Can You See My Eyes?

11

~
"Tumakas ka na Anak! Takbo! Tumakbo ka palayo sa lugar na ito!!!"

Hawak hawak ni Chae ang kanyang duguang tyan habang paika ikang tumatakbo palayo sa kanilang bahay.

Blood is squirting everywhere. Nanghihina na ang kanyang pangangatawan pero patuloy siyang lumalayo sa kanyang ina.

Chae: Tulong.....tulungan niyo kami ng nanay ko..

Kahit malat na malat na ang kanyang boses ay sumisigaw pa rin siya. Ang batang Chaeyoung ay nakakita ng isang mag asawang naglalakad sa kalsadang iyon, she use all her strength to scream for a help.

Chae: TULONG!!!!

Napalingon ang mag asawa sa kinaroroonan niya, ang ginang ay nagulat sa kanyang itsura. Tumakbo agad sila papunta kay Chae.

Babae: Nako bata! Anong nangyari sayo!?
Chae: Tu....tulong....

And with that, Chae lost his consciousness.

~

Nang makita niya ang dugong pumupusitsit mula sa katawan ni Mina, napako siya sa kinaroroonan. Nakatitig lang siya sa pulang likidong iyon.

"Chae..."

A soft voice snapped him in reality. Parang boses iyon ni Mina.

Chae: MINA!!!!

Unti unting napalingon si Mina. She's pale and her trembling lips....she smiled faintly! Nataranta ito bigla nang siya'y natumba.

A loud bang of gun's the cue to Chae. Agad siyang tumakbo palapit kay Mina. Natamaan sa tuhod ang babaeng sumaksak kay Mina. He can feel a sense of responsibility.

Kung binilisan niya lang sana na makapunta dito, hinsi na ito nangyari. Binuhat niya si Mina na walang malay at dumiretso sa ospital. Good thing this place was surrounded by establishments for necessity.

Hawak hawak niya ang kamay ni Mina, para siyang sinasakal sa kanyang nakikita. She's pale and looks like lifeless.

Chae: Mina....be strong...
~

Hindi mapakali si Chae habang naghihintay sa harap ng operating room. Palakad lakad siya, napakatagal ng operasyon na iyon.

Sakto namang dumating na ang mga kapatid ni Mina. They're anguish as they reached the operating room.

Jihyo: Kumusta na si Mina?
Tzuyu: Ano po bang nangyari?
Chae: Mamaya ko na ipapaliwanag, Mina needs blood. Maraming dugong nawala sa kanya.
Jihyo: Ako, sakin kayo kumuha ng dugo.

Jihyo followed the nurse to donate her blood to Mina. Naiwan sila ni Tzuyu. Humihikbi ito.

Tzuyu: Ate Mina suffered so much...bakit kailangan mangyari lahat sa kanya ito?

Nakikinig lang siya sa mga sinasabi ni Tzuyu. Gusto niyang magtanong, pero baka masira ang mood ng babae. Humarap si Tzuyu sa kanya at nagpunas ng luha.

Tzuyu: Ano pong nangyari kay ate?
Chae: Nasaksak siya..she tried to help Sharon from her aunt. Pero siya ang napahamak.
Tzuyu: Ate Mina...

Seconds...Minutes...Hour has passed. Jihyo's already with them, pero ang mga doctor sa operating room ay hindi pa lumalabas.

Sabay sabay silang napatayo. Lumabas ang lead surgeon.

Jihyo:Doc kumusta po ang kapatid namin?
Doc: She's stable now, nawalan siya ng malay dahil sa dugong nawala sa kanya. Good thing the stab wound isn't that deep. Her organs are safe.
Jihyo: Thank you doc!

Nakahinga sila ng maluwag dahil sa narinig. Chae silently leave the hospital. Nang marinig na niya okay na si Mina, nabunutan na ng tinik ang kanyang dibdib.
~

Mina is conscious and fine. After days, nakalabas na ito ng ospital. Hinanap niya si Chaeyoung pero hindi na raw ito bumisita. Pati si Sharon ay hinanap niya, ang bata raw ay nasa kamay na ng DSWD.

Jihyo: Wag ng mauulit ito Mina..mamamatay kami sa nerbyos.
Mina: Sorry ate...I just can't watch her suffer. Sorry dahil pinag alala ko kayo.
Tzuyu: Okay lang ate...basta mag iingat ka.
Mina: Nga pala..I saw something.
Jihyo: Ano?
Mina: Tzuyu, noong binasa mo ang libro, ilang bookmark ang nakita mo?
Tzuyu: Hmmm..isa lang. Pero nung una kong nabasa yun, wala namang bookmark, kumuha lang ako sandali ng makakain, then pagbalik ko nagkaroon na.
Mina: Hmmmm..
Jihyo: Bakit yung bookmark na yun?
Mina: Nakita ko noong araw na nasaksak ako..dalawa na.

Tzuyu hurriedly went to their room. Dala dala na niya ang libro magbalik. Umupo siya sa tabi nila.

Tzuyu: Unveil secret reveals imperilment..
Mina: nakita ko yan bago ko pa nalaman na nawawala si Sharon. Kumabog agad ang dibdib ko nang mabasa ko yan at saka ko hinanap si Sharon.
Jihyo: Hm...unveil.secret..anong secret yun?
Tzuyu: Hindi kaya yung nakikita mo ate?
Mina: My eyes?
Jihyo: May sinabihan ka ba tungkol doon?
Mina: Ah! Sinabi ko yun kay Sharon! H-hindi ko naman alam na ganun ang mangyayari kapag sinabi ko ang tungkol sa mata ko.
Jihyo: Now you know what to do. Let's keep it a secret. Baka may mapahamak pa kung may nakaalam pa niyan.

Tumango tango ang dalawa. Tumitig si Mina sa bookmark na yun. That imprinted message...kanino nanggagaling iyon?

Mina: Bakit hindi man lang ako binalaan ng babaeng iyon tungkol sa mga ganitong bagay?
Jihyo: maybe because you have to see it for yourself.
Mina: yung unang bookmark, about single aura..
Tzuyu: Noong nakita mo ang aura na yun, lumabas ang bookmark na yun..
Mina: Then that unveil secret reveals imperilment
Jihyo: When you uncover your ability.
Mina: Bakit ganito ang nagyayari? Ano bang kailangan kong gawin?
Jihyo: Kailangan mong mahanap ang babaeng yun....
Mina: Right
Jihyo: ...once that wound healed.

Tumango si Mina. Pumasok bigla sa isip niya si Chae. Hindi na siya nagpakita after that day..hindi rin siya binisita sa ospital, pero alam niyang siya ang nagdala sa kanya sa ospital.

Kailangan niyang magpasalamat sa taong nagdala sa kanya sa ospital para mailigtas siya.

Jihyo: Oh san ka pupunta? Yang sugat mo!
Mina: Dito lang ako sa labas, may tatawagan lang ako.
Jihyo: Dahan dahan ka ha.

Tumango siya at dahan dahang nagtungo sa labas. Hindi pa siya nakakababa sa pangtatluhang hagdan ay nahagip na niya ang taong tatawagan niya sana.

Mina: Chae?