Red String | Park Jimin

46

Mel's POV

A few weeks has passed and hindi na din ako masyadong lumalabas ng bahay. Pumupunta daw si Jimin pero hindi ko naman siya sinisipot.

Not now. I'll explain, everything. But not now.

"Hey," Napatingin ako sa pumasok sa office ko.

Si Bryan.

"What the hell are you doing here?" Tanong ko.

"Woah, chill." Sabi niya. Napairap ako. Naiirita ko kapag nakikita ko siya. Napapaisip na kung bakit siya yung fiancè ko at hindi si Jimin.

Lagi siyang nakatambay sa bahay. Pero di ko siya pinapansin. Minsan sila nalang din ni Kuya ang nagkakausap. Ayoko na siyang makausap.

Isa lang yung gusto ko makausap. At si Jimin yun.

Si Jimin lang.

Kung alam niyo lang, miss na miss ko na yun.

"Kakain na sa baba." Sabi niya.

"Ayokong kumain." Sabi ko.

"For goodness sake' Mel! Kanina mo pa sinasabi yan! Hindi ka na nga nag breakfast e!" Sabi niya.

"Bryan, ayoko ngang kumain. Pwede ba?! Umalis ka nalang!" Sabi ko. Napapikit siya at napailing. Lumabas siya ng office ko. Bumalik na ko sa ginagawa ko.

Agad akong nag karoon ng typo sa ginagawa ko kaya napasandal ako at napatitig sa kisame ng opisina ko.

"Miss na miss na kita, Park Jimin." Sabi ko.

Tumulo ang mga luha ko.

Narinig kong bumukas yung pinto kaya pinunasan ko yung luha ko.

"Later. Dinner. Nandito yung parents ni Bryan." Kuya coldly said and immediately left my office.

Napapikit ako.

Shit, Jimin!

Gustong gusto ko pumunta sa'yo pero wala akong magawa!

t i m e s k i p p e d

Dinner na at nandito na yung buong family ko sa dining table.

"Mr. Bryan Lee is here." Sabi nung isang maid.

Napatingin ako sa may pinto ng dining room.

Tangina, bakit ikaw yung fiancè ko? Bakit hindi nalang siya?

"Mr. Bryan Park's family and himself is here." Sabi pa nung maid.

Kumunot ang noo ko. Tumayo na ang mga pamilya ko kaya napatayo na din ako.

Bumukas ang pinto at nanlaki ang mata ko nang makita ko kung sinong nandun.

It's Him.

Park Jimin.