Can You See My Eyes?

1

Isang maulan na umaga ang bumungad kay Mina. Nang imulat niya ang kanyang mata kanina, kumikirot ang mga iyon. Inakala niyang normal lang iyon nang biglang nawala ang sakit.

Ini-enjoy niya ang malakas na simoy ng hangin nang pumasok ang mga kapatid nitong sina Jihyo at Tzuyu. Patalon silang sumampa sa kama.

Tzuyu: Ate, okay ka lang?
Mina: Oo naman, bakit naman hindi?
Jihyo: maghilamos ka na, kakain na raw tayo.

Hindi maganda ang pakiramdam ni Mina. May nararamdaman siyang kung ano na hindi niya maintindihan. She can sense something bad will soon to happen, kinakabahan siya.

Mama: Magandang umaga mga anak!
JiMiTzu: MAgandang umaga Ma!!!
Papa: Ang gaganda naman ng mga prinsesa ko!

Nagtawanan ang tatlo, ganun kasi ang “good morning” ng kanilang ama. Umupo na sila sa hapag para mag agahan. Habang kumakain, gustong ikwento ni Mina ang nararamdaman niya ngunit ayaw niyang mag alala ang kanyang pamilya.

Papa: Mga anak kayo ng bahala sa bahay ah? Wag kayong gagala kung saan saan, lalo ka na Tzuyu.
Jihyo: San kayo pupunta Ma?
Mama: Itong papa mo nagyaya, magdedate daw kami.
Tzuyu: Ayyyiiieee!! Papa talaga oh!
Papa: Ano ba naman kayo, syempre namiss ko namang solohin ang mama niyo sa labas. Maaga kasi kayong dumating diko tuloy siya nakasama ng siya lang
Jihyo: Nakooo oo na Pa!
Mina: pwede bang sa ibang araw nalang Pa? Ma?
Papa: Bakit Mina? May problema ba?
Mina: Kasi….may masama akong nararamdaman. Pakiramdam ko may mangyayaring masama.
Mama: Nako anak, wag kang negatibo mag isip dyan.
Papa: Baka naman gusto sumama ng anak ko?
Mina: Pa naman nang aasar pa.
Papa: Sorry anak, mag iingat naman kami. Walang mangyayari sa aming masama. Pangako.
Mama: Okay lang kami, kayo ang mag iingat. Mawala na ang lahat wag lang kayong apat.

Sa sinabing iyon ng kanyang magulang, medyo naalis ang kanyang pangamba. Nagpaalam na ang dalawa para sa kanilang ‘date’ at naiwan sila.

Jihyo: Sila Mama ne? In love pa rin sa isa’t isa hanggang ngayon!
Mina: Oo nga, 20’s na tayo sila feeling teenager pa
Tzuyu: Kapag nag asawa ako, gusto ko ganito rin ang pamilya ko.
Jihyo: Hoy kabata bata mo pa pag aasawa na ang iniisip mo. 19 ka palang oy!
Tzuyu: 20 na ako next month no
Mina: Hay nako Tzuyu, hindi ka pwede mag asawa hangga’t hindi nag aasawa si ate Jihyo!
Jihyo: Tama! Ako ang panganay kaya naman ako ang mauuna sa atin!
Tzuyu: Oo na, nag aaral palang naman ako.
Mina: Buti nalang graduate nako wahaha

Last month ay grumaduate na si Mina sa kolehiyo, isa siyang ballet instructor. Si Jihyo ay isang accountant. Si Tzuyu naman ay dalawang taon pa ang gugugulin para makatapos na.

Ginawa na ng tatlo ang kanilang daily routine. Araw ng Sabado ngayon kaya naman busy sila sa paglilinis sa bahay.

Magtatanghalian na nang matapos sila, maganda na rin ang panahon. Sabay sabay silang pabagsak na umupo sa sofa.

Tzuyu: Di ko alam na ganito pala kalawak ang bahay natin.
Mina: Nako sinabi mo pa. Kumusta naman kami dati Ate Ji.
Jihyo: Noong bata bata ka pa Tzuyu, nako! Sumasakit likod namin ni Mina kakalampaso dito.
Tzuyu: So swerte pala ako dahil ngayon ko lang ito naexperience hahah
Mina: Bunso ka kasi kaya alagang alaga ka ni Mama!
Jihyo: Buti nalang Papa's girl kami haha. Ay! Hindi pa pala ako nakakapagluto! Tanghali na!

Dali daling nagsaing si Jihyo, ang dalawa naman ay nanood lang.

Tzuyu: Ano ba yan! Flash report

Unti unting nanlaki ang mga mata nilang dalawa habang nagrereport ang babae tungkol sa isang aksidente. Napatakbo din si Jihyo sa sala dahil sa naririnig.

Reporter: Mag asawa, patay mula sa isang aksidente na naganap sa Twice street sa Quezon City. Ang mag asawa ay nasa loob ng kotse nang mabangga sila ng rumaragasang truck. Ayon sa driver, nawalan ng preno ang kanyang sasakyan. Ang mag asawang ito ay sina......

Napaluha silang tatlo nang marinig nila ang mga pangalan ng kanilang magulang at ang litrato nila sa TV Screen.

Napatakbo sila palabas papunta sa ospital na nabanggit sa balita. Nakalimutan ni Jihyo ang kanyang sinasaing sa sobrang pagmamadali nila.

Humahagulgol na ang kanyang mga kapatid. She's trying to calm herself down. She needs to stay strong for her sisters.

Patakbong pumasok sila sa ospital na iyon, at itinuro ng nurse ang morgue. Nangangatal ang kanilang mga tuhod habang papatungo sa morgue. Nanginginig na pinihit ni Jihyo ang knob at saka sila pumasok.

Tzuyu: Ate natatakot ako...

Hinawakan ni Jihyo ang kamay ni Tzuyu at lumapit sa dalawang katawan na nasa loob. May isang lalaki doon na lumapit sa kanilang tatlo.

Lalaki: Ito po yung mga gamit nila.

Binigay sa kanila ang mga paper bag at bag ng mama nila. They burst in tears as they saw three expensive dress inside the bags. Iyon ang itinuro nila noon nang pumunta sila sa mall.

Umalis na ang lalaki. Unti unti nilang inalis ang takip sa kanilang mga katawan.

JiTzu: Maaaaa!!!!!! Paaaaaa!!!!!

Malakas na hagulgol ang bumalot sa loob nang makita nila ang mga mukha ng magulang nila. Bruises here and there, wounds on their faces and they look terrified.

Jihyo: Ma!!! Bakit nyo kami iniwan! Y-you promise to take care of yourselves!
Tzuyu: Pa!!!! Papa naman e...gumising na kayo!! Wag kayong magbiro ng ganito oh! Please Pa! Ma! Gumising na kayo

Mina's crying hysterically, but she's not speaking. Sinisisi niya ang sarili sa pagkamatay ng magulang niya.

Jihyo: M-mina...halika dito. Andito sila mama at papa oh...

Umiling iling si Mina. Nang papalapit si Jihyo sa kanya, umaatras siya. Umiiling at patuloy ang pagtulo ng kanyang luha. Her heart is being hammered in pain.

Jihyo: M-mina...

Bago pa siya mahawakan ni Jihyo ay tumakbo na siya palabas ng morgue at hospital. She's terrified and hurt.

Takbo lang siya ng takbo, hindi niya alam kung saan siya pupunta, ang alam niya lang ay siya ang may kasalanan kung bakit wala na ngayon ang kanilang mga magulang.

Sinundan ng dalawa si Mina at humahagulgol na tumakbo. Nakita nila itong parang wala sa sarili, patungo siya sa bahay nila.

Sinasabunutan ni Mina ang sarili. Her trembling lips are mumbling regrets and guilt. Her mind is full of deep remorse because of happening.

Mina:K-kung pinigilan ko lang sana sila...kung napigilan ko lang ang pag alis nila...hindi sana mangyayari ito! kasalanan ko to..ako ang pumatay sa kanila...ako ang may kasalanan...pinatay ko sila!!!!

She's insanely blaming herself. Sinasaktan niya na ang sarili, hindi niya mapigilang makaramdam ng pagsisisi.

Hindi niya alam na nakarating na pala siya sa kanilang bahay na ngayon ay unti unti ng nilalamon ng apoy.

Jihyo: MINA!!! ANG BAHAY NATIN NASUSUNOG!!!

She's frozen. Habang tumutulong si Jihyo sa pag apula ng apoy kasama ang mga nagmalasakit na kapitbahay nila, nakatitig lang siya sa apoy.

She feels like the schorching heat of the fire's slowly getting into her eyes. Nag iinit ang kanyang paningin, para bang pumapasok ang init sa loob ng kanyang mata. She looks hypnotized by the fire.

She unconciously walks away from their home. She dragged her feet away from that place, tumutulo na rin ang pawis niya dahil sa tirik ng araw na kanina ay hindi naman lumabas.

She can only here agony and her wailing sisters.
Patuloy siya sa paglalakad at nakakita siya ng isang truck na mabilis na tumatakbo palapit sa kanya. It's a familiar vehicle, para bang nakita na niya iyon.

Her heart is beating erratically!

Pero hindi siya umiwas, instead she close her eyes because of it's bright flash of light. Palapit na ng palapit ang sasakyan habang siya, takip ang mata't tainga, nakaupo sa gitna ng kalsada.

Then everything went black.