Pain'de yeni bölüm ne zaman gelir diye sormuyoruz, yeni bölüm gelir mi diye soruyoruz.
feroxbh:
gelip beni alabilir misin
Kyungsoo'nun evindeyim
konum atacağım
rebus61:
bir şey mi oldu?
feroxbh:
bu gece sende kalmak istiyorum
geliyor musun gelmiyor musun?
rebus61:
birazdan orada olurum
***
Gri SUV iki katlı evin önünde durduğunda Baekhyun sırt çantasını arka koltuğa bıraktı, ardından kendisi de ön koltuğa yerleşmişti. Ceketinin kapüşonunu kafasına çekmiş, yüzü camdan dışarıya dönükken kendisine endişeli bakışlar atan adama bakmamıştı bile.
"Baekhyun?" En son bu durumda olduklarında, küçük olanın yüzü yara içindeydi. Chanyeol bunu düşünürken bile göğsünün daraldığını hissediyor, yine de soru sormaya çekiniyordu. Bu yüzden yüzünü kendisine çevirmeyen çocuk "Gidelim." dediğinde bir şey diyememiş, kalbindeki sıkıntı ve aklında dönen binlerce senaryo ile yola koyulmuştu.
Yüksek apartmanın garajına girdiklerinde Baekhyun araba durur durmaz aşağı atlayıp çantasını kaptı. Önden binanın içine, ardından asansöre binerken de başını kaldırmamıştı. Chanyeol dilinin ucuna gelen türlü soruları yutmak için çaba harcıyordu. Bu çabası da eve girdiklerinde, Baekhyun'un yatakta bağdaş kurup ellerini izlemesine kadar sürebilmişti. Ağzından kaçan "Ne oldu?" sorusuyla, sanki beklediği buymuş gibi, kısa olan izlediği ellerini yüzüne kapatıp hıçkırarak ağlamaya başladı.
"Baekhyun-" Bir anda kendini Baekhyun'un yanında bulduğunda avuç içleri de sevgilisinin yanaklarını bulmuştu, bir an sonra ise kıpkırmızı, kan çanağına dönmüş gözlerle karşı karşıyaydı.
Gözlerinin buluşması Baekhyun'u tetiklemiş gibi kollarını Chanyeol'un boynuna sardı. Diğerinin boynuna gömdüğü yüzünden dolayı bu sefer hıçkırıkları boğuklaşmıştı.
"Buradayım, buradayım..." Ne olduğunu bilmiyordu, göğsünde yanan bir şey vardı ancak ona sarılıp yanında olduğunu söylemekten başka bir şey gelmiyordu elinden. Baekhyun isteyene kadar sorunun ne olduğunu öğrenemeyeceğini biliyordu.
Neredeyse bir saate yakın Baekhyun Chanyeol'un kucağında oturup ağladı. Hıçkırıkları küçük iç çekmelere dönene kadar diğerinin tişörtünü yumrukları arasından bırakmamıştı. Burnunu ve yanaklarını silmek için ceketinin kolunu kullanıyor, Chanyeol'un varlığının ve saçları arasında dolaşan parmaklarının kendisini sakinleştirmesine izin veriyordu.
"Annemlerle kavga ettim.." Yanağı diğerinin göğsüne yaslıyken, içine çektiği nefesleri titrerken konuştu. Chanyeol elinden başka bir şey gelmiyor gibi küçük bedeni kendine daha çok çekti, alnına öpücük kondurdu.
"Dediler ki," Kolunu kaldırıp kendisine söylenenleri hatırladıkça tazelenen gözyaşlarını sildi. "Çocukluk yapıyormuşum. Artık büyümem gerekiyormuş ve şımarıklığı bırakmalıymışım. Onlar her zaman yanımda olmayacaklarmış bu yüzden bebek gibi davranmamalıymışım." Tekrar hatırladıklarıyla daha çok ağlayası geliyor, ağladıkça da konuşması zorlaşıyordu.
