξε το στόμα του για να πει ο,τιδήποτε. Τόσο η καημένη η Ελένη που κατέβαλλε κάθε δυνατή προσπάθεια, όσο κι ο Πέτρος που τη διαδέχτηκε δεν κατάφεραν τίποτα. Τελικά, 16 ώρες περίπου μετά την προσαγωγή του Ζανίδη βρίσκονταν σε αδιέξοδο, από το οποίο έμελε ωστόσο να βγουν πολύ σύντομα. Η Έλλη δεν τον είχε δει ακόμη, αφού πολλές από τις προηγούμενες ώρες τις είχε περάσει στην κλινική που εξακολουθούσε να βρίσκεται η Ξένια. Η κοπέλα κυρίως κοιμόταν, αλλά η Έλλη ήθελε να είναι όσο πιο κοντά της μπορούσε. Η ψυχίατρος είχε πράγματι ειδοποιήσει τον πατέρα της, ζητώντας του όμως να μην εμφανιστεί, αφού είχε πληροφορηθεί τα κύρια σημεία των συμβάντων από την Έλλη. Εκείνος είχε δεχτεί μην έχοντας άλλη επιλογή, την είχε παρακαλέσει όμως να τον κρατάει διαρκώς ενήμερο. Τον Ζανίδη, θα τον έβλεπε τελικά η Έλλη όταν θα αποφάσιζε να ανοίξει το στόμα του. «Θα σου πω εγώ γιατί κελάηδισε». Ο Στάθης παρά την αγρύπνια και την κούραση, πετάχτηκε όρθιος κι άρχισε να βηματίζει στον διαθέσιμο χώρο που ήταν μεγαλύτερος από αυτόν του γραφείου. «Το κινητό της την καίει, το έψαξα με προσοχή. Ο Ζανίδης της είχε ορκιστεί πως δεν είχε βιάσει άλλη κοπέλα όμως της έλεγε ψέματα, είδα τα μηνύματα... Τον αγαπάει αλλά έχει αρχίσει να μην τον εμπιστεύεται». Ο Πέτρος μόρφασε καταλαβαίνοντας τι του έλεγε ο άλλος. «Το πρόβλημα είναι πως αυτή έκανε ό,τι της έλεγε, αυτός ήταν ο βασικός συνεργάτης του Ερρίκου. Πάμε να τα πιάσουμε όλα από την αρχή». «Περίμενε, έχω κι άλλες πληροφορίες. Μέσα στο σκληρό δίσκο του Ζανίδη βρέθηκαν φωτογραφίες όχι μόνο από την Έλλη και την Κέλλυ Μεντή, αλλά κι από τη Λευκή και τις άλλες τρεις και τη Ρόζα Φερνάντες. Κι ακόμη, βρέθηκε κι άλλος φάκελος με όλα τα στοιχεία που αφορούσαν στα θύματα του ίδιου του Τζανή». «Και τι περιμένεις για να μας το πεις αυτό; Ήρθε η ώρα να μάθουμε τα πάντα για τους κρίκους». Έκανε να σηκωθεί ο Πέτρος όταν άρχισε να χτυπάει το κινητό του. «Ο Μακρής είναι, δώστε μου μια στιγμή». Όλοι σηκώθηκαν για να απομακρυνθούν κι εκείνος απάντησε. Η Έλλη έκλεισε το μάτι στον Άγγελο. «Βάζω στοίχημα πως από αυτό το τηλεφώνημα θα εξαρτηθούν τα πάντα». «Με ποιο τρόπο»; «Μη με ρωτάς δεν ξέρω». Ο Πέτρος κατέληξε να μιλάει με τον πατέρα της Ξένιας για πάνω από δέκα λεπτά, όταν όμως τον ευχαρίστησε λέγοντας του πως θα τον περίμενε στο γραφείο του αμέσως μόλις θα έφτανε στην Αθήνα, η έκφραση του προσώπου του είχε αλλάξει». «Καλέστε τώρα το Μαρή, αυτή τη στιγμή, δε θα φέρει αντιρρήσεις, όλα τα δεδομένα άλλαξαν, αναλαμβάνω εγώ». «Τι τρέχει Πέτρο»; Η Έλλη κι ο Άγγελος μίλησαν την ίδια στιγμή. «Συγκλονιστικά πράγματα συμβαίνουν, πάμε και θα δείτε. Έλλη, πήγαινε να κάνεις παρέα στη Δρόσου, ήρθε η ώρα να δεις τα μούτρα του λεβέντη. Άγγελε, πέντε λεπτά άσ'τη και μετά πάρε τη από εκεί και πηγαίνετε να καθίσετε στο άλλο γραφείο από το οποίο θα μπορείτε απλά να ακούτε». «Σύμφωνοι». Ο Άγγελος την πήρε από το χέρι και πήγαν να συναντήσουν μαζί την ειδικό για τη μη λεκτική επικοινωνία, που αποδείχθηκε πως ήταν μια καλοσυνάτη νέα γυναίκα. Ο Πέτρος στο μεταξύ, μπήκε στο γραφείο που φυλούσαν το Ζανίδη με ύφος θριαμβευτή. «Σε ακούει και η Αλεξάνδρα, να το ξέρεις, από εσένα κρέμεται και η δική της η τύχη, για αυτό σκέψου καλά τι θα μας πεις. Γιατί επέλεξε ο Τζανής να ξεκληρίσει τις οικογένειες Μαρή και Μακρή; Τα τέκνα δηλαδή των οικογενειών αυτών»... «Δεν ξέρω τι μου λέτε, δε γνωρίζω». «Μάλιστα, γιατί σχεδίασες στις κόρες των οικογενειών αυτών χρυσούς κρίκους γεμάτους με σύμβολα και γράμματα»; «Δε σας καταλαβαίνω». «Στην Αλεξάνδρα γιατί απέκρυψες πως είχες σκοτώσει τη Ρόζα Φερνάντες πριν από λίγα χρόνια»; Ο Ζανίδης δε μίλησε. «Μάλιστα, τότε θα το θέσω διαφορετικά... Τι σχέση είχες με τη γυναίκα που σκότωσε η Εβελίνα Μακρή όταν πήγε στην ιδιωτική κλινική με το αυτοκίνητο της Μαργαρίτας Μαρή για να γεννήσει το παιδί του άνδρα της»; Η Έλλη, μόνο εκείνη τη στιγμή μπόρεσε να αντικρίσει επιτέλους το Ζανίδη κατά πρόσωπο, γιατί ως τότε, εξαιτίας της άρνησης του να παραδεχτεί ο,τιδήποτε και να συνεργαστεί, κρατούσε χαμηλά το βλέμμα του. Τώρα όμως, ασυναίσθητα, σήκωσε τα μάτια και κοίταξε τον Πέτρο που του έγνεψε ενθαρρυντικά. Η καρδιά της Έλλης σταμάτησε να χτυπάει, αυτός ήταν, ναι, αυτός... Ο χρόνος γύρισε στην παραλία εκείνη και σταμάτησε στη μουσική που άκουγε και στο σκασμένο της λάστιχο... Στα βιβλία που διάβαζε και στον τρόμο που τα διαδέχτηκε όλα αυτά... Τον κοιτούσε και δε μπορούσε να αναπνεύσει. «Ήρεμα, δεν πρόκειται να βγει από τη φυλακή. Δεν ξέρω τι λέει ο Πέτρος ακριβώς, μα δε θα έχει καλά ξεμπερδέματα. Για αυτό ξέγραψε το πια, το σώμα σου είναι ό,τι πιο ωραίο και καθαρό υπάρχει, μετά το μυαλό και την ψυχή σου, δε σε άγγιξε ποτέ κανείς, πόσο μάλλον αυτός εκεί ο άθλιος... Δες τον πως τα έχει χάσει... Τι μπορεί να σου κάνει εσένα ένας τέτοιος άνθρωπος»... Ο Άγγελος της ψιθύριζε στο αφτί όσο εκείνη κοιτούσε τον Ζανίδη. Άφησε να κυλήσουν ακόμη τρία λεπτά, και μετά την ανάγκασε να σηκωθεί από εκεί που καθόταν, ευχαριστώντας παράλληλα τη Δρόσου που χαμογέλασε, και ξαναγύρισε στη δουλειά της. «Πες μου πως δε θα ξαναπληγώσεις το σώμα σου με τα καταραμένα τα σφουγγάρια, αλλιώς δε θα πάμε να ακούσουμε όλα αυτά τα συνταρακτικά γεγονότα που αγνοούμε καθολικά»... Ο Άγγελος σταμάτησε να μιλάει, και την κοίταξε βαθιά στα μάτια, σαν να προσπαθούσε να της μεταδώσει το μήνυμα πως αν παρέμενε εκείνη προσκολλημένη στο παρελθόν τότε θα καταστρεφόταν κι αυτός. «Τελείωσε, δε θα το ξανακάνω, μα αν ξεγελαστώ, σου δίνω την άδεια να έρθεις και να τα πετάξεις όλα». «Τότε έλα να ακούσουμε και θα τα πούμε αυτά κι αργότερα. Τη στιγμή που φορούσαν πια τα ακουστικά τους, η Έλλη ένιωσε πως ένα βάρος που την κατέτρωγε από χρόνια, άρχιζε σταδιακά να υποχωρεί, κι αυτό του το χρωστούσε και θα του το ξεπλήρωνε κάποτε.