Can You See My Eyes?

12

Chaeyoung forcely went to Mina's house. Hindi niya alam bakit kating kati na siyang makita ang kalagayan ng dalaga. Nagtatalo ang puso't isip niya, sumali na rin ang konsensya niya.

Hawak nito ang rose bouquet, at isang basket ng prutas. He looks like visiting an ill friend.

Hindi pa siya nakakasigaw para tawagin ito nang magbukas ang pinto nila. Niluwa nun si Mina. Hawak nito ang tyan niya. She was about to step on the stair when their eyes met.

Mina: Chae?

Napatitig siya sa dalaga. She wasn't wearing any cosmetics but she's exuding elegance and easthetic. Ang dating maputlang mukha nito na huli niya nakita ay bumalik na sa dating mamula mulang pisnge. Her lips are thin and pinkish.

Her eyes...mayroong parte niya ang nahypnotized ng mga matang iyon...para bang sinasabihan siyang lumapit sa kanya...her eyes are speaking...

Mina: Chae? Yoohooo

Kumaway kaway si Mina. He cleched her teeth.

Chae: (sa isip) wake up chaeng! Kalma ka!

Mabagal na nakalapit sa gate si Mina dahil sa iniinda niyang sakit. She opened the gate and Chae came in.

Chae: K-kumusta ka na?
Mina: Medyo okay naman na...I was about to call you.
Chae: Bakit?
Mina: Magpapasalamat sana ako e..
Chae: You don't have to. Ako nga dapat magpasalamat.
Mina: Ha? Bakit naman?

Umupo sila sa silya doon sa mini garden nila. Tumingin si Chae sa mga mata ng dalaga bago magsalita.

Chae: Salamat dahil okay ka na..

Her heart shook, the way their eyes staring at each other. Maski si Chae ay nagulat sa sarili niyang sinabi.

Mina: A-ahhm... s-salamat din

Hindi niya alam bakit siya nauutal. Ang puso niya'y nagkakarera.

Mina: (sa isip) "bakit ganun? Why does his voice entices me? Bakit sobrang apektado ako?"

Kinalma ni Mina ang kanyang puso't isipan. They're busy thinking and affected by Chaeng's voice and presence.

Chae: Ito nga pala para sayo.

Muntik na nitong makalimutan ang hawak na bulaklak. Kinuha iyon ni Mina at inamoy.

Mina: Salamat..salamat din sa pagbisita mo sa akin.
Chae: Hindi ko nga alam kung bakit ako nandito(bulong)
Mina: ha? May sinasabi ka?
Chae: Ah wala wala...pumunta lang talaga ako rito para mangamusta.
Mina: Sorry nga pala dahil di na muna ako makapasok. Mag isa mo lang tuloy.
Chae: Ayos lang, sanay naman na ako.
Mina: Grabe pang ilang araw ko palang nagkasick leave na ako agad.
Chae: okay lang, magpagaling ka muna. Maghihintay naman si Ma'am sa pagdating mo.
Mina: Salamat!

Biglang dumating si Jihyo na hinahanap ang kapatid. Jihyo teasingly looks at Mina.

Jihyo: Oh? Chaeyoung ikaw ba yan?
Chae: Ah opo..magandang araw po..
Jihyo: Magandang araw din..
Mina: Nangamusta lang siya.
Jihyo: wala naman akong sinasabi ah
Mina: (mouthed at Jihyo) yang tingin mo!

Nagkibit balikat lang si Jihyo at mahinang tumawa.

Chae: Aalis na po ako.
Jihyo: Nako! Dito ka na mananghalian sa amin
Chae: Ay hindi na po. Salamat nalang.

Jihyo clung into his arms and pull him

Jihyo: I insist.

Nilingon ni Jihyo si Mina.

Jihyo: (mouthed) Lika na dali!!!

She looks excited as they come inside. Napailing nalang si Mina. Mukhang may balak na interview'hin si Chae. Kinuha niya ang rosas at iniwan ang basket. Masyadong mabigat.

Chae roamed his eyes. Maraming mga larawan ang nakapaskil sa dingding. Nilapitan niya ang mga picture frame sa maliit na cabinet. Baby pictures ang mga iyon. Hindi niya alam kung saan si Mina rito.

Tzuyu: Ito si Ate Mina..

Tinuro ni Tzuyu ang larawan nilang nasa playground sila. Nasa monkey bar si Mina't nakasabit, si Jihyo ay nasa slide at si Tzuyu naman ay nasa lupa.

She looks cute. Nakasabit ito at nakatawa. Masaya siguro ang childhood nila. Tinuro pa ni Tzuyu ang mga picture ni Mina. Napatitig siya sa malaking frame sa taas ng kanilang TV.

Family picture.

Nilapitan niya ito. Pamilyar ang magulang nila pero hindi niya alam kung saan niya ito nakita.

Mina: That's our parents. Last picture namin yan.
Chae: Nasan na sila?
Mina: W-wala na sila...namatay sila sa isang aksidente.
Chae: Sorry..
Mina: You don't have to. Mag iisang taon na silang wala. Yang picture na yan, huling family picture namin at huling pasyal. That day was wonderful.
Chae: Your family is beautiful.
Mina: Right...not until they died.

Naroon pa rin ang sakit, pero tanggap na ni Mina. Wala naman na siyang magagawa kahit sisihin niya ang sarili niya.

Jihyo: Tara na't kakain na.
Mina: Tara na sa dining area.

Tinulungan ni Chae si Mina na maglakad patungong hapag.

Chae: Salamat po sa pagkain.
Jihyo: Welcome...help yourself...

Masagana silang kumain. Masarap ang luto ni Jihyo na Caldereta at Chapseuy.

Jihyo: Chaeyoung maraming salamat pala sa pagtulong kay Mina.
Chae: Wala po yun...
Jihyo: Matigas kasi ulo niyan e, kapag sinabing wag gagawin, gagawin niya pa rin.
Mina: ate naman..

Mahinang natawa si Chae. They eat and talked about things. Si Tzuyu ay naunag natapos dahil may klase pa siya ng 1 PM.

Chae: Ako nalang po maghuhugas.
Jihyo: Nako ako na. Pwede bang pakibantayaan si Mina? Baka kasi gumalaw galaw siya e.
Chae:A-ah..sige po

Chae was flustered by her request. Pinuntahan niya si Mina na nakaupo sa sofa nila. Umupo sya sa single couch at nanood rin ng palabas sa telebisyon.

A book captured his eyes. Tinuro niya iyon.

Chae: Anong libro iyon?
Mina: Ah yan? Wala lang yan. Wag mo pansinin.

Napakunot ang noo niya. Mas lalo tuloy siyang nacurious.

Mina: Chae...magkwento ka naman...
Chae: Tungkol saan?
Mina: About your family..

Chae's nervous and Mina's shocked as she saw Chaeng's aura began to flicker then disperse. Nahiwagaan siya sa nakikita.

Mina: ano yun?
Chae: ang alin?

Hindi alam ni Mina na nasabi niya iyon. She thought her mind's spoke, siya pala mismo.

Mina: Wala...

She nervously grabbed her patch on the coffetable's drawer.

Chae: why do you always cover your eyes?
Mina: I hate my eyes..
Chae: It's beautiful..why hate it?
Mina: Can you see my eyes?
Chae: Yes....and it's enchanting..

Dug. Dug. Dug.

Mina: ( sa isip) mababaliw na yata ako..