Can You See My Eyes?

10

Innocent hawkeye....
Small pointy nose....
Cute pounty red lips..
The mole below his lower lip is attractive..

Mina is fixed with Chaeyoung's face. Ngayon niya lamang ito natitigan ng ganito katagal. Ngayon niya rin napansin na napakagwapo pala nito. Hindi niya alam bakit parang gustong gusto nito titigan ang lalaki.

Chaeyoung: (snapped) Mina nakikinig ka ba?
Mina: a-ah!? Ano yun?
Chaeyoung: Sinabi ko na sayo noon na ayaw kong may tumititig sa akin diba?
Mina: Hindi naman ako nakatitig ah!
Chae: Yeah and pigs can fly.
Mina: hmp. Ano bang sinasabi mo?
Chae: Pinapaliwanag ko yung insidente kahapon. Kailangan natin makuha ang statement ng bata.
Mina: I already know. Ako nalang ang magsasabi sa mga pulis.
Chae: No, kailangan siya ang tumistigo. Paano maniniwala sayo yung mga pulis?
Mina: But she's just a kid! Natatakot siyang makita ang tita niya.
Chae: She has to be strong. Para hindi na makalapit sa kanya ang babaeng yun.
Mina: Okay...kakausapin ko siya.
Chae: Nasan na ba siya?
Mina: Sandali, baka nasa kwarto. Maiwan muna kita.

Nagtungo siya sa kwarto pero wala doon si Sharon. The book caught her attention, palabas na siya nang mapansin niya ang bookmark na nakapatong sa ibabaw ng libro.

Mina: Huh? Bakit dalawa na 'to? Bakit pula 'to?

Kinuha niya iyon at nakitang may nakasulat.

Mina: "Unveil secret reveals imperilment"

Nanlaki ang mata niya. Nabitawan niya iyon at agad hinanap si Sharon. Nanginginig ang kanyang mga kamay at kumakabog ang dibdib sa kaba. Kung tama ang hinala niya, nawawala si Sharon. If that imperilment is about that child, she better hurry up.

Mina: Nawawala si Sharon. We have to find her!

Natatarantang napatayo si Chae. Hindi niya maintindihan ang nangyayari, sinasabayan niya ang pagpapanic ni Mina.

Chae: A-anong nangyayari?
Mina: Kailangan nating mahanap si Sharon. I can sense something bad to happen! Halika na!

With shaky hands, Chae grabbed his leather jacket and followed Mina. Sinarado niya ang pinto bago patuloy na sundan ang dalaga.

Napapakagat si Mina sa kanyang labi, nasa kalsada sila't hinahanap ang bata. A memory of her here at their street flash through her mind.

She's grabbing her hair tightly and murmuring guilt of her parent's death and aching eyes.

Bringing back that memory pains her being.

Chae: kumalma ka Mina. Tumawag na ako ng pulis.
Mina: if something happens to her, hindi ko mapapatawag ang sarili ko.
Chae: Don't blame yourself.
Mina: You're blaming yourself too. Parehas lang tayo.
Chae: Anong ibig mong sabihin?
Mina: Basta..maghiwalay tayo. Hanapin natin si Sharon.

Naghiwalay nga sila ng landas. Nagpunta si Mina palabas ng kanilang barangay, baka sakaling naroon lang sila. She's relying on what she can see. Baka sakaling marecognize niya agad ang aura ng dalawa.

Mina: Sharon! Sharon! Sharon!

Patakbo lakad siya habang nahihilo na kakahanap. Napadaan siya sa abandonadong mansyon ng mga Reyes. She heard a high-pitched scream. Napatakbo agad siya sa kinaroonan ng sigaw na iyon.

Sa gilid ng mansyon ng mga Reyes siya dinala ng sigaw na iyon. Dahan dahan siyang lumapit sa bahay, trying to get things smoothly.

A terrifying scene was displayed to her. May hawak na kutsilyo ang ginang. Nakatali sa upuan si Sharon, basang basa na ang kanyang mga pisnge, at sapilitang tinatalian ng tela ang kanyang bibig para hindi maglikha ng ingay.

Hindi niya alam ang gagawin niya. Natatakot siya. Parang ito ang kapahamakan na sinasabi ng bookmark na iyon. She grabbed her phone and dialed Chaeng's number.

Mina:(bulong) Connect your phone into my GPS, nakita ko na si Sharon, I need your help.
Chae: Done, hintayin mo ako. Don't do anything stupid.

Pinatay niya ang tawag at napahawak siya sa kanyang bibig upang pigilan ang pagtunog ng kanyang mga mumunting hikbi. Natatakot siya sa kanyang nakikita, in her naked eye and the eye of auras.

The woman was peril and Sharon is endanger! Those auras should be avoided and she can't think anything. Pinapanood niya lang ang ginagawa niya sa bata.

Naririnig nito ang tawa ng ginang habang hinihiwa ang balat sa hita ng bata. Kumikirot ang dibdib niya sa sinaryong iyon. Gusto na niyang sugudin iyon, pero hinihintay niya si Chae.

Sharon: AAAAAAHHH!!!!

Tuluyan na siyang napakuha dahil sa iyak ni Sharon. Ang mga hiwang iyon ay nagsimula ng dumugo at tila natutuwa ang ginang sa pagdanak ng dugo ng kanyang pamangkin.

Sharon: TAMA NA PO!!! MASAKIT PO!!
Babae: Yaan ang napapala mo sa pagsusumbong mo!

Sinigaw sigawan pa niya ito at hiniwa ang balat sa mukha. Hindi na niya kinaya pang manood, kahit wala pa si Chae ay nilapitan na niya ang dalawa habang hawak ang sangang nakita niya.

She silently walk towards the woman, inihanda na niya ang kahoy na dala para ihampas sa ulo ng babae...ngunit hindi niya napansin ang piraso ng balat ng candy sa kanyang daan at naglika iyon ng ingay nang maaapakan niya.

Napalingon agad ang ginang at awtomatiko na tumayo ito't itinapat sa kanya ang kutsilyong hawak. Natakot siya. Hindi niya inaakalang ang maliit na piraso ng candy wrapper lang ang sisira ng buhay nilang dalawa.

Babae: WAG KANG LALAPIT!
Mina: Parang awa mo na, palayain mo ang bata
Babae: Wag kang mangialam rito!
Mina: parang awa mo na!
Babae: wag kang lalapit!

Iwinasiwas ng babae ang kanyang patalim nang sinubukang lumapit ni Mina. Her aura is flickering, gaya noong nasa CR sila. Hindi niya alam kung hint ba iyon ng pagdating ni Chae kaya nagkaganon or baka mapapahamak siya.

Habang abala siya sa pagtitig sa aura niya, hindi niya napansin ang mabilis na paglapit ng babae sa kanya at sinaksak sa kanyang tyan.

That was an unanticipated event, she's frozen in her place...watching her blood to spurt.

Chae: MINA!

She looked at Chae with trembling lips and pale face. Nang makita niya ang lalaki, natumba siya sa kinaroroonan...she's feeling so weak and her vision is blurry.

Her aura began to fade as soon as her eyes closed. The last thing she heard is a bang of gun.

Mina: Am I fading away?