Can You See My Eyes?

17

Chae didn't accept her friend request. Gusto niyang pindutin ang 'confirm' na iyon pero parang may pumipigil sa kanya. That girl ghost is stopping his finger to click that confirmation. Her white dress is ripped and has scattered blood stain. Nakaakap siya sa lalaki at umiiyak.

10 minuto ng wala si Chae. Nakapag update na siya ng SNS account niya, hindi pa rin siya nakakabalik.

Mina: I wonder kung nakita na niya ang request ko.

Nagpicture siya pagkaalis ni Chae. Sabi kasi ni Sana ay masyadong angelic ang kanyang mukha kaya, mukha raw siyang poser sa facebook, so pinalitan niya. She didn't smile, fierce lang.

Napalingon siya nang magbukas ang pinto, hindi man lang siya nilingon ng lalaki, dire-diretso lang siya sa pwesto nito.

Nagfocus nalang muna siya sa trabaho. Saka na siguro ang susunod niyang hakbang para mapalapit si Chae sa kanya.

Announcements were broadcast gaya ng nasabi ng kanilang manager. Dahil taglamig na, mayroom na namang bagong trend kaya naparami ang kanilang announcement.

10 PM....and Chae didn't move a bit. Namamanhid na ang kanyang pang upo, sumasakit na rin ang kanyang likod sa kakaupo lang. Ayaw niyang lingunin si Mina, she's distracting, her beauty to be exact.

Gaya ng ibang lalaki, siya ay madaling ma-attach sa isang tao, and that is his problem. Masyadong syang easily fond kaya madali siyang masaktan kapag nawala ang taong iyon.

Nagulat siya nang kalabitin siya ni Mina.

Mina: Chae, mauuna na ako...
Chae: Sige

Napasimangot si Mina, hindi man lang nag 'good night' o 'ingat'. inis na kinuha niya ang kanyang bag at nagsuot ng eye patch.

Papasara na ang mall kaya naman wala ng tao sa loob, mga store owner at securities ang naroon. Nakita niya ang guard sa entrance na kumausap sa kanya.

Guard: Mag iingat po kayo Ma'am. Magandang gabi ho
Mina: Salamat po kuya, mag iingat din po kayo

Buti pa yung guard ay nagsabi ng mga gusto niyang marinig kay Chae. Hay...napabuntong hininga nalang siya lumabas. She was about to call a cab when she heard someone's calling her. She was surprised nang si Chae ang nagtawag sa kanya.

Chae: Hay salamat wala na siya...nakahinga na ako ng maluwag..

He rested his head on chivel chair. Inikot ikot niya ito. Napansin niya ang denim jacket na nasa swivel chair ni Mina. Napatayo siya bigla, naalala niya kasi na naka-off shoulder si Mina. Kinuha niya iyon at ang mga gamit niya. He switch off the lights and locked the door.

Tumakbo siya at hinanap si Mina. Kakalabas lang niya sa mall kaya mas binilisan niya ang pagtakbo.

Chae: MINA!

Nilingon siya nito bago pa man maikumpas ang kamay niya't makakuha ng sasakyan. Nilapitan niya ito at binigay ang jacket.

Chae: Hindi ka ba nilalamig sa suot mo? You're so absent minded.
Mina: Salamat! Hindi ko napansin na diko ito dala.
Chae: is that a honest mistake o talagang sinadya mo para habulin kita?
Mina: Honest mistake iyon, anong tingin mo sa akin?
Chae: Mabuti naman kung ganun.
Mina: Bipolar ka ne? Minsan masungit then ngingiti, galit tapos mabait.
Chae: Kailan naman nangyari yun?
Mina: Ah basta.

Mina's phone vibrated. A text from her sister.

Jihyo: Mina, baka mamaya na kami makauwi ni Tzuyu. Nasa ospital kami ngayon but don't worry. Nagpaconsult lang si Tzuyu. Wag ka ng pumunta rito, take a rest.

Consult? Ano kayang nangyari kay Tzuyu? Hinarap niya si Chae.

Mina: Chae...pwede bang samahan mo muna ako?
Chae: Saan?
Mina: Pumayag ka muna
Chae: Paano ako papayag kung di ko alam saang lugar kita sasamahan.
Mina: Halika na kasi

Hinila niya ito at dinala sa bahay nila. Nang makaratinng sila doon ay napahinto si Chae.

Chae: Anong ginagawa ko rito?
Mina: Samahan mo ako rito. Wala ang mga kapatid ko e
Chae: kalaki laki mo na!
Mina: Yes but I'm terrified to be alone.
Chae: and why is that?
Mina: Takot lang ako mag isa...I can't be alone since my parents died

Natahimik si Chae. Hearing the words 'dead', 'died', and 'death' clenched his heart. Hindi na siya umangal pa nang makapasok na sila sa loob ng kanilang tahanan. Umupo siya sa sofa at inilibot na naman ang paningin. Hindi niya talaga maalala kung saan niya nakita ang mag asawang iyon.

Mina: Magkape ka muna.
Chae: Salamat

Umupo siya sa tabi ni Chae.

Mina: magkwentuhan muna tayo
Chae: hindi ka ba napapagod magsalita?
Mina: why would I?
Chae: Keeping your mouth shut is better than talking, less talk less mistake.
Mina: I'm careful with what I'm saying
Chae: Alright alright
Mina: May tanong pala ako
Chae: Ano?
Mina: Bakit mall pager ang work mo?
Chae: Do I have to answer that? It's personal
Mina: Sagutin mo na, tayo lang naman rito
Chae: Hindi ka sigurado kung tayo lang rito
Mina: HA?! M-may multo ka bang nakikita rito?

Tumawa nang malakas si Chae, he's just joking and Mina's face is hilarious. Tinampal niya ito sa kanyang braso.

Mina: Chae naman e! nananakot ka!
Chae: Sorry haha
Mina: You laugh is beautiful
Chae: Hmmm..
Mina: First time kong narinig ang tawa mo, I'm honored to hear that. So ano na nga ang reason?
Chae: well....I don't want crowd kaya naman pager ang kinuha kong work.
Mina: Parehas tayo....
Chae: Really?
Mina: Oo...I can't face crowd anymore. I'm scared to face them....pero dati noong hindi pa namamatay ang mga magulang ko, I'm a ballerina.
Chae: You know ballet?
Mina: Yes, I teach ballet and jazz dance. Iyon ang degree ko, but since my parents died, ayoko ng humarap sa maraming tao...
Chae: Hmmm...sayang naman.
Mina: Ikaw anong work mo noong hindi ka pa pager?
Chae: Performer
Mina: Wow! Saan ka nagpeperform? What do you play?
Chae: Kasali ako sa isang banda pero dahil sa isang insidente, umayaw na ako sa maggigitara...Guitar's strum...I don't want to hear that anymore.
Mina: Ganun ba? Mas sayang naman yun. We both can't do what we love, because of an incident..
Chae: ganun talaga siguro ang buhay....
Mina: Ang lungkot naman ng usapan na ito.
Chae: You started it
Mina: Well, oo nga. Sandali lang may ipapakita ako sayo.

Umalis sandali si Mina, pagbalik niya'y may dala na siyang photo album.

Mina: Tingnan mo itong pictures namin noong mga bata pa kami hehe
Chae: No thanks
Mina: Sige na...para may libangan naman tayo

Huminga siya ng malalim at kinuha ang album. Binuklat niya ito, there's label on each photo. It says Jihyo, Mina and Tzuyu.

They're adorable babies. Naaliw siya sa mga behind the scene ng litrato na ikinukwento ni Mina.

Mina: 5 years old ako nito. First day ko sa ballet school. Sobrang proud na proud sila mama sa akin ng araw na ito.

Napatitig siya sa larawan nilang tatlo. Her parents....naaalala na niya! Sila ang nagligtas sa kanya! His memory is vague but remember that event.

Chae: Your parents have such a good heart.
Mina: Pano mo nasabi? Well, oo sobrang bait nila. Kahit sa kanino mabait sila.

Nakatitig lang siya sa larawang iyon. Nahanap na niya ang savior niya...napangiti siya. Thanks to them he's still alive.

Chae: Mauna na ako..salamat
Mina: Salamat sa pagsama sa akin.

Nagulat si Mina nang yakapin siya ni Chae.

Chae: Thank you...

Tumakbo agad si Chae pagkasabi niya nun. Parang sasabog ang dibdib ni Mina..

Mina: Niyakap niya ako!?

Nagtatatalon siya sa tuwa. His hug is warm and his gratitude is warmer.

The book lightened and another bookmark showed up.

"Keep your grip on place until it flick"